Γράφει ο Γιώργος Παπαχρήστος
Το «rotation» είναι κατά βάση ένας ποδοσφαιρικός όρος. Για την ακρίβεια, είναι η τακτική που ακολουθούν συχνά οι προπονητές προκειμένου να μπερδέψουν τους αντίπαλους προπονητές ή ακόμη και να ξεκουράσουν ποδοσφαιριστές που το έχουν ανάγκη εν όψει μιας δύσκολης αναμέτρησης.
Για λόγους που μόνο εκείνος γνωρίζει, αλλά εμείς οι υπόλοιποι μπορούμε να υποθέσουμε το γιατί, αιφνιδίως και προ των εκλογών του Ιουνίου του 2023 πληροφορηθήκαμε από ακριτομυθίες συνεργατών του αρχηγού της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη ότι στην κυβέρνηση που θα σχημάτιζε μετά τη σχεδόν βέβαιη νίκη του στις εκλογές θα ακολουθούσε το σύστημα rotation.
Ρωτήθηκαν οι συνεργάτες κατά κόρον τότε, νομίζω ρωτήθηκε και ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης, αλλά οι απαντήσεις που δόθηκαν στις σχετικές ερωτήσεις, φανέρωναν μάλλον άγνοια του προπονητικού όρου: η κυβέρνηση που θα σχηματιζόταν μετά τις εκλογές θα είχε πάνω-κάτω τα ίδια πρόσωπα αλλά σε διαφορετικούς ρόλους.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο προπονητής του Παναθηναϊκού, που θεωρείται και ο «εισαγωγέας» της σχετικής τακτικής στην Ελλάδα, ακούγοντας αυτές τις απαντήσεις, άρχισε να τραβάει τα πλούσια γκρίζα μαλλιά του. Σίγουρα όμως αν είχε ερωτηθεί (όχι από τον Κ. Μητσοτάκη, που είναι Ολυμπιακός), θα είχε απαντήσει το σωστό: πρόσωπα αλλάζουν στις ίδιες θέσεις, όχι ίδια πρόσωπα σε διαφορετικές θέσεις. Κάτι τέτοιο μπορεί να έχει ολέθρια αποτελέσματα για την ομάδα.
Η συγκρότηση της νέας κυβέρνησης το επιβεβαίωσε. Οι τοποθετήσεις που έγιναν σε ορισμένα δε από τα πιο κρίσιμα υπουργεία αποδείχθηκαν από άστοχες έως καταστροφικές. Σε διάστημα δύο μηνών καρατομήθηκαν για διάφορους λόγους δύο υπουργοί, στη θέση τους υπουργοποιήθηκαν δύο τέως υπουργοί (ο ένας εκ των οποίων σε προηγούμενη φάση της διακυβέρνησης Μητσοτάκη είχε φύγει κακήν κακώς), άλλοι δύο έως τρεις υπουργοί βρέθηκαν εβδομάδες «επί ξύλου κρεμάμενοι», και το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Μια κυβέρνηση σε γενική ανασφάλεια να περιμένει μέρα με τη μέρα έναν ανασχηματισμό που κατά τα φαινόμενα δεν προγραμματίζεται στο εγγύς μέλλον.
Το πράγμα μπορεί να μην είχε μεγάλες επιπτώσεις, γιατί συνέπεσε με τις απανωτές θεομηνιες – πρώτα των πυρκαγιών και μετά των πλημμυρών. Μοιραία το ενδιαφέρον στράφηκε μονοθεματικά στην αντιμετώπισή τους. Αλλά κοιτώντας κανείς προσεκτικά πίσω από την κουρτίνα, θα διαπιστώσει πως έχουν χαθεί πλέον η ορμή και ο ενθουσιασμός που λογικά θα επικρατούσαν μετά τη σαρωτική νίκη στις εκλογές. Το κυβερνητικό σχήμα μοιάζει κουρασμένο και αδύναμο – μολις δυόμισι μήνες μετά τη συγκρότησή του.
Το μόνο που κατάφερε το rotation ήταν να αποδιοργανώσει εντελώς επιτυχημένους υπουργούς, να αφήσει σε κενό αέρος άλλους και τώρα να απαιτείται συντονισμένη προσπάθεια από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό να εμφυσήσει στα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου αυτοπεποίθηση και θέληση για δουλειά. Ομως τι όρεξη να έχουν οι άνθρωποι αυτοί, όταν κάθε τρεις και λίγο διαρρέεται από διάφορες πλευρές, εντός και εκτός Μεγάρου Μαξίμου, ότι επίκειται ανασχηματισμός;
Το θετικό για την κυβέρνηση είναι ότι ο Πρωθυπουργός έχει εγκαιρα αντιληφθεί ότι η συζήτηση αυτή το μόνο που πετυχαίνει είναι να υπονομεύει τη συνοχή της κυβέρνησης και τη διάθεση των μελών της να δουλέψουν με πάθος. Υποθέτω, βάσιμα δε, ότι κατά τη σημερινή συνέντευξη στη ΔΕΘ ο Κ. Μητσοτάκης θα ξεκόψει κάθε σχετική αναφορά. Ακόμη και αν ο ίδιος έχει εντοπίσει μερικές «αστοχίες» στις επιλογές του, θα αποφύγει τις αλλαγές. Αλλωστε έχει όλον τον χρόνο μπροστά του να επιχειρήσει αυτές τις διορθωτικές κινήσεις. Μόνος του, άλλωστε, παίζει μπάλα στο γήπεδο…
