Του Νίκου Φυλάγγελου
Το φαινόμενο δεν αφορά μονάχα τη χώρα μας, αφορά ωστόσο και τη χώρα μας. Ίσως μάλιστα, αφορά τη χώρα μας περισσότερο από τις περισσότερες άλλες χώρες.
Με αφετηρία την εθνική τραγωδία των Μνημονίων και την απαξίωση του πολιτικού συστήματος, καθώς και Θεσμών όπως της Δικαιοσύνης, η ελληνική κοινωνία γύρισε την πλάτη στα συστημικά ΜΜΕ. Τα “ενσωματωμένα”. Εκείνα που ξέχασαν την αποστολή τους, για σφαιρική ενημέρωση των πολιτών και κριτική απέναντι στην εξουσία, και μετατράπηκαν σε παραποιητές της πραγματικότητας και… απολογητές, αν όχι χειροκροτητές της εξουσίας.
Το τίμημα ήταν βαρύ. Τα τελευταία 12 χρόνια, η απήχηση του ενημερωτικού τομέα των τηλεοπτικών καναλιών, έχει ισοπεδωθεί σχεδόν στο ήμισυ των ετών πριν από τα Μνημόνια. Κανάλια έκλεισαν, άλλα απαξιώθηκαν, και οι Έλληνες… κλείνουν την τηλεόραση, κάθε φορά που βλέπουν στα πάνελ τις ίδιες φιγούρες, να… απαγγέλουν (μονότονα) το ίδιο ποίημα.
Η απαξίωση των συστημικών ΜΜΕ εντάθηκε από το γεγονός ότι, παρασυρμένοι από τη γοητεία των social media, δημοσιογράφοι που πέρασαν την προηγούμενη ζωή τους ως… κάτι άλλο, σήμερα εμφανίζεται ως κάτι διαφορετικό. Πολλές φορές, το ακριβώς αντίθετο σε σχέση με το παρελθόν τους.
Η κοινωνία έχει ήδη γυρίσει την πλάτη στα ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους που της γύρισαν την πλάτη. Και αυτή η απαξίωση διατρέχει οριζόντια τον χώρο των ΜΜΕ, με αποτέλεσμα το λειτούργημα να… κακοποιείται.
Η επικράτηση του ακροδεξιού λόγου και της νοοτροπίας του ολοκληρωτισμού, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων. Μοιραίοι και άβουλοι. Τραγικοί…
