Γράφει ο Γιώργος Παπαχρήστος
Η πρόταση, στις αρχές της εβδομάδας, μιας τριάδας στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, των κ.κ. Ραγκούση, Ζαχαριάδη, Θεοχαρόπουλου, να στραφεί ο ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρωτικά προς την Κεντροαριστερά, ήρθε να προσθέσει έναν ακόμη πονοκέφαλο στον πρόεδρο του κόμματος κ. Στ. Κασσελάκη.
Παρά την άμεση απόρριψή της, με διαρροές κύκλων του προέδρου, στην πραγματικότητα είναι προφανές, και αυτό προκύπτει από όλα τα δημοσκοπικά ευρήματα, ότι ένας κόσμος που εξακολουθεί να στηρίζει ακόμη τον ΣΥΡΙΖΑ «ψάχνεται» κατά το κοινώς λεγόμενο, για τη σωστή συνταγή προκειμένου να σταματήσει η αποσάθρωση του κόμματος.
Σοβαρότερος παράγων αποσταθεροποίησης σχεδίων όπως αυτό που προαναφέρθηκε, είναι πάντως ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Ας πούμε, για να συμβούν αυτά που πρότειναν οι τρεις, πρέπει ο ίδιος να αποφασίσει πού πραγματικά απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρόεδρος όμως που ουσιαστικά διέλυσε το κόμμα, με εκείνη την περίφημη ομιλία του στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ, όταν υιοθέτησε μια σκληρή καπιταλιστική αντίληψη για την οικονομία και την εργατική τάξη, μοιάζει να αμφιταλαντεύεται συνεχώς.
Όποτε το επιβάλλουν οι περιστάσεις εμφανίζεται ως «αριστερός», για να απαντήσει προφανώς σε όλους εκείνους που τον κατηγορούν για δεξιές παρεκκλίσεις. Κυρίως, στα κόμματα που περιβάλλουν τον ΣΥΡΙΖΑ (ΚΚΕ, Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας, ΜέΡΑ25) και αρπάζουν συνεχώς κομμάτια από τις σάρκες του. Εκεί ασφαλώς πρέπει να αποδοθεί και η σπουδή με την οποία κατήγγειλε τη ρύθμιση για τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Παρότι οι σπουδές του ήταν σε αμερικανικά πανεπιστήμια…
Κατά τη γνώμη μου, ουσιαστική συζήτηση για τη μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ στην Κεντροαριστερά δεν μπορεί να γίνει. Για δύο λόγους. Ο ένας, όπως περιγράφηκε, είναι η πολιτική αμφισημία του προέδρου. Ο δεύτερος είναι ότι δεν υπάρχει ζωτικός χώρος για να τον διεκδικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τα δύο στρατόπεδα που διεκδικούν τον χώρο του Κέντρου είναι ήδη διαμορφωμένα. Νικητής όπως αποδείχθηκε στις προ επταμήνου εκλογές, και καταγράφουν έκτοτε όλες οι δημοσκοπήσεις, είναι η ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη. Ο διεκδικητής είναι το ΠαΣοΚ του Ν. Ανδρουλάκη που παλεύει να αποδείξει ότι μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Αν και τα μικρά βήματα που επιχειρεί δεν φαίνεται επί του παρόντος να έχουν σοβαρό αποτέλεσμα, είναι προφανές ότι δύσκολα θα αφήσει ευκαιρίες στον ΣΥΡΙΖΑ να παίξει με το χαρτί της Κεντροαριστεράς. Εξ ου και η Χαρ. Τρικούπη αντιμετώπισε σχεδόν χλευαστικά τη σχετική πρόταση της τριάδας των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΠαΣοΚ κρατήθηκε στον χώρο αυτόν με νύχια και με δόντια, στη σκοτεινή περίοδο που είχε αναλάβει το δυσανάλογα μεγάλο πολιτικό κόστος της διάσωσης της χώρας από τη χρεοκοπία, ε, τώρα που καλυτερεύουν τα πράγματα, δεν θα αφήσει να εισβάλουν και να τον διεκδικήσουν εκείνοι που το «γλέντησαν» τότε, και αναρριχήθηκαν στην εξουσία πατώντας στις πλάτες του. Θα έμοιαζε με αυτοχειριασμό…
