Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
Εχει άραγε σημασία ποιος ή ποια θα εκλεγεί αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν μήνα από σήμερα; Μεταξύ μας, ελάχιστη.
Εχει ίσως σημασία αν θα εκλεγεί κάπου δήμαρχος ή περιφερειάρχης κάποιος από τους υποψηφίους που προτείνει η αντιπολίτευση; Μεταξύ μας, περιορισμένη.
Στο πολιτικό σύστημα του «ενός κόμματος και κάτι ψιλά» που έβγαλαν οι κάλπες της 21ης Μαΐου και της 25ης Ιουνίου, το ουσιώδες στοιχείο είναι η κυριαρχία του ενός κόμματος.
Μια κυριαρχία η οποία (για κάποιο διάστημα) δύσκολα θα αμφισβητηθεί και ακόμη πιο δύσκολα θα κλονιστεί με παπατζιλίκια και θερινά μερεμέτια.
Σκεφτείτε το λίγο. Αν είχαν κάποιο νόημα οι διπλές εκλογές, δεν αφορούσε μόνο την κυβέρνηση που επέλεξε ο ψηφοφόρος αλλά και την αντιπολίτευση που αποδοκίμασε.
Η πρώτη θα κριθεί στην πράξη και μάλιστα σε βάθος τετραετίας. Με το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι το δυναμικό που τη συγκροτεί έχει μια ευρύτητα η οποία θυμίζει ΠαΣοΚ της δεκαετίας του ’80 ή του ’90.
Η δεύτερη θα πρέπει πρώτα να καταλάβει γιατί αποδοκιμάστηκε. Μόνο τότε θα επινοήσει έναν νέο πολιτικό εαυτό ώστε να κριθεί κι αυτός με τη σειρά του.
Οι Αγγλοι λένε πως «στα γέρικα σκυλιά δεν μπορείς να μάθεις καινούργια κόλπα». Ισως έχουν δίκιο.
Τα σκυλιά όμως δεν είναι τόσο γέρικα. Και άλλωστε ο τόπος δεν μπορεί να προχωρήσει στο μέλλον μόνο με μία παράταξη, όσο κι αν καλύπτει έναν ευρύτερο πολιτικό χώρο.
Τα πρώτα δείγματα δεν είναι τόσο ενθαρρυντικά. Δεν συνιστά πολιτική αναβάθμιση να αναμασά μονότονα ο ΣΥΡΙΖΑ τη «σκανδαλολογία» ή την «καταστροφολογία» που ανεμίζει εδώ και καμιά δεκαετία.
Ούτε φυσικά να φαντασιώνονται στο ΠαΣοΚ ότι τους διώκει κάποιο «παρακράτος» επειδή τους φοβούνται.
Κακά τα ψέματα, δηλαδή, η ερμηνεία των πραγμάτων δεν γίνεται να υπερκαλύπτει τα ίδια τα πράγματα.
Διότι όσο και αν επαίρεται αυτάρεσκα ο Πρωθυπουργός ότι θα αποτελέσει την αντιπολίτευση του εαυτού του, είναι προφανές πως κάτι τέτοιο είναι έξω από τις δυνατότητές του. Ούτε εξελέγη ούτε θα κριθεί γι’ αυτό.
Η επιστροφή στην κανονικότητα είναι λοιπόν και κατ’ αρχήν η επιστροφή στον κανονικό ρόλο που έχει αναλάβει ο καθένας. Ο Πρωθυπουργός τη διακυβέρνηση της χώρας, οι άλλοι την αντιπολίτευση.
Αλλά τη σοβαρή και αξιόπιστη αντιπολίτευση.
Διότι αν περιμένουν να ρίξουν τον Μητσοτάκη με θερινές ασκήσεις λουομένων, μάλλον θα χρειαστεί να περιμένουν μερικά καλοκαίρια ακόμη.
