Έχει και τη χαριτωμένη οπτική της, η διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά από τη Νέα Δημοκρατία, στο σκέλος όσων σπεύδουν να τον… κακοποιήσουν, ενώ του χρωστούν τις πολιτικές, δημοσιογραφίες και… οικονομικές καριέρες τους.
Ο Μεσσήνιος πολιτικός, πρώην πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και πρώην πρωθυπουργός, έχει συγκεκριμένο… παρελθόν. Το οποίο δεν τον εμπόδισε να στηρίξει με πάθος και να εκλέξει τον Κυριάκο Μητσοτάκη πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας το 2016, απέναντι στον Βαγγέλη Μεΐμαράκη. Κάτι που σημαίνει ότι ένα μεγάλο μέρος του σημερινού “συστήματος εξουσίας”, πολιτικού, μιντιακού και οικονομικού, του οφείλει την… ευδαιμονία του.
Η Ντόρα Μπακογιάννη είναι από τους λίγους που “δικαιούνται για να ομιλούν”, για να θυμηθούμε την ιστορική ρήση του Μένιου Κουτσόγιωργα. Η Μεγάλη Κυρία της Κεντροδεξιάς δεν άλλαξε ποτέ γνώμη για τον Αντώνη Σαμαρά. Δεν έκανε ηθικές εκπτώσεις στη συνείδηση της. Η πλειοψηφία των υπολοίπων προκαλούν θυμηδία με τη στάση τους.
Η εσωτερική αναστάτωση στην Κεντροδεξιά, με επίκεντρο τη διαγραφή Σαμαρά, διαμορφώνει συνθήκες ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού, με όρους πρώιμων Μνημονίων. Με την κοινωνία να σωρεύει απογοήτευση για αντίδραση, και να μην βρίσκει μέχρι σήμερα ορατή διέξοδο, αλλά να διαχέεται σε περισσότερα κόμματα, κυρίως στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.
Με φόντο την κυβερνητική σταθερότητα με την επιδίωξη αυτοδυναμιών στις εκλογές του μέλλοντος, η διαγραφή Σαμαρά και ο πολλαπλασιασμός της κυβερνητικής φθοράς σε επίπεδο κοινωνίας, και ειδικότερα κοινωνικής βάσης της Κεντροδεξιάς, λειτουργούν ως πρόλογος εξελίξεων που… έρχονται.
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
