Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Οι δημοσκόποι ακροβατούν, με ομοφωνία, στο σκοινί των αποτελεσμάτων της 21ης Μαΐου- που τους αχρήστευαν ως «φωτογράφους της στιγμής», ή «διαμορφωτές της κάλπης». Διαλέγετε και παίρνετε. Δεν ξεχνάμε ότι παρέδωσαν τη λήξη εκείνης της προεκλογικής περιόδου με τον Μητσοτάκη γύρω στο 35%, τον Τσίπρα πέντε μονάδες λιγότερο, τον Ανδρουλάκη περί το 10%.
Τώρα βολεύει η ενσωμάτωση της «πραγματικής δημοσκόπησης».
Δεν ρισκάρουν την απομάκρυνση τους από την κάλπη της 21η Μαΐου. Μόνο ζητούμενο μένει ο αριθμός των κομμάτων της νέας Βουλής, σε συνδυασμό με την αυτοδυναμία.
Σ αυτό σκηνικό ο Μητσοτάκης κάνει αυτό που συνηθίζει στα δύσκολα: κρύβεται.
Για την τραγωδία της Πύλου προσκόμισε μόνο την… υπεροχή του – που βεβαιώνει ίδιος- στην ανατριχιαστική σύγκριση πνιγμένων ανθρώπων μεταξύ 2015-19 και 2019-23.
Εξ αιτίας του, μια ευρωπαϊκή χώρα οδεύει, για τρίτη φορά, σε εκλογές χειρότερα από τις δυο προηγούμενες σε ότι αφορά την ενημέρωση των ψηφοφόρων.
Τις δυο προηγούμενες αρνήθηκε debate με τον βασικό αντίπαλό του. Τώρα έφτασε να κηρύξει εθνικό πένθος για να το αποφύγει και με τους άλλους. Φυλάει τα ρούχα του…
Από τη πλευρά του ο Τσίπρας, παλεύει σχεδόν μόνος , να κρατήσει το «2» στο αποτέλεσμα του Μαΐου, για το κόμμα του.
Μάλλον με την επίγνωση που διατύπωσε ένας πολιτικός παρατηρητής: «για να κερδίσει τις μεθεπόμενες εκλογές ο Τσίπρας, πρέπει οι επόμενες να είναι οι τελευταίες για τον ΣΥΡΙΖΑ».
Ερωτηματικά – και σ αυτές τις εκλογές- συνοδεύουν τον Νίκο Ανδρουλάκη. Όχι ως προς τις επιδόσεις που επιδιώκει, αλλά ως προς το ρόλο που μπορεί να έχει μετεκλογικά το κόμματου.
Το καλαμπούρι «θα ορίσω Πρωθυπουργό» τελείωσε.
Τώρα οδεύει προ της κάλπη της προσεχούς Κυριακής, σαν να έχει αποδοθεί -ποινική- Δικαιοσύνη στο ζήτημα που έθετε ο ίδιος πριν την κάλπη του Μαΐου: το σκάνδαλο των υποκλοπών. Του οποίου δεν υπήρξε το κεντρικό θύμα, όπως έλεγε.
Σε κάθε περίπτωση, είναι βαρύτερη η παρακολούθηση του Α/ΓΕΕΘΑ και υπουργών από την ΕΥΠ, από την επισύνδεση ενός ευρωβουλευτή.
Για το προϊόν – αλλά και τους λόγους-της οποίας εξακολουθεί να μην δείχνει ενδιαφέρον.
Ωστόσο, από κανενός την προσοχή δεν διαφεύγει η αόρατη-πλην απολύτως ορατή- συμβολή στην αυτοδυναμία Μητσοτάκη.
Παρ ότι ο πρόεδρος της ΝΔ έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια να τον χρίσει βασικό αντίπαλό του και επομένως «προτιμητέο» αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη νέα Βουλή.
Καθώς η κλεψύδρα της 25ης Ιουνίου αδειάζει, είναι -λίγο ως πολύ- τόσο στη η ΝΔ όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερές οι επιδιώξεις των επικεφαλής τους.
Ο Ανδρουλάκης μετά από ένα σχετικά καλό αποτέλεσμα στις πρώτες εκλογές του, μετατρέπει το ΠΑΣΟΚ σε κόμμα του τίποτα.
Χωρίς εμφανή ρόλο…
