Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Πριν από τις εκλογές του περασμένου Μαΐου στον ΣΥΡΙΖΑ πίστευαν ότι είναι κόμμα του 32%- και πήγαιναν για παραπάνω. Ηταν μόλις του 20%.
Μετά τις εκλογές του Ιουνίου πιστεύουν ότι είναι κόμμα του 18%. Με τις υπάρχουσες ενδείξεις , είναι πολύ παρακάτω και συνεχίζουν να πέφτουν.
Ωστόσο μαζεύτηκαν για να μαστιγώνουν τη θάλασσα-σαν τον Ξέρξη.
Ένας μετά τον άλλον εντολές ανάκαμψης: να κάνουμε αυτό, να κάνουμε το άλλο , μην ξεχάσουμε κι εκείνο…
Πώς θα το κάνουν δεν είπε κανείς. Ούτε ποιοι θα το κάνουν.
Αν μιλάμε γι αυτούς που ηττήθηκαν το 2019 και καταβαραθρώθηκαν το 2023, κομμάτι δύσκολο.
Ωστόσο όλοι συνέπεσαν σε ένα μότο: «να βρούμε τα αίτια της ήττας». Σοφό. Αλλά δεν τα έβρισκαν. Ούτε τους αίτιους
Μόνο ο Κούλογλου είπε σε μια εφημερίδα: «φταίει Τσίπρας». Προφανώς- ποιος άλλος; Πχ τον άφησε, μαζί με άλλους, να τον ροκανίζουν.
Αλλά αυτό είναι δικό του πρόβλημα.
Από όσους μίλησαν στην Κεντρική Επιτροπή, κανένας δεν είπε ονόματα και ουδείς ανέλαβε την ευθύνη για τον εαυτό του.
Ούτε καν όσοι βοά ο κόσμος ότι πήραν στο λαιμό τους και τους υπόλοιπους.
Ως… «ανώτατο καθοδηγητικό όργανο», ιδίως όσοι θέλουν την ηγεσία, κυνηγούν ανεμόμυλους. Με κοινό παρονομαστή: είμαστε Αριστερά!
Ο Παππάς τη βλέπει να «εκφράζει τις θετικές προσδοκίες του λαού» για να «ξανακερδίσουμε τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους της κεντροαριστεράς».
Δυο μεγέθη: ο ΣΥΡΙΖΑ και τα κορόιδα που θα τον ψηφίζουν.
Κατά τον Τσακαλώτο ο σκοπός είναι «ένα αριστερό, συμμετοχικό και δημοκρατικό κόμμα». Δηλαδή πιο μειοψηφικό.
Με αριστερούς που θα έχουν «αυτοπεποίθηση, σιγουριά και περηφάνια να παλεύουν για τα επιχειρήματα,, τις θέσεις και τις αξίες τους». Και για την επουράνιο βασιλεία ενδεχομένως.
Η Αχτσιόγλου, για να μην διακινδυνεύσει τη διαφαινόμενη πρωτιά της, αποφεύγει, με φραστικές περικοκλάδες, αν θα οδηγήσει το κόμμα προς τα αριστερά.
Προβάλει σεμνά την υπουργική θητεία της ως λόγο να πάρει την ηγεσία και θέλει απλώς να «εμπνεύσουμε τον προοδευτικό κόσμο».
Αλλά δεν εξηγεί πώς θα γίνει αυτό, με όσους τον απογοήτευσαν στο προσκήνιο.
Σ’αυτό το σκηνικό η αιφνίδια κατάθεση υποψηφιότητας, από τον Στέφανο Τζουμάκα άξιζε τον κόπο για ένα λόγο:
-Υπενθύμισε την πορεία που θα μπορούσε να κρατήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ρόλο κυβερνώσας δύναμης: την πορεία προς τον μετασχηματισμό του σε φορέα της ελληνικής Κεντροαριστεράς.
Είναι ο μόνος κεντροαριστερός ανάμεσα στους διεκδικητές, ο πιο έμπειρος και με πιο βαρύ ιστορικό φορτίο.
Καθώς είναι και αθώος του αίματος, ως αποκλεισμένος από το ρετιρέ της Κουμουνδούρου, οδηγεί τη διεκδίκηση σε μια ιδιαίτερη απεικόνιση:
-Μοιάζει με τρένο με τρεις μηχανοδηγούς προς τη μια κατεύθυνση και έναν προς την άλλη.
