Του Μάνου Οικονομίδη
Σε αντίθεση με τη σημερινή, προβληματική εκδοχή ενός από τους χειρότερους εαυτούς της, η αμερικανική Δημοκρατία, στη λειτουργία των Θεσμών της και τον έλεγχο των συστημικών δομών, υπήρξε εμπνευσμένη και ανθεκτική, με διαστάσεις ιστορικής συνέπειας, αν όχι… πείσματος.
Ο “θεραπευτής” Τζο Μπάιντεν, κατεξοχήν εκπρόσωπος του “βαθέως κράτους”, προσφέρει την ψυχολογική διασφάλιση ότι, επί των δικών του ημερών, η Ουάσινγκτον θα σταματήσει να είναι απρόβλεπτη. Κάτι, όχι απαραιτήτως… ενθαρρυντικό για τον υπόλοιπο πλανήτη, υπό το πρίσμα της επιθετικής παρεμβατικότητας των Ηνωμένων Πολιτειών ανά την υφήλιο, αλλά σίγουρα λιγότερο επιζήμιο από μια υπερδύναμη που τρέχει ζαλισμένη πίσω από τον προσωπικό λογαριασμό του Προέδρου της στο Twitter.
Μέχρι σήμερα, οι επιλογές του Τζο Μπάιντεν για την κυβέρνησή του και τα κεντρικά αξιώματα εξουσίας, ήταν προβλέψιμες και συστημικά συμβιωτικές, στα όρια του βαριεστημένου χασμουρητού. Η Τζάνετ Γιέλεν συνιστά “ευλογία” για την παγκόσμια οικονομία, στη σκιά ακόμη μιας παγκόσμιας κρίσης, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, και ο Πιτ Μπούτετζετζ μια εξαίρεση καθαρού αέρα, για την προσαρμοστικότητα της “σημαντικότερης Δημοκρατίας στον κόσμο”, στις καινούριες προτεραιότητες που δρομολογεί η ίδια η ζωή.
Από εκεί και πέρα, παζάρια συμβιβασμών με την Κάμαλα Χάρις και σχεδόν απόλυτη… παράδοση των κλειδιών της διακυβέρνησης στην “ομάδα Ομπάμα”, την οποία άλλωστε γνωρίζει επαρκώς ο (σε λίγες μέρες) 46ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, από την περίοδο της οκταετούς συγκατοίκησής του με τον “προφήτη της Αλλαγής”, στο Οβάλ Γραφείο.
Μια ωστόσο από αυτές τις προβλέψιμες επιλογές, κινητροδοτεί… σενάρια ενδιαφέροντος για μια διαφορετική “επόμενη ημέρα”. Η επιλογή του διπλωμάτη καριέρας Ουίλιαμ Μπέρνς ως νέου Διοικητή της CIA, αντί για κάποιον επίσης “ρινόκερο” των Μυστικών Υπηρεσιών, όπως συνιστούσαν πολλοί στον Τζο Μπάιντεν.
Το ενδιαφέρον προκαλείται από ένα κομμάτι του μωσαϊκού της σταδιοδρομίας του Ουίλιαμ Μπερνς, ο οποίος υπηρέτησε στο State Department, σε διπλωματικές θέσεις στο εξωτερικό αλλά και στον πυρήνα της κεντρικής εξουσίας στην Ουάσινγκτον, στο πλευρό 5 Προέδρων των ΗΠΑ και… 10 Υπουργών Εσωτερικών. Από την εποχή του Ρόναλντ Ρέιγκαν και στη συνέχεια του πρεσβύτερου Τζορτζ Μπους, επίσης άλλοτε Διοικητή της CIA, σε εκείνη του Μπιλ Κλίντον, του Τζορτζ Μπους του νεώτερου και τελικά του Μπαράκ Ομπάμα.
Το… σκανδαλώδες κομμάτι της διαδρομής του Ουίλιαμ Μπερνς αφορά τη σχέση του με τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, ως πρέσβης των ΗΠΑ στη Μόσχα, αλλά και ως ειδικός σύμβουλος του Μπαράκ Ομπάμα. Από τ0 2005 και την πρώτη γνωριμία του με τον ηγέτη του Κρεμλίνου βέβαια, η Ιστορία… έχει γραφτεί διαφορετικά, όπως προέβλεπε ο Μπερνς για τον Πούτιν, συστήνοντας στον Λευκό Οίκο προσεκτικό και μετριοπαθή χειρισμό του διαδόχου του Μπορίς Γιέλτσιν.
Τρία διαφορετικά στιγμιότυπα, στη σχέση Πούτιν-Μπερνς. Είδε τον Ρώσο Πρόεδρο να αφήνει την Κοντολίζα Ράις να τον περιμένει… τρεις ώρες, για προγραμματισμένη συνάντησή τους. Είδε τον Πούτιν να εκφωνεί επί… 55 λεπτά μονόλογο απέναντι στον Μπαράκ Ομπάμα, για τα… λάθη των ΗΠΑ στη διαχρονική σχέση τους με τη Ρωσία. Και τέλος, όταν το Οβάλ Γραφείο του ζήτησε έναν χαρακτηρισμό του Βλαντιμίρ Πούτιν, που να συνοψίζει το… τι είναι ο Ρώσος Πρόεδρος, η απάντηση του Ουίλιαμ Μπερνς φλερτάρει με την Ιστορία: “Απόστολος της εκδίκησης” (της ταπεινωμένης Ρωσίας απέναντι στη Δύση).
Οι στιγμές που θα ζήσουμε, θα είναι μνημειώδεις, με τον νέο “πρώτο πράκτορα” των Ηνωμένων Πολιτειών, και τον… άλλοτε πράκτορα της KGB. Όπως θα έλεγε και το Χόλιγουντ… Hold my beer.
*Στη φωτογραφία, ο Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Ουίλιαμ Μπερνς στο Κρεμλίνο, στη… μακρινή νιότη του 2005.
