Του Μάνου Οικονομίδη
Την ενδογενή αδικία που συνοδεύει κάθε συγκυρία, είναι δύσκολο να την αποφύγει ή να την αποτρέψει κάποιος, διατηρεί ωστόσο το δικαίωμα να τη διαχειριστεί δημιουργικά και προωθητικά, αντί να υποκύψει στον πειρασμό της απογοήτευσης, της απόγνωσης, της παραίτησης.
Η πρόσκρουση άλλωστε, είναι εκείνη που έχει σημασία. Όχι η πτώση. Δεν μπορείς να αποφύγεις να παραπατήσεις, μπορείς ωστόσο να ξανασηκωθείς και να συνεχίσεις, ιδανικά με πλεόνασμα πείσματος και ανατροφοδοτούμενη αυτοπεποίθηση. Κάπως έτσι διορθώνονται τα “χαμένα χρόνια”, αντί της αβίαστης παρόρμησης να… τρέχουμε πίσω τους.
Το “μεγαλύτερο κόμμα” της Ευρώπης, όπως καταγράφηκε τις τελευταίες δεκαετίες το CDU, σεργιανίζει στο δικό του tipping point. Ένα σημείο καμπής, ως γέφυρα επιβίωσης και πολιτικής ευζωίας, ανάμεσα στο περήφανο παρελθόν που εξελίχτηκε σε συννεφιασμένο παρόν, με φόντο ένα αβέβαιο και νεφελώδες μέλλον.
Ο Άρμιν Λάσετ βρέθηκε την πλέον ακατάλληλη στιγμή, στο πλέον ακατάλληλο σημείο, και χρεώνεται μάλλον άδικα, πληθυντικό φορτίο ευθύνης σε σχέση με τις πραγματικές διαστάσεις της “ενοχής” του. Το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας έχει μια ιστορική αποστολή που υπερβαίνει την ζωογόνο επικαιροποίηση της τοποθέτησής του, μπροστά στις καινούριες προτεραιότητες και τις σύνθετες ανάγκες της κοινωνίας την οποία επιδιώκει να εκφράσει.
Σε μια χώρα με το… ποινικό μητρώο του παρελθόντος, και σε μια Ευρώπη που απέτυχε εκκωφαντικά και μελαγχολικά να εναρμονίσει το πολιτικό όραμα των κοινωνιών της ηπείρου μας, η μετριοπαθής, κοινωνικά αλληλέγγυα και πολιτικά φιλελεύθερη Κεντροδεξιά αποτελεί το μοναδικό υπαρκτό τείχος ανάσχεσης της ακροδεξιάς. Μια τελευταία γραμμή άμυνας, ηθικής, αξιοπρέπειας και συνείδησης απέναντι στα άκρα και τις ακρότητες. Στο εσωτερικό της Γερμανίας, και σε κάθε γωνιά της ηπείρου μας.
Στην Ελλάδα, της σχετικής σταυροφορίας ηγήθηκε ο Κώστας Καραμανλής, αναγκάζοντας τα άκρα να εγκλωβιστούν στον φυσικό και ακίνδυνο χώρο τους. Στο περιθώριο. Στη Γερμανία, η αντίστοιχη προσπάθεια της Άνγκελα Μέρκελ έμεινε ημιτελής. Με τον κίνδυνο να είναι σήμερα, εξ αντανακλάσεως, μεγαλύτερος.
Η Ευρώπη έχει ανάγκη από ένα καινούριο αφήγημα, για το μεγαλύτερο κόμμα στην ήπειρό μας. Η μάχη απέναντι στα άκρα, άλλωστε, συνεχίζεται, ως συνειδησιακή αποστολή ζωής.
