Της Κονδυλίας Ορτανσίου
Στην ασυνεχή συμμετρία της ζωής, το φως και το σκοτάδι εναλλάσσουν τη γοητεία τους. Μια αναπόφευκτη ανατροφοδοτούμενη στάθμιση οπτικής.
Η διέξοδος που έχει κάθε φορά η ματιά, αναζητώντας απαντήσεις και προοπτική, καθησυχάζοντας τις ανησυχίες, διασκεδάζοντας τις απογοητεύσεις.
Μια αναμέτρηση που μοιάζει άνιση. Το μυαλό θα παραμένει ο φυσικός σύμμαχος του φωτός. Επιχειρώντας να ξεγελάσει την καρδιά. Η τελευταία ωστόσο ξέρει. Και αναζητεί δροσιά στα δάκρυα που δεν προλαβαίνει να στεγνώσει το μυαλό.
