Οι δημοσκοπήσεις στη χώρα μας δεν φημίζονται για την επάρκεια της μεθοδολογίας και των συμπερασμάτων τους. Όχι άδικα. Από την εποχή του… καταλληλότερου Κώστα Σημίτη, όταν οι Έλληνες δημοσκόποι ανακάλυψαν το συγκεκριμένο, πρωτοφανές εύρημα, σε σχέση με όσα συμβαίνουν στις… κανονικές χώρες, για να μην δυσαρεστούν τον τότε πρωθυπουργό, ο οποίος έβλεπε τον Κώστα Καραμανλή να έχει σχεδόν τη διπλάσια δημοφιλία σε σχέση με τον ίδιο, οι “φωτογραφίες στιγμής” κάθε άλλο παρά αποτυπώνουν όσα συμβαίνουν στην κοινωνία.
Στην Ελλάδα, οι δημοσκοπήσεις δεν καταγράφουν τάσεις. Τις διαμορφώνουν. Γι αυτό και πέφτουν έξω στις εκτιμήσεις τους, τόσο συχνά και τόσο πολύ. Με κρότο. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει και ότι δεν ιχνηλατούν τις τάσεις που διαμορφώνονται υπογείως και σιωπηλώς στην κοινωνία.
Στην τρέχουσα συγκυρία, με την κυβέρνηση Μητσοτάκη να συμπληρώνει πέντε χρόνια στη διακυβέρνηση του τόπου, και με την αποχή από τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2023 να έχει φτάσει στα θηριώδη ύψη του 50%, δεν χρειάζεται… επιστημονική ανάλυση για να διαγνώσει κανείς όσα… τρέχουν στην κοινωνία. Η ψήφιση του νόμου για τους ομοφυλόφιλους και μια σειρά από προβλήματα που λειτουργούν σωρευτικά και αθροιστικά με την πάροδο του χρόνου, διαμορφώνουν… θέμα στα Δεξιά της Κεντροδεξιάς.
Η εκδήλωση κοινωνικής δυσαρέσκειας στις κάλπες των ευρωεκλογών θα πρέπει να θεωρείται περίπου δεδομένη. Μένει να αποδειχτεί το εύρος της. Και να διαπιστωθούν στην πράξη οι… μετεκλογικές συνέπειές της.
Του Νίκου Φυλάγγελου
