Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Σπουδαίο πολιτικό σε κάνει, ότι κάνεις στις δύσκολες στιγμές.
Οι μικρόψυχες αντιδράσεις του υπερόπτη Μητσοτάκη και κάποιων απολιθωμένων του ΠΑΣΟΚ, έδειξαν ότι δεν κατάλαβαν γιατί έφυγε από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας.
Ή ο Καραμανλής από την ηγεσία της ΝΔ το 2009. Νομίζουν ότι πρόκειται για «πτώσεις».
Ο παλιός Καραμανλής έλεγε: «να μπεις στην πολιτική είναι εύκολο, το δύσκολο είναι να βγεις».
Ο Τσίπρας και στα δυο υπήρξε αξιοθαύμαστος:
-Ανέβηκε στη σκηνή με το προσωπικό του ιμπέριουμ, πλοηγήθηκε με πυξίδα το συμφέρον της χώρας και του λαού της και κατέβηκε με κριτήριο την διάσωση της πολιτικής, ως μεθόδου διαχείρισης της κοινωνίας.
Ως πολιτικό μέγεθος είναι το άθροισμα της ακτινοβολίας του στην κοινωνία, των επιτευγμάτων και των λαθών του.
Τίμησε την πολιτική ως Πρωθυπουργός και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης με το υπόδειγμα της έντιμης διαχείρισης,της ακεραιότητας και του σεβασμού στο δημόσιο χρήμα.
Η πολιτική διαδρομή του διαμορφώθηκε από τον ίδιο- όχι από συμμαχίες του με δυνάμεις έξω από την πολιτική- ή και έξω από τη χώρα. Στα 34 έγινε αρχηγός ενός μικρού κόμματος, στα 41 το έκανε μεγάλο, στα 49 το αφήνει στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Κέρδισε δυο αναμετρήσεις διακυβέρνησης και έχασε άλλες δυο – τη μια με δυο διαφορετικά εκλογικά συστήματα.
Νικήθηκε από έναν πανίσχυρο οικονομικό και μιντιακό συνασπισμό, που επένδυσε την επικυριαρχία του στο δημόσιο βίο σε έναν αδίστακτο κληρονόμο -που συσπείρωσε εναντίον του, τα πιο τυχοδιωκτικά στοιχεία της χώρας.
Επί της ουσίας, πλήρωσε την αδυναμία του να επιβληθεί σε ένα κόμμα που δεν ήθελε και δεν μπορούσε να αλλάξει, ούτε να τον παρακολουθήσει .
Ο Τσίπρας εκδήλωνε ενίοτε το «σύνδρομο Αννίβα», κάνοντας πίσω ενώ η Ρώμη ήταν έτοιμη να πέσει.
Αλλά στο τέλος δεν καταλήφθηκε από «σύνδρομο Σαμψών»: «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».
Προφανώς έχει κι άλλα πράγματα να κάνει.
Να ενισχύσει την παρουσία του στον ευρωπαϊκό προοδευτικό χώρο, όπου έχει καλή φήμη.
Να γράψει για το τρομερό 2015. Όπως το έζησε ο ίδιος- όχι το προπαγανδίζουν οι άλλοι- κι αυτό κάνει πολλούς να χάνουν τον ύπνο τους.
Όταν καθίσει η σκόνη, θα χρειαστεί να ξαναδούμε το ανάγλυφο της διαδρομής του ανάμεσα σε δυο συνεντεύξεις:
-Τον Οκτώβριο του 2006 όταν μας συστήθηκε με το μαλλί καρφάκι και τον Ιούνιο του 2003 από το Ζάππειο.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι εξακολουθεί να διαθέτει προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο και παραμένει ο ίδιος πολιτικό κεφάλαιο.
Και χωρίς αξίωμα ο πρώην Πρωθυπουργός, παραμένει ωσεί παρών στο δημόσιο βίο.
Γι αυτό ας βοηθήσει κάποιος τη Ντόρα Μπακογιάννη να «διανοηθεί τον ΣΥΡΙΖΑ τον Τσίπρα».
