Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2023
Η μαιευτική της προόδου, παρούσα και διεκδικητική σε κάθε κοινωνία και σε κάθε εκδοχή της συγκυρίας του κυματισμού του χρόνου, υποδηλώνει ότι το συλλογικό υποκείμενο στο οποίο εκχωρούμε την προτεραιότητα της ατομικότητάς μας, στην κοινή επιδίωξη της κοινής, συνθετικής και πολλαπλασιαστικής εξέλιξης της ζωής μας, βρίσκεται σε διαρκή αναζήτηση ισορροπιών.
Η ισορροπία ως αφετηρία δημιουργικής αναζήτησης καινούριων προορισμών, μέσω της ασφάλειας που προσφέρει, και όχι ως στατιστικός και αχρείαστος πολλαπλασιαστής στασιμότητας, μιζέριας, φθοράς.
Η ελληνική κοινωνία δεν υπήρξε εύκολη στην ανάλυση και τη διαχείριση, σε καμία σύσπαση του χρόνου. Ο λαός μας άλλωστε κουβαλά ως κληρονομική υπεραξία το συναίσθημα το οποίο επιτρέπει σε κάποιον να ταξιδέψει πιο μακριά από τον ορίζοντα που αντικρίζει και χαρτογραφεί το μυαλό του. Κάποιες φορές βέβαια… το παρακάνουμε, και ο ατίθασος συναισθηματισμός μας λειτουργεί υπονομευτικά για την κοινή πρόοδο, αν δεν προκαλεί κιόλας αχρείαστους, επώδυνους και με αυτοάνοσα χαρακτηριστικά αυτοτραματισμούς.
Η δεκαετία της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων, θα μνημονεύεται από τους «ραψωδούς» του μέλλοντος ως το σημείο καμπής και τομής, το οποίο διευκόλυνε τη διάνοιξη ρωγμών με αποκρουστικό περιεχόμενο. Επέτρεψε να σεργιανίζουν στη ζώσα και βιωματική επιφάνεια δράσης, οι χειρότερες εκδοχές του εαυτού μας.
Το προηγούμενο διάστημα, η ειδησεογραφία της επικαιρότητας φιλοτέχνησε και πάλι αχρείαστες και ασυγχώρητες αφορμές για απογοήτευση. Δολοφονίες γυναικών, κακοποιήσεις παιδιών, δολοφονίες μετά κακοποίησης ανυπεράσπιστων ζώων.
Ακόμη και η επιστήμη της κλινικής ψυχολογίας, που μας προσφέρει γενναιόδωρα πλεόνασμα από μεθοδολογικά εργαλεία ανάλυσης, ερμηνείας και κατανόησης συμπεριφορών, δοκιμάζει αρκετές φορές τα γνωστικά όριά της.
Το δέος μπροστά στο μεγάλο και σύνθετο μυστήριο της ζωής. Η ευκαιρία που προσφέρει η ελευθερία της αυτοδιάθεσης. Ένα δώρο της εξέλιξης της ανθρωπότητας, το οποίο απαιτεί φροντίδα και δεν πρέπει να ξοδεύεται απερίσκεπτα και επιπόλαια, σε ανεξήγητα φλερτ με τις χειρότερες εκδοχές του εαυτού μας.
