Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 15 Ιουλίου 2023
Η ταυτότητα παρακμής μιας χώρας, σε απευθείας μετάδοση, χωρίς υποσημειώσεις και… αυτοσυγκράτηση. Με αφορμή τη συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ταγίπ Ερντογάν στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους της Λιθουανίας, ζήσαμε και πάλι τη συνήθη υστερία… καθυστέρησης.
Οι οπαδοί του απομονωτισμού, συγγνώμη, οι… εισοδηματίες της απομόνωσης, εκείνοι που επί σειρά ετών διατρέχουν (προσοδοφόρο) καριέρα στην πολιτική, τα ΜΜΕ, τον δημόσιο βίο στο σύνολό του, έκαναν τη θορυβώδη και αναμενόμενη επανεμφάνισή τους.
Κρατώντας ψηλά τη σημαία της άρνησης, του κλειστοφοβικού εθνικισμού, της φοβίας ακόμη και για τη… σκιά της, σε μια εποχή μεγάλων αλλαγών, ο ρυθμός και το βάθος των οποίων τις καθιστούν δυσανάγνωστες και δυσερμήνευτες.
Η Ελλάδα, επουλώνοντας τις βαθιές πληγές που άνοιξε στο σώμα της Δημοκρατίας η πολυετής κρίση την οποία πυροδότησε η εθνική καταστροφή των Μνημονίων, κερδίζει διαρκώς το χαμένο έδαφος των τελευταίων 15 ετών.
Η διεθνής συγκυρία δεν είναι ευνοϊκή, αλλά δεν είναι και αποτρεπτική για μετριοπαθείς και συγκροτημένους σχεδιασμούς. Η χώρα μας ανέκτησε μέρος της εθνικής αυτοπεποίθησης που χάθηκε στη βαριά σκιά των Μνημονίων υποτίμησης της αξιοπρέπειας της ελληνικής κοινωνίας, και δικαιούται να διεκδικεί ζωτικό χώρο στη νέα διεθνή πραγματικότητα.
Μπορεί το ποιοτικό επίπεδο του πολιτικού προσωπικού να έχει υποχωρήσει δραματικά στα χρόνια των Μνημονίων και των… μόνιμων βλαβών τους, μπορεί η ανθρωπότητα στην οποία καλούμαστε να επιβιώσουμε να βιώνει μια ιστορικά πρωτοφανή ορφάνια πεφωτισμένων και οραματικών ηγεσιών, δεν βρισκόμαστε ωστόσο στο σημείο βρασμού αυτοτιμωρίας, των μέσων της προηγούμενης δεκαετίας.
Δεν έχουμε κανέναν αντικειμενικό λόγο να… κρυβόμαστε από τις μελλοντικές διαδρομές της Ιστορίας. Πόσο μάλλον να φοβόμαστε τη σκιά μας. Οι… εισοδηματίες της εθνικής απομόνωσης θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούν τον εθνικό βηματισμό. Όχι όμως και να τον ανατρέπουν.
