Της Κονδυλίας Ορτανσίου
Μυστήριο η ζωή. Μυστήρια η ίδια. Ως γνήσιο θηλυκό.
Με τη συνεπή, ανεξήγητη και αφόρητη συνήθεια να μας “γεμίζει”, όταν “αδειάζουμε”.
Μετά από απώλειες, προσώπων και ονείρων. Μετά από αποτυχίες. Μετά από ήττες.
Στην πτώση. Εκεί που πρέπει να ξανασηκωθείς. Μια βίαιη ωρίμανση, για να γίνονται τα χαμόγελα περισσότερο συνειδητοποιημένα.
