Η συνολική παρουσία του Εμμανουέλ Μακρόν στην ηγεσία της Γαλλίας, από την πρώτη κιόλας θητεία του στην Προεδρία, μοιάζει να λειτουργεί ως μια… ευγενική χορηγία προς τα άκρα. Προς τη Μαρίν Λεπέν και τους πολιτικούς συμμάχους της.
Η «κληρονόμος» της ακροδεξιάς στη χώρα-μαιευτήριο των ιδεών του Διαφωτισμού, μετατόπισε το περιεχόμενο και το κέντρο βάρους της ρητορικής και της επιχειρηματολογίας της. Αξιοποίησε την ανεπάρκεια των πολιτικών που προώθησε και εφάρμοσε ο Εμμανουέλ Μακρόν και τις αφόρητες συνέπειές τους για την πλειοψηφία της γαλλικής κοινωνίας. Και, επιπροσθέτως, αξιοποίησε την… αυτοδιάλυση της Γκολικής Κεντροδεξιάς, που μετά τον Νικολά Σαρκοζί δεν κατάφερε να βρει μια ισχυρή προσωπικότητα που να την εκφράζει, να τη συσπειρώνει, και να λειτουργεί ως… φρένο προς τα άκρα.
Η… κανονικοποίηση της Μαρίν Λεπέν με «θύτη» τον Εμμανουέλ Μακρόν συνιστά μια από τις πλέον άβολες και «λεκιασμένες» πτυχές της διαδρομής του στην πολιτική ζωή της Γαλλίας.
Του Φρίξου Παλαιολόγου
