Του Νίκου Φυλάγγελου
Μια στρατηγική… μόνο λάθος. Ένα κόμμα που δεν κατάλαβε ποτέ ότι είναι κάτι διαφορετικό από… αυτό που νομίζει ότι είναι. Και η ανθρώπινη ανάγκη να δικαιωθείς, σε λάθος χρόνο και για τους λάθος λόγους.
Το φιάσκο Κατρούγκαλου για τον ΣΥΡΙΖΑ, συμπυκνώνει όλες τις παθογένειες που χαρακτήρισαν τη στρατηγική της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης την τελευταία τετραετία. Και εξηγεί γιατί δεν κατάφερε να πείσει την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας ότι μπορεί να προσφέρει μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση διακυβέρνησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν άλλαξε μετά την ήττα του 2019. Κυρίως δεν άλλαξε ο Αλέξης Τσίπρας, που δίστασε να κάνει τη μεγάλη αλλά αναγκαία ρήξη. Να απαλλαγεί από τα… αριστερά παρατράγουδα, που παραμένουν εγκλωβισμένα στον μικρόκοσμο του… ούτε 3%, και αδυνατούν να κατανοήσουν ότι το κόμμα στο οποίο ανήκουν δεν είναι Αριστερά. Πολύ περισσότερο ριζοσπαστική. Είναι… ΠΑΣΟΚ. Είναι το κόμμα που στεγάζει τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που, για αρκετές δεκαετίες πίστεψαν στο όραμα του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, και ανέχτηκαν την κακοφωνία της σημιτικής εκδοχής του.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπόρεσε να απαλλαγεί από τα βαρίδια. Και από εκείνους που εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμο της επιφανειακής θεώρησης των πραγμάτων, έκαναν σημειολογικά σημαία την προσφώνηση “βουλεύτρια”, τόσο προσβλητική και απαξιωτική για τον αγώνα των γυναικών να γκρεμίσουν “γυάλινες οροφές”.
Ο Γιώργος Κατρούγκαλος, όπως όλοι οι πολιτικοί, ενδεχομένως θεωρεί ότι οι πολιτικές του ήταν σωστές. Ότι ο λαός τον αδίκησε. Ακόμη κι αν ίσχυε κάτι τέτοιο, δεν αναζητείς τη δικαίωση μερικές ώρες πριν από τις εκλογές, θυμίζοντας τους λόγους για τους οποίους καταψηφίστηκες στις προηγούμενες εκλογές.
Ο… αυτοκτονικός ιδεασμός που χαρακτήρισε τον πολιτικό λόγο και τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ καθόλο το προηγούμενο διάστημα, εξελίχτηκε σε… γενναιόδωρη χορηγία προς τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και θα αποτελέσει μελέτης για τον ιστορικό του μέλλοντος. Αν όχι τους… ψυχιάτρους.
