Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Αν δεν ήταν άνθρωπος θα ήταν πεταλούδα: πετάει, αλλά δεν έχει πολύ χρόνο μπροστά της.
Ως πολιτικός αρχηγός ο Νίκος Ανδρουλάκης βρίσκεται από την Κυριακή στο πέταγμά του.
-Πέτυχε δυο στόχους του: να μην πέσει κάτω από 10% το ΠΑΣΟΚ και να μη βγει βουλευτής ο Λοβέρδος.
Αλλά δεν πέτυχε τον τρίτο: να τον παρακαλάει η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ, να συγκυβερνήσει μαζί τους και αυτός να αρνείται – αν δεν αποκλείσουν από την πρωθυπουργία τους αρχηγούς τους.
Όσοι έχουν στοιχειώδη πολιτική κρίση ήξεραν ότι αυτό δεν επρόκειτο να συμβεί: όποιο κόμμα έβγαινε πρώτο θα πήγαινε για νέες εκλογές, με σκοπό να καρπωθεί το «μπόνους», με την κεκτημένη ταχύτητα που είχε.
Αν και πάλι δεν είχε αυτοδυναμία, το μόνο που δεν θα έκανε θα ήταν να παζαρεύει με τον Ανδρουλάκη την τύχη του αρχηγού του.
Όπως ήλθαν τα πράγματα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να απολαύσει την τρίτη εντολή τα χέρια του.
Θα ήταν επιπόλαιο να στρογγυλοκαθίσει στο 11,5% και τις 41 έδρες, πριν από τις νέες εκλογές. Ενδέχεται το ΠΑΣΟΚ στη νέα Βουλή να έχει λιγότερες.
Επιπλέον, με αυτοδυναμία Μητσοτάκη να μην έχει ρόλο – τουλάχιστον διαφορετικό από αυτόν που είχε το ΠΑΣΟΚ στην προηγούμενη Βουλή.
Ο ίδιος δείχνει να το αντιλαμβάνεται και προσβλέπει σε κάτι καλύτερο: δεύτερο κόμμα!
Τον «έδωσε» ο Λοβέρδος, που μέσα στη… χαρά του -για την επιτυχία του ΠΑΣΟΚ- δήλωσε ότι η χώρα πρέπει να έχει ικανή αξιωματική αντιπολίτευση.
Αυτό σημαίνει ότι ο Ανδρουλάκης δεν ανησυχεί που ο Μητσοτάκης πήρε διπλάσιο ποσοστό από το δεύτερο κόμμα. Απλώς θέλει να είναι το δικό του στις επόμενες εκλογές.
Για να το πετύχει πρέπει να πάρει περισσότερες ψήφους από την 21η Μαΐου και ο Τσίπρας λιγότερες.
Αν αυτός είναι ο στόχος του, αρκεί να αποκτήσει ρόλο, μπερδεύει τις φάσεις: θα τον είχε, αν έδειχνε εγκαίρως διάθεση να συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ σε σχηματισμό κυβέρνησης απέναντι τη Δεξιά.
Τώρα που ο Τσίπρας συμπιέσθηκε στο 20% και ο Μητσοτάκης εκτοξεύθηκε στο 40%, το χειρότερο που έχει να κάνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι να μετατρέψει την πολιτική των ίσων αποστάσεων, σε μονομερή αναμέτρηση με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι το δώρο που περιμένει ο Μητσοτάκης: κατακερματισμένη αντιπολίτευσή με κόμματα μετρίου μεγέθους, που θα ερίζουν μεταξύ τους.
Το πρώτο παιχνίδι τέλειωσε με νικητές και ηττημένους, χωρίς ο ιδιος να έχει τον μετεκλογικό ρόλο που περίμενε..
Η μονομερής αντιΣΥΡΙΖΑ στόχευση, που θέτει στη νέα αναμέτρηση, εξυπηρετεί μόνο τον Μητσοτάκη..
Στο τέλος ο ιδιος θα υποκύψει στην μοίρα που έχουν οι πεταλούδες, από τη στιγμή που αρχίζουν να πετάνε.
