Το ζήτημα της ακρίβειας λειτουργεί περίπου ως “ασύμμετρη απειλή” για την κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα, την κοινωνία στο σύνολό της.
Το σεργιάνισμα της καθημερινότητας μέσα από τη δυσκολία να αγοράσει κανείς βασικά είδη διατροφής και επιβίωσης, σε ανεκτές και προσβάσιμες τιμές, λειτουργεί αποσυσπειρωτικά για την κοινωνία. Αφορά την ποιότητα ζωής, όπως την αντιλαμβάνεται αυτόνομα και αυτοτελώς κάποιος, αλλά και σε επίπεδο συλλογικής συναντίληψης.
Η ποιότητα ζωής είναι το κριτήριο ψυχολογίας, διάθεσης και επιλογών, πολιτικών και εκλογικών, για κάθε ενεργό κύτταρο μιας κοινωνίας. Όσο η ακρίβεια, με τη διάσταση της αισχροκέρδειας, δεν υφίσταται ουσιαστική ανάσχεση, λειτουργεί σωρευτικά για την ψυχολογία των πολιτών. Την επιβαρύνει.
Η συσσώρευση… γκρίνιας λειτουργεί εμπειρικά ως αφετηριακή αφορμή για εκδήλωση πολιτικής δυσαρέσκειας. Η αναζήτηση και εξεύρεση του… κομιστή για τη φιλοξενία αυτής της δυσαρέσκειας, είναι το επόμενο στάδιο.
Του Νίκου Φυλάγγελου
