Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2024
Η εποχή των υστερήσεων. Τόσο οξύμωρο σε σχέση με την αναπόφευκτη πρόοδο της συλλογικής σκέψης της ανθρωπότητας, που αποσκοπεί στον εμπλουτισμό της κοινής προόδου και την αδιαμεσολάβητη διανομή της, ιδανικά στην «όλη κοινωνία». Επαρκές τεκμήριο της αντικειμενικής προόδου μιας κοινωνίας άλλωστε, είναι το εύρος των συμμετεχόντων στη βιωματική εμπειρία της. Στην καθημερινότητά τους. Σε κάθε μικρή ή μεγαλύτερη, σημαντική ή λιγότερο σπουδαία στροφή της διαδρομής.
Οι γενιές μας βιώνουν τις δραματικές συνέπειες μιας δραματικής υστέρησης πολιτικών ηγεσιών με ισχυρό αποτύπωμα, όραμα ευθύνης και την υπεραξία της αυτοπεποίθησης και της αποφασιστικότητας να διορθώσουν το μέλλον. Να βελτιώσουν το αποτύπωμα της σκυτάλης που θα παραλάβουν οι επόμενες γενιές.
Ο δυτικός άνθρωπος, κατ’ επιλογήν συνείδησης, υπήρξε ιστορικά ο φυσικός θεμελιωτής της προόδου και ανατροφοδότης της αλλαγής. Στα… μέρη μας γεννήθηκαν οι πιο ενδιαφέρουσες και συναρπαστικές ιδέες που ενέπνευσαν τις καρδιές των ανθρώπων, στην αδιατάραχτη διαδοχή γενεών και εποχών. Από την Αρχαία Αθήνα μέχρι τους Διαφωτιστές, από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης μέχρι τα πλακόστρωτα σοκάκια του Παρισιού και τις φωτεινές αχτίδες της Αναγέννησης στη Φλωρεντία, η ήπειρός μας, σύνθετη και πολύμορφη, γοητευμένη από την έλξη των συνθετικών συγκρούσεων, σεβάστηκε και φρόντισε τη διαλεκτική του φωτός των ιδεών.
Η σημερινή εκδοχή του δυτικού πολιτισμού, από την παιδική χαρά των Βρυξελλών μέχρι την ξεθωριασμένη ηχώ υπερδύναμης της Ουάσινγκτον, μελαγχολεί και απογοητεύει. Λειτουργεί ως αφετηρία, ανατροφοδότης αλλά και επιταχυντής της φθοράς η οποία αναπόφευκτα συνοδεύει την παρακμή των ιδεών και του αξιακού κώδικά μας.
Ηγεσίες ατροφικές, κοινωνίες σε αποσυναρμολόγηση. Η Ιστορία δεν θα είναι επιεικής μαζί μας. Και το μέλλον θα ζητήσει εξηγήσεις…
