Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, αναπόφευκτη και αναμενόμενη, θα έπρεπε να είναι ευκταία για όλους. Ο Στέφανος Κασσελάκης θα απαλλαγεί από τα… βαρίδια. Και τα… βαρίδια θα μπορούν, επιτέλους, να έχουν ένα δικό τους κόμμα. Έστω και… ούτε του 3%.
Με την πολεμική ατμόσφαιρα που έχει διαμορφωθεί ωστόσο, είναι μεγάλος ο πειρασμός να περιγράψει κάποιος την… περίεργη ψυχοσύνθεση, ψυχολογία και ηθική καταβολή των στελεχών της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ. Των… ομπρέλων, για να καταλαβαινόμαστε.
Η ομάδα Τσακαλώτου, Φίλη, Βούτση, Βίτσα και λοιπών εραστών του περιθωρίου, αποδεικνύει, με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει έναν πρόεδρο τον οποίο εξέλεξε η πλειοψηφία όσων προσήλθαν στην κάλπη, ότι… αδιαφορεί για την πλειοψηφία. Δεν τη σέβεται. Προέχει η… διαδικασία. Τα εσωκομματικά όργανα.
Ποιά… πλειοψηφία τώρα, μας λένε εκείνοι που υπονόμευαν επί σειρά ετών τον Αλέξη Τσίπρα, και σήμερα τους προσφέρουν βήμα τα ΜΜΕ που… πολέμησαν με λύσσα τον πρώην πρωθυπουργό.
Φυσικά, όταν δεν σέβεσαι τις αποφάσεις της πλειοψηφίας, δεν σέβεσαι την ίδια τη Δημοκρατία. Και αυτή είναι η μεγάλη και απαγορευμένη κουβέντα που θα έπρεπε να γίνει για τους εκφραστές ενός αριστερού περιθωρίου.
Του Νίκου Φυλάγγελου
