Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
Μπήκαμε στον Μάιο, τρεις εβδομάδες έμειναν έως τις εκλογές, αλλά ακόμη δεν γίναμε σοφότεροι.
Τι θέλουν στην αντιπολίτευση; Να φύγει ο Μητσοτάκης. Κατανοητό και καμία αντίρρηση.
Αλλά μετά; Τι θα συμβεί μετά; Θα έχουμε κυβέρνηση κάποιων; Ποιων; Οι οποίοι θα επιδιώκουν τι; Κάτι; Και πώς θα το μεθοδεύσουν; Κάπως;
Αγνωστο. Μου κάνει εντύπωση ότι έως τώρα έχουν πέσει στο τραπέζι όλοι οι πιθανοί και απίθανοι συνδυασμοί αλλά κανείς δεν λέει τι προτίθεται να κάνει ο ίδιος.
Το αντίθετο. Κάθε μέρα πέφτει στο τραπέζι μια καινούργια ιδέα που αναιρείται πριν δύσει ο ήλιος.
Κυβέρνηση ηττημένων, κυβέρνηση ανοχής, κυβέρνηση δραχμής, κυβέρνηση προοδευτικών, κυβέρνηση πρώτου και τρίτου κόμματος, κυβέρνηση Αγνώστου Πρωθυπουργού, κυβέρνηση θυμωμένων και στενοχωρημένων, όλα τα παρέσυρε ο άνεμος της πραγματικότητας. Κουβέντα να γίνεται.
Προφανώς δεν γνωρίζουμε το εκλογικό αποτέλεσμα. Γνωρίζουμε όμως πως (σύμφωνα με όλες τις έως τώρα ενδείξεις) η ΝΔ θα είναι πρώτη, ο ΣΥΡΙΖΑ δεύτερος και το ΠΑΣΟΚ τρίτο.
Μερικοί πηγαίνουν ακόμη μακρύτερα και υποστηρίζουν πως οι διαφορές δεν θα είναι οριακές, άρα θα έχουμε καθαρό εκλογικό αποτέλεσμα.
Δεν το γνωρίζω. Το αφήνω προς το παρόν στην άκρη.
Αν όμως ακούσω όσα λένε οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές (Μητσοτάκης, Τσίπρας και Ανδρουλάκης) κανείς δεν επιδιώκει στην πραγματικότητα κυβερνητική συνεργασία.
Ολοι επικαλούνται διάφορα προσκόμματα ή εμπόδια ή όρους – με εξαίρεση ίσως τον Τσίπρα αλλά αυτόν δεν τον θέλουν οι άλλοι για παρέα.
Πώς λοιπόν και για ποιον λόγο θα αποφευχθούν οι δεύτερες εκλογές; Ποιος έχει τόσο συμφέρον να υποχωρήσει προκειμένου να τις αποφύγει;
Μόνο ο Τσίπρας στο μέτρο που δεν αντέχει μια νέα ήττα. Αλλά ο ίδιος παραδέχεται ότι δεν είναι στο χέρι του αφού εξηγεί ότι μόνο το πρώτο και το τρίτο κόμμα θα μπορούσαν να κάνουν κυβέρνηση (Ant1, 28/4).
Ακόμη λοιπόν κι αν κάτι τέτοιο προκύπτει αριθμητικά, δεν αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνος ούτε για πρώτος πάει, ούτε για τρίτος.
Συνεπώς κάποιος χρειάζεται να ανοίξει τα χαρτιά του αν θέλει να αποφύγει το αδιέξοδο και τις νέες εκλογές.
Αλλά προς το παρόν δεν βλέπω κανέναν διατεθειμένο να το κάνει.
ΥΓ: Ο Απόστολος Δοξιάδης είναι ένας ευσυνείδητος και αξιόπιστος πολίτης.
Αν όσα αναφέρει για την υπόθεση των τούρκων φυγάδων του 2017 και τον ρόλο των υποψηφίων Επικρατείας Αγαπηδάκη (ΝΔ) και Τσιριγώτη (ΣΥΡΙΖΑ) είναι ακριβή, τότε τίθεται ένα σοβαρό ζήτημα ήθους (ανάρτηση 29/4).
Εκεί να δεις χαρτιά που πρέπει να ανοίξουν για να μάθουμε την αλήθεια!
