Είναι μάλλον σύνηθες φαινόμενο να μην εμβαθύνουμε στα γεγονότα. Να μην αναλύουμε σύνθετες και πολυεπίπεδες πτυχές. Να μην συζητούμε άβολες αλήθειες.
Η συγκυρία τα έφερε έτσι ώστε, ο Ζακ Ντελόρ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να τερματίσουν τη διαδρομή τους στη ζωή, με διαφορά ελάχιστων ωρών. Ο Γάλλος πολιτικός αποθεώθηκε για τον συνεκτικό ρόλο του στην κοινή ευρωπαϊκή ιδέα, ο Γερμανός πολιτικός κανιβαλίστηκε για την τιμωρητική συμπεριφορά του απέναντι στους Έλληνες, την εποχή των Μνημονίων.
Αυτή είναι φυσικά η μια ανάγνωση της Ιστορίας. Η βιαστική και επιπόλαιη. Η βολική.
Υπάρχουν και οι επιμέρους πτυχές. Πολύχρωμες παράμετροι.
Ο Ζακ Ντελόρ δεν κατάφερε να ενισχύσει την ιδέα της πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης, που θα είχε επιτρέψει στην ήπειρό μας να εξελιχτεί σε υπερδύναμη. Εστίασε στη δημιουργία της ευρωζώνης, η οποία εξελίχτηκε σε… θάλαμο βασανιστηρίων για τις περισσότερο αδύναμες οικονομίες, όπως τη δική μας. Και επί δικής του θητείας, όπως είχε διαγνώσει ο Ανδρέας Παπανδρέου, η δύναμη πέρασε από τους εκλεγμένους ηγέτες στο διευθυντήριο των Βρυξελλών. Το οποίο εξελίχτηκε στην… παιδική χαρά που βιώνουμε την τελευταία υπερδεκαετία.
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ηγήθηκε της Επανένωσης της Γερμανίας, με όραμα μια πολιτική Ευρώπη, η οποία θα λειτουργούσε ως αντίπαλο δέος των Ηνωμένων Πολιτειών. Προσδοκούσε την πολιτική ένωση της Ευρώπης, όπως είχε συμβεί με τη Γερμανία. Όταν διαπίστωσε ότι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες… αδιαφορούσαν, έκανε το αναμενόμενο. Εστίασε στην ισχυροποίηση της γερμανικής ηγεμονίας. Με χώρες-δορυφόρους του Βερολίνου, σε πλήρη πολιτική και οικονομική εξάρτηση από τη Γερμανία. Και το μάρμαρο το πλήρωσε (και) ο ελληνικός λαός.
Η Ιστορία δικαιώνει το όραμα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Χωρίς εκείνον και την Άνγκελα Μέρκελ στο τιμόνι της Γερμανίας, το Βερολίνο έγινε… χειροκροτητής των αμερικανικών συμφερόντων, με την κυβέρνηση Σολτς-Μπέρμποκ-Λίντνερ, η Ευρώπη σύρθηκε πίσω από την Ουάσινγκτον στην… κακόγουστη παράσταση της Ουκρανίας, και το βαρύ τίμημα το πληρώνουν οι ευρωπαϊκοί λαοί, με ασυγχώρητη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής μας.
Η Ιστορία. Πάντα γοητευτική και θυελλώδης. Πάντα ανυπεράσπιστη στη… διαστρέβλωσή της.
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
