Τα αποτελέσματα των εκλογών της 21ης Μαϊου έχουν δραματικό αποτύπωμα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η τραγωδία επιδεινώνεται, με τη μετεκλογική διαχείριση του αποτελέσματος από τον Αλέξη Τσίπρα, την πέριξ του ιδίου ηγετική ομάδα αλλά και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, κορυφαία, μικρά και… μικρότερα.
Η Αξιωματική Αντιπολίτευση δείχνει να μην κατανοεί το βάθος του προβλήματος στη σχέση με την κοινωνία. Καμία άλλη Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν έχει χάσει τόσο μεγάλο μέρος του εκλογικού ακροατηρίου της, ούσα στην αντιπολίτευση, με την εν ενεργεία κυβέρνηση να κερδίζει ψήφους σε σχέση με την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση.
Και σε αυτές τις κάλπες, οι Έλληνες κατά πλειοψηφία καταδίκασαν, παρά υπερψήφισαν. Και καταδίκασαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος έχασε πολλές ευκαιρίες να απαλλαγεί από το περιθώριο του 3%, αλλά τελικά το περιθώριο του 3% τον… κατάπιε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πλέον ουσιαστικό λόγο ύπαρξης στο πολιτικό σκηνικό. Δεν μπορεί να αποτελέσει το ισοδύναμο στην ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και επειδή στην πολιτική, όπως και στη ζωή, δεν υπάρχουν κενά, τον ρόλο αυτό τείνει να τον αναλάβει το ΠΑΣΟΚ.
Ακόμη και αν δεν προλάβει στις εκλογές της 25ης Ιουνίου, η ροή των εξελίξεων δεν μοιάζει ικανή να ανακοπεί. Ζούμε τον πρόλογο της αντιστροφής του 2012, με την κοινωνική βάση που εγκατέλειψε το ΠΑΣΟΚ για τον ΣΥΡΙΖΑ, να εγκαταλείπει τον ΣΥΡΙΖΑ για το ΠΑΣΟΚ.
Το κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς οδηγείται σε… αυτοδιάλυση, υπέρ του ΠΑΣΟΚ. Αναπόφευκτα.
Του Νίκου Φυλάγγελου
