Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Τι δουλειά έχει ο Καραμανλής πρόεδρος σε μια συνεταιριστική οργάνωση;
Καταρχάς δουλειά. Ανήκει στους -σπανίζοντες πλέον- πολιτικούς που βγαίνουν από την πολιτική φτωχότεροι από ό,τι μπήκαν.
Αλλά δουλειά θα μπορούσε να βρει κι αλλού και καλοπληρωμένη. Γιατί στη ΣΕΚΕ;
Η εξήγηση από το περιβάλλον του είναι πολιτική: δείχνει πίστη στην ανάγκη ενίσχυσης του πρωτογενούς τομέα παραγωγής.
Ωστόσο όσοι ξέρουν τον Καραμανλή, διακρίνουν ότι υπάρχει κάτι παραπάνω.
Δεν πήγε στη ΣΕΚΕ γι’ αυτό που κάνει, αλλά κυρίως γιατί το κάνει στη Θράκη.
Η «εγκατάστασή» του στην Ξάνθη, υποδηλώνει αυτό που δεν έκρυβε τα χρόνια που απείχε, αλλά ήταν παρών στη Βουλή: ανησυχία γι’ αυτό που έρχεται.
Έριξε προειδοποιητικές βολές: θα ξεκινήσει από το Αιγαίο, με «πιέσεις εταίρων και συμμάχων, να τα βρούμε με την Τουρκία».
Όλοι γνωρίζουν ότι η κατάσταση επιφυλακής της Ελλάδας για πολλές δεκαετίες είναι τριγωνική: Αιγαίο – Κύπρος – Θράκη.
Το ένα οδηγεί στο άλλο και η απειλή από την απέναντι πλευρά, εκδηλώνεται πότε διαδοχικά και πότε ταυτόχρονα.
Μετά την -ίσως τραγικής προοπτικής- «επανεκκίνηση» στο Βίλνιους, ο Μητσοτάκης μίλησε για το Αιγαίο, αλλά ο Ερντογάν για τη Θράκη.
Παρένθεση. Το Κυπριακό έχει εγκαταλειφθεί από τη φιλο-αμερικανική «προβλέψιμη» κυβέρνηση, των εκ των προτέρων υποχωρήσεων.
Εκτός αν ο Νίκος Αναστασιάδης ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε με τον Κ. Χατζηκωστή και το πήρε πίσω – ενώ το βιβλίο του Κύπριου εκδότη έχει εξαφανιστεί.
Παροτρύνοντας τον Χριστοδουλίδη να σηκώσει ανάστημα στη μεθόδευση εξοβελισμού του Κυπριακού από τη διεθνή ατζέντα. Κλείνει η παρένθεση.
Κατά τις ενδείξεις, στο Αιγαίο, μετράει μέρες το εκατονταετές καθεστώς κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, – έτσι όπως κατοχυρώνονται στις Συνθήκες και προστατεύονται από το διεθνές Δίκαιο.
Από τη «γεωπολιτική» συζήτηση που θέλει να κάνει ο Μητσοτάκης με τον Ερντογάν και τους Αμερικανούς για τις «ζώνες», θα συμπεριλάβουν την άμυνα των νησιών και την οργάνωση της «συνεκμετάλλευσης».
Στο τέλος τα Ίμια του Σημίτη να μοιάζουν μικροατύχημα σε σχολική εκδρομή.
Μένει η Θράκη. Η εμπλοκή της εκλογικής συμπεριφοράς της Ροδόπης από τον Μητσοτάκη προσωπικά, λειτούργησε ως προοίμιο διευκολύνσεων, να μπουν μειονοτικά θέματα στο τραπέζι των ελληνοτουρκικών.
Ο Ερντογάν το αποκάλυψε, ο Μητσοτάκης το διέψευσε.
Είμαστε υποχρεωμένοι να πιστέψουμε το δεύτερο. Αλλά όχι και αφελείς για να δεχθούμε ότι η Τουρκία εγκατέλειψε το πρώτο.
Ο Καραμανλής δείχνει ο τελευταίος των Μοϊκανών- που στήνει τη σκηνή του στο τελευταίο οχυρό, για να δώσει την τελευταία μάχη.
Προφανώς πιστεύει ότι η Ελλάδα θα την κερδίσει, αν η Θράκη αναπτυχθεί, στον πρωτογενή τομέα – που αφορά το σύνολο του πληθυσμού της.
Όχι με επιλεκτικές «μπίζνες» βιομηχανικών εγκαταστάσεων που χρηματοδοτήθηκαν παλαιότερα και άφησαν πίσω τους μόνο κουφάρια κτιρίων.
Ένας ακρίτας. Όρθιος.
