Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία’, το Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2022
Η γλώσσα, ως ζωντανός οργανισμός. Ως ζωηρή αφύπνιση της συνείδησης, της παρεξηγημένης, ατίθασης και αυτόνομης, που διατηρεί τον ρόλο του αυστηρού κριτή της καρδιάς, και λειτουργεί ως αυθόρμητο φρένο στα παρορμητικά συναισθήματα.
Η γλώσσα που ζωγραφίζει εικόνες. Γεννά συναισθήματα. Συνομιλεί με τις διαφορετικές εκδοχές του εαυτού μας. Και επιμένει να χρωματίζει με ανεξήγητη και πολυσύνθετη ποικιλία τις σκέψεις που διακρίνονται από φυσική συστολή να ξεκινήσουν διερευνητικά ταξίδια.
Η γλώσσα την οποία σεβάστηκαν οι εξαιρέσεις των γενεών που προηγήθηκαν, ώστε η σκυτάλη την οποία παραλάβαμε οι γενιές που ακολουθούσαμε, να μην λειτουργεί ως επιταχυντής της φθοράς. Να καθυστερεί την παρακμή.
Στη σκιά της αλλαγής χρονιάς, διεξάγονται οι πιο δύσκολες συζητήσεις. Μέσα μας. Ένας διακριτικός ψίθυρος ερμηνείας όσων συνέβησαν, όσων συμβαίνουν, όσα θέλουμε να συμβούν, όσα θα δυσκολευτούμε να αποτρέψουμε να συμβούν.
Από τον Ρόμπερτ Κένεντι μέχρι τους υπόλοιπους διακριτούς γητευτές των συναισθημάτων που γεννά ο σεβασμός προς τη γλώσσα, η κιβωτός της ιστορικής σκέψης του ανθρώπου, μας προσφέρει ανεξάντλητες αφορμές για να σκεφτούμε διαφορετικά. Να αναζητήσουμε ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά. Να αναγνωρίσουμε την υπεραξία της σιωπής, ώστε να αφεθούμε και να αξιοποιήσουμε την υπεροχή της σύνεσης, της μετριοπάθειας, της ψυχραιμίας. Να συνηθίσουμε να ακούμε συχνότερα και πιο προσεκτικά την καρδιά και τη διαίσθησή μας, εκείνες που… για αδιευκρίνιστους λόγους γνωρίζουν καλύτερα και πιο γρήγορα τι πραγματικά αναζητούμε σε κάθε συγκυρία της διαδρομής. Να αναζητήσουμε εκείνους τους πολλούς γύρω μας, που επίσης αναζητούν μια γοητευτική αφορμή για να ονειρευτούν. Να μην σπαταλήσουμε τη ζωή μας. Το ταξίδι, που τόσο γενναιόδωρα μας έδωσε η Ιθάκη. Να αντέξουμε, όρθιοι, υπερασπιζόμενοι μια ιδέα, ώστε να ξεκινήσει εκείνος ο μικροσκοπικός κυματισμός της ελπίδας, που επιτρέπει στην ανθρωπότητα να αντιστέκεται στο σκοτάδι.
Τόσα πολλά που μας έχουν κληρονομήσει εκείνοι που προηγήθηκαν και… κατάλαβαν. Και τόσα ακόμη. Ακόμη κι έτσι, ίσως καμία σιωπηλή παραίνεση δεν διαθέτει τη συνειδητή αυτοπεποίθηση να αμφισβητήσει την ηχώ του συμπεράσματος που γέννησε η ειρηνική επανάσταση ιδεών η οποία χλιμίντριζε στις σκέψεις του Μαχάτμα Γκάντι.
Να γίνουμε (ή… να μην γίνουμε) η αλλαγή που θέλουμε να δούμε. Κάπως έτσι ξεκινάει από την αρχή κάθε φορά το μέλλον. Καλή χρονιά…
