Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 10 Αυγούστου 2024
Μια συγκυρία αβεβαιότητας, πόσο μάλλον μια εποχή ανασφάλειας, βρίσκεται σε αγωνιώδη, βιωματική αναζήτηση ισοδύναμων σταθερότητας. Νησίδας ασφάλειας, που θα προσφέρει επαρκή ανακούφιση, θα διασκεδάζει τις αγωνίες, θα επιτρέπει περισσότερο αισιόδοξες θεάσεις του ορατού και μη μέλλοντος.
Η παγκοσμιοποίηση μας χάρισε πληθώρα συγκινήσεων τις τελευταίες δεκαετίες. Η συρρίκνωση της ποιότητας του ηγετικού αποτυπώματος που τη συνόδευσε, ωστόσο, λειτούργησε ανατροφοδοτικά και επιβαρυντικά για αχρείαστες και επίμονες κρίσεις, που γέννησαν κοινωνικές ατροφίες και εθνικές υστερήσεις. Ταξίδεψαν κάθε φορά στο μέλλον περισσότερα προβλήματα από εκείνα που κληρονόμησαν ή κλήθηκαν να διαχειριστούν και να αντιμετωπίσουν με επάρκεια.
Στη σκιά των πολλαπλών ανοικτών μετώπων στον πλανήτη, από την Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή, και με θεμελιώδες ζητούμενο το πώς θα διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό στην ισχυρότερη Δημοκρατία του κόσμου, με τις τριπλές εκλογές του Νοεμβρίου στις Ηνωμένες Πολιτείες για την Προεδρία και τα δυο Σώματα του Κογκρέσου, τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία, η Ενωμένη Ευρώπη θα μπορούσε να είναι ένα λιμάνι ασφάλειας και σταθερότητας.
Η Ευρώπη που ονειρευτήκαμε, για την οποία διαβάσαμε και την οποία εμπνεύστηκαν και δρομολόγησαν οι «πατέρες» της Ένωσης, πριν από αρκετές δεκαετίες. Τότε που υπήρχαν ακόμη ενδιαφέρουσες ιδέες. Και χαρισματικοί ηγέτες για να τις ενσαρκώσουν και να τις υλοποιήσουν.
Η Ευρώπη που (μας) λείπει, στα χρόνια της υποχώρησης του ευρωπαϊκού κεκτημένου, σε επίπεδο αξιακών ιδεών, κοινωνικής συνοχής, ποιότητας ζωής των πολιτών της κοινής ηπείρου μας, στρατηγικής ανεξαρτησίας και αυτονομίας, στα πλαίσια του δυτικού κόσμου, και φυσικά ηγετικού αποτυπώματος.
Η αποσυναρμολογημένη γραφειοκρατία των Βρυξελλών αποδεικνύεται για πολλοστή φορά ανήμπορη να ανταποκριθεί στις προκλήσεις της εποχής. Ανήμπορη να κατανοήσει τις προτεραιοποιημένες ανάγκες των Ευρωπαίων πολιτών. Ανήμπορη να δράσει.
Το επώδυνο και βαρύ τίμημα το πληρώνουμε όλοι. Εμείς, ως πολίτες της Ενωμένης Ευρώπης, ο δυτικός πολιτισμός, η ανθρωπότητα στο σύνολό της. Η Ιστορία θα είναι αμείλικτη στην κρίση της…
