Του Νίκου Φυλάγγελου
Μια εποχή διπλά αποκρουστική. Εντός συνόρων, με την εθνική λεηλασία, τη φτωχοποίηση της κοινωνίας, την εμπέδωση της κυριαρχίας της διαπλοκής, την ενσωμάτωση της διαφθοράς στο κυβερνητικό… manual, και φυσικά τα σκάνδαλα. Εκτός συνόρων, με τον ιστορικά πρωτοφανή ενδοτισμό, από τη σημαία που… πήρε ο αέρας στα Ίμια, στο γκριζάρισμα του Αιγαίου, την παράδοση Οτσαλάν στους Τούρκους.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της εποχής Σημίτη στη διακυβέρνηση του τόπου. Μιας εποχής, που εκτός από… καλοταϊσμένα “ορφανά”, τα οποία μέχρι και σήμερα τον υμνούν και τον προστατεύουν, διαμόρφωσε τις προϋποθέσεις για την οικονομική χρεοκοπία του 2010, στα χέρια του τελευταίου των Παπανδρέου. Με τις σκανδαλώδεις απευθείας αναθέσεις δημοσίων έργων και εξοπλιστικών, με τα πειραγμένα στοιχεία για την ένταξη στην ΟΝΕ, με την παραπομπή στο μέλλον, της… εξόφλησης προϋπολογισμών του παρόντος.
Ο Κώστας Σημίτης διατηρεί το προνόμιο να… εξοργίζει την εθνική μνήμη, ακόμη και σήμερα, κάθε φορά που επιχειρεί να παρουσιάσει την Ιστορία διαφορετικά. Με… ψεματάκια και παραλείψεις, ώστε να διευκολύνουν τη δική του εκδοχή ιστορικών γεγονότων. Φυσικά δεν πείθει, όπως δεν έπειθε και το 2004, όταν αναγκάστηκε να αποσυρθεί ατιμωτικά, ο μοναδικός πρωθυπουργός στην εποχή της Μεταπολίτευσης, που κρύφτηκε από την κρίση της κοινωνίας, και δεν συμμετείχε σε εκλογές, χωρίς να έχει μετακινηθεί σε κάποιο άλλο αξίωμα, όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στην Προεδρία της Δημοκρατίας, το 1980.
Στην προδημοσίευση νέου βιβλίου του, ο Κώστας Σημίτης επιχειρεί να κατηγορήσει τον Κώστα Καραμανλή, για την πολιτική στα ελληνοτουρκικά μετά το 2004. Το… θεματάκι που είχε με τον Έλληνα τελευταίο πρωθυπουργό της χώρας εκτός Μνημονίων, δεν το ξεπέρασε ποτέ, σε επίπεδο ψυχολογικής διαχείρισης.
Είναι προφανές ότι δεν συγχωρεί στον Κώστα Καραμανλή ότι, σε αντίθεση με εκείνον, δεν είπε ούτε μισό… “ευχαριστώ”. Στους Αμερικανούς, στους Γερμανούς και σε τόσες άλλες ξένες δυνάμεις, που την εποχή Σημίτη προσέγγισαν την Ελλάδα ως… πρόθυμο προτεκτοράτο.
