Στα χρόνια της μεγάλης παρακμής, στην εθνική τραγωδία των Μνημονίων, που συνεχίζεται με ανατροφοδοτούμενες κρίσεις μέχρι και σήμερα, παγιώνοντας την εθνική υστέρηση, η απώλεια του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστάσιου, ήρθε να επιβαρύνει τον εθνικό ορίζοντα.
Ένας πεφωτισμένος Ιεράρχης. Ένας ήπιος άνθρωπος, που όλη τη ζωή του διακόνισε την αξιοπρέπεια. Μια επίμονη εξαίρεση μετριοπάθειας, σε εποχές ακραίας υστερίας.
Χωρίς (και) τον Αναστάσιο, η Ελλάδα συνεχίζει να μικραίνει. Στα χέρια ενός πολιτικού συστήματος… από το κάτω ράφι. Ανήμπορο να εναρμονιστεί με τις προτεραιότητες μιας κοινωνίας την οποία η δική του ανεπάρκεια “φτώχυνε”…
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
