Του Φρίξου Παλαιολόγου
Τέτοια μέρα, κάθε χρόνο, σχεδόν… από την αρχή, ο Αλέκος Αλαβάνος… παίρνει τα βουνά. Είναι μια άσκηση αυτοτιμωρίας και απομόνωσης. Για να μην μιλάει σε κανέναν. Και επομένως, να μην χρειάζεται να δώσει εξηγήσεις σε κανέναν.
Μια τέτοια μέρα, το 2008, με τις δικές… πλάτες, ο Αλέξης Τσίπρας εξελέγη πρόεδρος του Συνασπισμού, με θυελλώδη πλειοψηφία. Ως προοίμιο μιας θυελλώδους πολιτικής εκτόξευσης στην κορυφή, που τον οδήγησε το 2015 στο Μέγαρο Μαξίμου, και τον κράτησε εκεί για 4 1/2 ολόκληρα χρόνια.
Για τον πολιτικό… σκηνοθέτη της πολιτικής εκτόξευσης Τσίπρα, τον Αλέκο Αλαβάνο, η επέτειος της εκλογής του “μικρού” στην ηγεσία του Συνασπισμού, είναι η επέτειος… ενός λάθους. Φυσικά, η πραγματικότητα έχει… διαφορετική άποψη από τον Αλέκο Αλαβάνο, αν κρίνει κανείς από το πόσο μεγάλωσε ο Αλέξης Τσίπρας τον χώρο της… περιθωριακής Αριστεράς, μετατρέποντάς τον σε πλειοψηφικό ρεύμα στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Ο Αλέκος Αλαβάνος ωστόσο είχε πάντα τη δική του… αντίληψη για τα γεγονότα. Και την πραγματικότητα.
