Της Κονδυλίας Ορτανσίου
Η ανθρώπινη σκέψη έχει αφιερώσει ωκεανούς δημιουργίας, στην τέχνη και στα γράμματα, για να εξηγήσει την αέναη “συγκατοίκηση” του μυαλού με την καρδιά. Όσες φορές η συγκατοίκηση είναι αρμονική, η διαδρομή προς το μέλλον είναι γαλήνια και ξάστερη. Όσες φορές η ισορροπία διαταράσσεται, η διαδρομή δυσκολεύει.
Όσο η σκυτάλη των εμπειριών φθείρεται, με τον χρόνο να διεκδικεί πνευματικά δικαιώματα στο υλικό από το οποίο “ανακαινίζεται” κάθε φορά, τόσο περισσότερο δύσκολη και αμφίρροπη είναι η μάχη ανάμεσα στην καρδιά και το μυαλό.
Η μάχη, η δύσκολη μάχη, της καρδιάς να πείσει το μυαλό ότι τα καλύτερα δεν πέρασαν. Ότι κάποια καλύτερα είναι μπροστά. Ή ότι, ακόμη κι αν τα καλύτερα είναι πίσω μας, να τα αφήνουμε εκεί. Και να κοιτάμε μπροστά, σε καινούρια καλύτερα.
Μάχες…
