Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Σημεία των καιρών μιας εποχής αμφισβήτησης και απαξίωσης. Μιας εποχής άρνησης στην… υπομονή.
Από τον Νικολά Σαρκοζί, στον Φρανσουά Ολάντ, και από εκεί στον Εμμανουέλ Μακρόν. Αν ο σημερινός Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας δεν καταφέρει να ανακάμψει το επόμενο διάστημα, απειλείται ευθέως με εκπαραθύρωση από τα Ηλύσια Πεδία στις εκλογές του 2022. Όχι φυσικά από την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν, αλλά από μια μετριοπαθή και συνεκτική υποψηφιότητα, όπως του Ξαβιέ Μπερτράν ή του Μισέλ Μπαρνιέ.
Αν καταγραφεί τέτοια γραμμική εξέλιξη της Ιστορίας, θα έχει το ενδιαφέρον της. Η Γαλλία θα έχει εισέλθει σε αστερισμό Προέδρων μιας θητείας. Ο Νικολά Σαρκοζί κέρδισε το 2007 τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ, αλλά το 2012 έχασε από τον Φρανσουά Ολάντ. Ο Φρανσουά Ολάντ επέλεξε να μην είναι καν υποψήφιος το 2017. Και τώρα, ο Εμμανουέλ Μακρόν, που κέρδισε το 2017 τη Μαρίν Λεπέν, βρίσκεται ενώπιον αδιεξόδου.
Η Γαλλία της διαρκούς κινητικότητας ιδεών…
