Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
Το 1971, στο Συνέδριο του Επινέ, ο Φρανσουά Μιτεράν προσήλθε ως επικεφαλής μιας ομάδας φίλων του και βγήκε πρώτος γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Ο Μιτεράν ήταν τηρουμένων των αναλογιών όσο αριστερός είναι σήμερα κι ο Κασσελάκης.
Στη λήξη του Συνεδρίου που τον είχε κάνει αρχηγό των Σοσιαλιστών κάνει ότι ψιθυρίζει την πατροπαράδοτη «Διεθνή» διότι δεν ήξερε τα λόγια.
Μεγαλοαστός, παραδοσιακός πολιτικός του Κέντρου, καλοπερασάκιας όπως κάθε σοβαρός Γάλλος της σειράς του, κομπιναδόρος όλων των κυβερνήσεων της 4ης Γαλλικής Δημοκρατίας, δεν δίσταζε να εξομολογείται ότι δεν διάβασε ποτέ Μαρξ διότι τον έβρισκε «αφόρητα βαρετό».
Και τότε στο γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα ο Μαρξ ήταν περίπου ο κανόνας.
Αλλά ο Μιτεράν ήταν και πολιτικό ον. Υποδύθηκε τον νέο ρόλο του στην εντέλεια.
Εκανε περιοδείες σε όλη τη Γαλλία. Ανέχτηκε υπομονετικά τη φλυαρία των Σοσιαλιστών συντρόφων του κάνοντας πως τους ακούει με προσοχή. Και μόνο σε ακραίες περιπτώσεις αριστερής παπάρας κατέληγε σε μια κλασική γαλλική παραίνεση:
– Ας προσπαθήσουμε να μη βυθιστούμε στο γελοίο!
Προφανώς δεν συγκρίνω τον Μιτεράν με τον Κασσελάκη, μακριά από εμένα κάθε ιερόσυλη σκέψη.
Είμαι βέβαιος όμως ότι ο σημερινός πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα είχε κάθε όφελος να ακούσει την παραίνεση του αείμνηστου.
Κι αν ζητούσε εξηγήσεις είμαι βέβαιος ότι ο αείμνηστος θα του είχε παραθέσει κι άλλη μια κλασική γαλλική έκφραση.
– Μόνο ένα βήμα χωρίζει το μεγαλείο από τη γελοιότητα.
Αλλά ατυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης είναι αμερικανικής κι όχι γαλλικής κουλτούρας.
Γι’ αυτό και εκτελεί τον άγνωστο ρόλο που του ανατέθηκε όχι με την κομψότητα ενός καλλιεργημένου ανθρώπου που για επαγγελματικούς λόγους έτυχε να υποδύεται τον αριστερό. Δηλαδή χαριτωμένα.
Αλλά με την κωμική παιδικότητα ενός ηθοποιού της παλιάς ελληνικής επιθεώρησης. Σαν καρικατούρα.
Από όσα έχει πει κατά καιρούς μου έκανε εντύπωση η αφέλεια μιας φράσης. Σε τηλεοπτική συνέντευξή του αποκάλυψε ότι «πήγα στη Μακρόνησο δωρεάν» (Alpha, 5/10).
Δηλαδή πώς πάνε στη Μακρόνησο; Με σύμβαση αορίστου χρόνου; Ή με επίδομα διακοπών;
Ακόμη και τους ορίτζιναλ Μακρονησιώτες δωρεάν τους πήγαιναν εκεί.
Ο Κασσελάκης μας διαβεβαίωσε ότι μαθαίνει γρήγορα. Μπορεί. Αλλά για να μάθεις πρέπει κατ’ αρχήν να αποδεχτείς ότι δεν ξέρεις.
Κι έως τώρα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δώσει τέτοια δείγματα.
Εξού και η απειλή πλέον για το κόμμα του δεν είναι η διάσπαση, ούτε η σύγκρουση, ούτε καν η κατάρρευση.
Είναι «να βυθιστεί στη γελοιότητα» που θα έλεγε κι ο Μιτεράν.
