Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Όσοι πίστευαν ότι στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Στέφανος Κασσελάκης θα επαναλάμβανε «το κόμμα είμαι εγώ», έκαναν λάθος.
Αυτό που είπε ήταν: «εγώ, είμαι εγώ».
Το κόμμα απλώς δεν υπάρχει. «Κάπου 800 «εγώ» είχε η ομιλία του», είπε η Όλγα Γεροβασίλη. Αλλά η γραφειοκρατία του κόμματος του απάντησε ότι αυτός δεν υπάρχει.
Σε μια ψηφοφορία, με στοιχεία από το τηλεπαιχνίδι που μπορείς να πάρεις και τη βοήθεια του τηλεφώνου.
Σ’ αυτή τη σκηνή της συριζαίικης τραγωδίας, ο Κασσελάκης ενσάρκωνε την τραγική ειρωνεία με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου: ο ήρωας αγνοεί ότι βρίσκεται μπλεγμένος στη μοίρα του και νομίζει ότι θα νικήσει.
Ηττήθηκε συντριπτικά από τους «87», – που έγιναν σε μια νύχτα «163». Αυτή την ιδιότυπη συσπείρωση, που εμφανίσθηκε σαν τη… Φιλική Εταιρία: υπαινισσόμενη ότι πάνω απ’ αυτήν υπάρχει η «αόρατη αρχή».
Προς το παρόν εμφανίζονται η Όλγα, ο Ζαχαριάδης, ο – προσεκτικός αυτή τη φορά – Ραγκούσης, ο ανεξάρτητος – μεμονωμένος – Σπίρτζης, ο Θεοχαρόπουλος και ο απαραίτητος Πολάκης.
Όταν σε μια συνεδρίαση καταθέτεις πρόταση μομφής κατά του προέδρου του κόμματος, δυο τινά μπορούν να συμβούν. Ή θα υποχρεωθείς να φύγεις, ή θα του πάρεις το κόμμα. Συμβαίνει το δεύτερο – και πολύ έμεινε ο συγκεκριμένος πρόεδρος.
Εν προκειμένω, το – βαθύ – κόμμα είναι η Κεντρική Επιτροπή που αναδείχθηκε από την οργανωμένη κομματική βάση του… 2019 – και πριν τον Κασσελάκη έφαγε και τον προκάτοχό του.
Σημείωση για όποιον δεν κατάλαβε. Το 2022 άλλο εκλογικό σώμα επανεξέλεξε τον Τσίπρα και άλλο την Κ.Ε. Τώρα άλλο ψήφισε τον Κασσελάκη για αρχηγό και άλλο τον καθαίρεσε.
Ότι το μεγαλύτερο σώμα εκλέγει τον επικεφαλής, αλλά αυτό δεν εμποδίζει το μικρότερο να τον στείλει άκλαφτο, είναι κάτι ανάμεσα σε ιδιοτυπία και ανωμαλία.
Ο Κασσελάκης που δε γνωρίζει τα μυστικά του βάλτου, είπε ότι «λογοδοτεί πάντα, στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ». Προφανώς παραμένει στην πλάνη ότι υπάρχει και τον ακολουθεί. Μάλλον δεν κατάλαβε ούτε πώς και γιατί τον εξέλεξαν.
Στη μοιραία συνεδρίαση του αποκεφαλισμού του, κάποιος τον παραμύθιαζε ότι έχει την πλειοψηφία – και έτσι του στέρησε το προνόμιο να οργανώσει ο ίδιος αυτές τις νέες εκλογές.
Για να δούμε τι ακριβώς συνέβη το περασμένο Σαββατοκύριακο στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πάμε λίγα 24ωρα πίσω. Όταν ο Νο2 του κόμματος έκανε μια φαινομενικά κουφή δήλωση – την αμφισημία της οποίας απέδωσε στην κακή δημοσιογραφία.
«Ο Κασσελάκης, αν δεν έχει εκπέσει, προφανώς θα είναι στη ΔΕΘ ως πρόεδρος του κόμματος. Να δούμε τι θα γίνει στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής». Έδειχνε να ξέρει τι θα γίνει – σαν ο ίδιος να το… κανόνιζε!
Καλύτερα όμως να δούμε τι είχε γίνει νωρίτερα: ο Κασσελάκης αντικατέστησε τον Φάμμελο με τον Νίκο Παππά, στην ηγεσία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Και προσέξτε σύμπτωση: ακολούθως η Κ.Ε. αποφάσισε να αντικαταστήσει τον Κασσελάκη στην ηγεσία τού κόμματος
Έτσι για τη συμβολική εμφάνιση στη ΔΕΘ, η μόνη εξουσία στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτός που έκανε τη αμφίσημη δήλωση: ο Νίκος Παππάς – που θα τον εκπροσωπήσει, δίκην αρχηγού του.
Όλα δείχνουν να έχουν σεναριοποιηθεί εκ των προτέρων. Με σημαντικότερο τη νυχτερινή μετακίνηση δυνάμεων από το στρατόπεδο του «Στέφανου» στους αντίπαλους του. Μόνο ένας μπορούσε να το κάνει.
Ο Κασσελάκης βρισκόταν πλέον στη θέση που περιέγραφε ο Παπαγιαννόπουλος στην ταινία, «Τζένη-Τζένη»: «Καημένε, Γκόρτσο να ήξερες τι σου ξημερώνει…»
Αν η πολιτική μοιάζει με ένα ειδικό είδος θέατρου, η πλοκή δεν διαμορφώνεται από τις μαριονέτες – αλλά από αυτόν που κινεί τα νήματα.
