Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 2 Δεκεμβρίου 2023
Μια διαρκής αναζήτηση εξαιρέσεων. Ρωγμών στη ρουτίνα του συμβιβασμού με την ανατροφοδοτική φθορά, η οποία παγιώνει, ενισχύει πολλαπλασιάζει τις στιγμές παρακμής. Αυτή είναι η ανομολόγητη διαδρομή υπεραξίας σε κάθε κοινωνία. Μια επίμονη αντίσταση στην ακουστική της ήττας.
Η χώρα μας έχει το σπάνιο προνόμιο, εκτός από τη γενναιοδωρία της Γεωγραφίας και τη μνήμη της Ιστορίας, να διατηρεί, παρά την αναπόφευκτη φθορά που έχει υποστεί, το κληρονομικό γονίδιο του συναισθήματος. Δεν είμαστε άνευρος και απαθής λαός. Καταφεύγουμε σε όσα σεργιανίζουν στην καρδιά μας, για να δώσουμε απαντήσεις, να ξεκινήσουμε καινούριες αφετηρίες, να διορθώσουμε διαδρομές.
Η σημερινή Ελλάδα διατηρεί αχρείαστη προνομιακή σχέση με την παρακμή. Ένα άδικο κληροδότημα της μεγάλης, σύνθετης και πολυεπίπεδης κρίσης της εποχής των Μνημονίων, που αποσυναρμολόγησαν την εσωτερική συνοχή της κοινωνίας. Οι χειρότερες εκδοχές του εαυτού μας είναι εκείνες που αθροιστικά και σωρευτικά βγήκαν στο ξέφωτο του κοινωνικού συγχρωτισμού τα πολλά τελευταία χρόνια. Λες και ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι. Λες και ξεχάσαμε να νοιαζόμαστε. Λες και ξεχάσαμε ότι μονάχα στο «εμείς» και στο «μαζί», δεν απειλούμαστε από την ασύμμετρη απειλή της απομόνωσης.
Σε αυτό το κάδρο πτώσης, υπάρχουν και στιγμές ανάτασης. Εξαιρέσεις. Ρωγμές στη βιτρίνα της παραίτησης. Δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα τα είδαμε, τα ακούσαμε και διαβάσαμε για αυτά τις προηγούμενες ημέρες. Εκπρόσωποι της (λεγόμενης) τρίτης ηλικίας ήρθαν να μας θυμίσουν πόσο ανεξήγητα ξοδεύουμε το ανθρώπινο κεφάλαιό μας. Πήγαν από το «γιατί», στο «γιατί όχι;», ακριβώς όπως συνεχίζει να μας παρακινεί με την ηχώ των εμπνευσμένων λόγων του το φωτεινό μυαλό της δυναστείας των Κένεντι. Ο Ρόμπερτ Κένεντι, του «μικροσκοπικού κυμματισμού της ελπίδας» και της συνεκτικής κοινωνίας αλληλεγγύης, που δεν πρόλαβε να υλοποιήσει με δικαίωμα υπογραφής για την ισχυρότερη Δημοκρατία στον πλανήτη.
Η ηλικιωμένη αγρότισσα η οποία δώρισε ένα ασθενοφόρο στο ΕΚΑΒ, και το ζευγάρι των ηλικιωμένων που δούλεψαν στη Γερμανία, και δώρισαν ένα τεράστιο ποσό από τις οικονομίες τους σε ακριτικό νοσοκομείο.
Το φως που έχει μείνει ανοικτό. Η Ελλάδα της σύνθεσης και της αλληλεγγύης, την οποία προστατεύουμε μέσα μας. Ας μην την απογοητεύουμε τόσο πολύ, τόσο συχνά, τόσο εκκωφαντικά.
