Ορισμένες φορές, η σιωπή “ομιλεί” περισσότερο ηχηρά από χιλιάδες λέξεις.
Η νίκη του Ισιδώρου Κούβελου απέναντι στον Σπύρο Καπράλο, για την προεδρία της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, είχε πολλαπλές σημειολογίες. Ήταν απρόσμενη, από τη στιγμή που το “κεντρικό σύστημα”… έπαιζε Καπράλο, και την ίδια στιγμή έχει έντονο χρώμα ιστορικής δικαίωσης.
Πρώτα από όλα για τον ίδιο τον Ισίδωρο Κούβελο. Ο οποίος έχει διακονήσει τον χώρο του ελληνικού αθλητισμού εδώ και πολλές δεκαετίες, από τα χρόνια της Νέας Σμύρνης και του Πανιωνίου, σε συγκυρίες δύσκολες, σύνθετες, απαιτητικές. Την τιμητική αυτή εκλογή την άξιζε. Και την κέρδισε με θριαμβευτικό τρόπο.
Επιπροσθέτως, αποτελεί ιστορική δικαίωση και για τη Ντόρα Μπακογιάννη. Η οποία έδωσε συνεπή μάχη στο πλευρό του συζύγου της, και είδε την επιμονή της να έχει αποτέλεσμα. Η Μεγάλη Κυρία της Κεντροδεξιάς, αδικημένη της Ιστορίας στη μάχη για τη διαδοχή του Κώστα Καραμανλή το 2009, καθώς μια δική της εκλογή στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας θα είχε αποτρέψει πιθανότατα τα εθνικά δεινά που βιώνουμε μέχρι και σήμερα.
Η ζωή σου επιστρέφει το μέρισμα που σου αναλογεί. Φτάνει να μην εγκαταλείπεις…
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
