Της Κονδυλίας Ορτανσίου
Το οξύμωρο μιας συναισθηματικής έννοιας.
Η “ανθρωπιά” που απουσιάζει από τον άνθρωπο, και συναντά κανείς σε πλεόνασμα στα ζώα.
Τους φυσικούς ιδιοκτήτες του πλανήτη, τους πικραμένους θεατές της βίαιης καταστροφής του περιβάλλοντος από τον άνθρωπο.
Ακόμη και τη στιγμή της πτώσης, εκείνα συνεχίζουν να πιστεύουν στον “‘άνθρωπο” μέσα μας, και ότι κάποια στιγμή θα τον ξαναθυμηθούμε. Ίσως επειδή εκείνα έχουν “ανθρωπιά” για να… δανείσουν και εμάς.
