Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Κανέναν σκεπτόμενο πολίτη δεν ενδιαφέρουν οι «τάσεις» του ΣΥΡΙΖΑ, οι καλογερίστικες αντιδικίες τους για το φύλο των αγγέλων και οι αναμετρήσεις και τα «κουκιά» στην αναιμική κομματική οργάνωση. Είναι γραφικά φαινόμενα, που διαμορφώνουν με τη συμπεριφορά του κάποιοι φεουδάρχες στην Κουμουνδούρου. Δεν είναι πολιτική.
Τώρα γιατί το κόμμα που κυβερνούσε μέχρι πρόπερσι και θέλει υποτίθεται ξανακυβερνήσει, άφησε όλα σχεδόν τα στελέχη του να κατατμηθούν σε εσωτερικές φράξιες είναι από τα παράλογα που το διακρίνουν.
Όσο και αν θορυβούν πάντως οι «τάσεις» και όσο αν ποντάρουν οι κυβερνητικοί προπαγανδιστές στις υπηρεσίες που τους προσφέρουν ματαιοπονούν.
Αν οι επικεφαλής τους θέλουν να θεωρούνται καλά στελέχη αλλού πρέπει να το αποδείξουν, όχι στην ίντριγκα.
Όταν λέει -στην εφημερίδα «Κόντρα»- ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ότι η «Ομπρέλα» συμβάλλει «στον εμπλουτισμό του Πολιτικού Σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου η 2η φορά Αριστερά να γίνει γρήγορα πραγματικότητα» ή δεν ξέρει τι λέει ή θολώνει τα νερά για τον φραξιονισμό του .
Τα προγράμματα δεν προκύπτουν με εσωστρεφείς διεργασίες, ούτε από το κοντό και το μακρύ που τσαμπουνάει ο καθένας ως «αριστερή αντίληψη».
Καμιά «δεύτερη φορά Αριστερά» δεν θα υπάρξει. Γιατί δεν υπήρξε ούτε πρώτη.
Υπήρχε το αποτέλεσμα της εμπιστοσύνης που έδειξαν -στις μνημονιακές συνθήκες- στη συγκροτημένη δημόσια παρουσία του Αλέξη Τσίπρα οι απελπισμένοι του εκλογικού σώματος.
Όσοι ψήφιζαν το ΠΑΣΟΚ, όταν τους πουλήσαν οι ηγεσίες τους, γοητεύτηκε από τον Τσίπρα και τον ανέβασαν στο λαϊκό κύμα που το Μνημόνιο, για να φύγουν οι εμπνευστές του, που είχαν χρεοκοπήσει τη χώρα προηγουμένως.
Ήταν μια συναρπαστική εξέλιξη στη νεότερη -ελληνική και ευρωπαϊκή-πολιτική ιστορία, αλλά νοθεύτηκε. Όχι «ιδεολογικά». Στη διακυβέρνηση. Από τη μια με την ανίερη συγκυβέρνηση με τον Καμμένο -όσο αναγκαστική και αν ήταν. Από την άλλη με τις παλαβομάρες του Λαφαζάνη, της Ζωής και του Βαρουφάκη.
Όταν οι ίδιοι ψηφοφόροι είδαν τον Τσίπρα να τους ξεφορτώνεται, τον κρατήσαν στην κυβέρνηση και αυτό ωφέλησε τη χώρα.
Αλλά μια μερίδα στελεχών παρήγαγαν αποκαρδιωτικά φαινόμενα. Δεν ανταποκρίθηκαν στους κυβερνητικούς ρόλους και απέτυχαν. Από άγνοια, έλλειψη ικανοτήτων ιδεοληπτικές εμμονές, ή απλώς κακές δημόσιες συμπεριφορές ή ατυχείς επιλογές.
Ωστόσο με τον απολογισμό ότι έβγαλε τη χώρα από το Μνημόνιο, τις Πρέσπες και την προσπάθεια να ελαφρύνει την κοινωνία από κόστος απομάκρυνσης από το γκρεμό ο Τσίπρας άντεξε. Από το 2018 έδειξε ότι σκοπεύει να αναμορφώσει το κόμμα του με τη διεύρυνση και τη μετεξέλιξη του σε σύγχρονο πολιτικό φορέα.
Οι δημοτικές εκλογές του 2019 με τις τραγικές επιλογές ενός τραγικού γραμματέα, και άλλα λάθη- και από τον τότε Πρωθυπουργό- του έκοψαν τα φτερά.
Αλλά το 32% του εκλογικού σώματος έμεινε δίπλα του και η ψήφος του ήταν εντολή να προχωρήσει στον νέο πολιτικό σχηματισμό, με ανανέωση και αναθεωρήσεις.
Γιατί δεν το κατάφερε ακόμη ρωτήστε τους γραφειοκράτες που το υπονόμευσαν. Δεν παύει όμως να είναι το ζητούμενο, το οποίο η διακυβέρνηση Μητσοτάκη και η πανδημία έδωσαν συγκεκριμένο φορτίο.
Τώρα ο Τσίπρας πρέπει να ηγηθεί της επιχείρησης εξόδου από την κρίση. Με κόμμα που θα ρίχνει στο ίδιο ποτάμι τις δυνάμεις Αριστεράς -Κεντροαριστεράς και ρεαλιστικό πρόγραμμα ως εναλλακτική λύση στη μητσοτακική θύελλα.
Αυτός είναι ο στόχος και αυτό αναζητούν οι πολίτες. Για να τον πετύχει ο πρώην Πρωθυπουργός χρειάζεται ηγετική τόλμη από τον ίδιο και πολιτική δουλειά από όλους στο κόμμα του. Όχι να κόβουν ένσημα στις γιάφκες. Όσο και αν αυτοβαυκαλίζονται, προσφέρουν κακές υπηρεσίες.
Για ποιο πρόγραμμα μιλάει ο Τσακαλώτος ; Όταν ο ίδιος ως το πιο συγκροτημένο στέλεχος του Τσίπρα δεν έχει επεξεργαστεί κανένα το παραμικρό προγραμματικό «ντοσιέ» στο κόμμα του. Ασκείται σε εσωστρεφείς δράσεις και έπεα πτερόεντα για την κρίση του καπιταλισμού.
Για ποια «δεύτερη φορά αριστερά» λοιπόν μιλάει; Όταν τα ακούσει αυτά ο κόσμος -και κυρίως όταν βλέπει ποιοι τα λένε- πάει να κόψει ρόδα μυρωμένα, κρίνους, ανθούς και πασχαλιές. Αν είναι να τον κυβερνήσουν κάποιοι από όσους είχαν ρόλους μετά το 2015, να μένει το βύσσινο.
Κανείς δεν περιμένει τίποτε από καμία «Αριστερά». Δεν του καίγεται καρφάκι για τις τάσεις και απεχθάνεται αυτούς που βγαίνουν από τις τρύπες της και τις εκπροσωπούν.
Οι πολίτες περιμένουν από τον Τσίπρα πολιτική και πρωτοβουλίες που θα δείχνουν πού θέλει να πάει αν του ανατεθεί η κυβέρνηση. Θα του ανατεθεί αν διαμορφώσει δυναμικό, σύγχρονο, ριζοσπαστικό κόμμα με καθαρές θέσεις, καθαρά πρόσωπα, καθαρούς στόχους και ηγηθεί του πολιτικού αγώνα κατά της Δεξιάς. Υπέρ της χώρας και της κοινωνίας- όχι για να «ξαναρθεί ο ΣΥΡΙΖΑ».
