Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία ο ρόλος της αντιπολίτευσης είναι να κάνει αντιπολίτευση. Ιδίως της μείζονος, είναι να μην αφήνει σε χλωρό κλαρί την κυβέρνηση -επιδιώκοντας να πάρει τη θέση της.
Από τη φύση του κοινοβουλευτισμού η αποστολή του αρχηγού του δεύτερου κόμματος των τελευταίων εκλογών, δεν είναι να συνδράμει τον Πρωθυπουργό. Ποιος θα κάνει την κυβερνητική δουλειά και ποιος θα την κρίνει το αποφάσισαν οι πολίτες. Έκαστος εφ ω ετάχθη. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ο εν δυνάμει Πρωθυπουργός και έτσι οφείλει να λειτουργεί.
Ο ρόλος της αντιπολίτευσης δεν αναστέλλεται ούτε σε καιρό πολέμου. Ούτε φυσικά μπορεί να ανασταλεί λόγω της πανδημίας- και πουθενά στον κόσμο δεν συμβαίνει. Μόλις στην Γερμανία και την Ολλανδία στήθηκαν κάλπες.
Ιδίως στην Ελλάδα δεν νοείται αναστολή του ρόλου της αντιπολίτευσης όταν η χειρότερη κυβέρνηση από το 1974 με την πολιτική της επιδεινώνει τις συνέπειες της πανδημίας . Την αξιοποιεί για να εφαρμόσει ανέξοδα την πολιτική της σε βάρος της κοινωνία. Ακόμη και σε βάρος του συστήματος υγείας που εγκαταλείφθηκε παρά την πανδημία,- με ορατές συνέπειες.
Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τέτοιο καιρό πέρυσι ήταν μάλλον φοβική. Ο Αλέξης Τσίπρας είχε πεισθεί «να βάλει πλάτη» για να τα βγάλει μέρα ο Μητσοτάκης με τον κορονοϊό και πρόσφερε στην κυβέρνηση στήριξη που δε του ζητήθηκε. Αντίθετα χρησιμοποιήθηκε από τον κυβερνητικό μηχανισμό προπαγάνδας εναντίον του.
Οι πολιτικοί παρατηρητές συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι ένα χρόνο αργότερα η κατάσταση της χώρας είναι πολύ χειρότερη. Όπως πολύ χειρότερη γίνεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ακόμη πιο ολέθριοι οι χειρισμοί της σε όλα τα μέτωπα.
Αλλά οι ίδιοι παρατηρητές σημειώνουν ότι αυτή τη φορά η αντιπολίτευση έχει βρει το δρόμο της και παίζει το ρόλο της με υπευθυνότητα απέναντι στην κοινωνία. Ήτοι χωρίς εκπτώσεις και χάριν μιας ομοψυχίας που ουδέποτε επιδίωξε ο Πρωθυπουργός.
Αντίθετα ο διχασμός αποτελεί κεντρική επιδίωξη του Μητσοτάκη, με αθέμιτες επιθέσεις στην αντιπολίτευση και τους… πολίτες.
Τις τελευταίες εβδομάδες η κυβέρνηση είναι σαν καράβι χωρίς πυξίδα. Οι αποτυχίες, τα λάθη, ο αυταρχισμός, η αλαζονεία οι αθέμιτες πρακτικές, η φαυλότητα έχουν δραματικές συνέπειες στη χώρα.
Αλλά η ανεύθυνη και αντιλαϊκή κυβερνητική δραστηριότητα δεν μένει πλέον στο απυρόβλητο. Η αξιωματική αντιπολίτευση παίζει με επάρκεια το ρόλο της και η αντικοινωνική πολιτική του συστήματος Μητσοτάκη αναδεικνύεται.
«Ο Τσίπρας διασπείρει τον… ιό!»
Παρά την σκανδαλώδη εύνοια τους συστήματος ενημέρωσης -με το αζημίωτο- που προσπαθεί να συγκαλύψει και τις προφανέστερες κυβερνητικές αστοχίες, η κυβέρνηση εκτίθεται διαρκώς και χάνει έδαφος.
Η πολιτική παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα είναι καταλυτική για τις εξελίξεις. Επιτέλους η αξιωματική αντιπολίτευση αποκαλύπτει, στηλιτεύει, πιάνει το σφυγμό της κοινωνίας, δείχνει τον υπεύθυνο για την επιδείνωση των πραγμάτων. Ταυτόχρονα δείχνει τη διέξοδο. Όπως είναι φυσικό έχει πλέον ακροατήριο.
Πρώτοι το διαπιστώνουν οι σκηνοθέτες της κυβερνητικής εικόνας και ιδίως όσοι φιλοτεχνούν το προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ειδικά μετά την πλήρη επικράτηση του Τσίπρα στις δυο πρόσφατες αναμετρήσεις τους στη Βουλή και την κοινωνική αναταραχή που προκαλεί η αποτυχημένη αστυνομική αντίληψη της κυβέρνησης για την αναχαίτιση του κορονοϊού.
Οι επιτήδειοι προπαγανδιστές της κυβέρνησης στα ΜΜΕ συντονίζονται με την κυβερνητική εκπρόσωπο σε μια -αναποτελεσματική- άσκηση αλλαγής της εικόνας: προσπαθούν με χονδροειδή τρόπο να συνδέσουν τη δυναμική της αντιπολίτευσης και τη συνάντηση της με την κοινωνία με τον… Κουφοντίνα, τα επεισόδια στη Νέα Σμύρνη και κυρίως με την πανδημία.
Ο πρωθυπουργός και οι λίγοι υπουργοί και βουλευτές της ΝΔ που αναπαράγουν την ακραία ρητορεία του, αντί να αναλάβουν τις ευθύνες τους για την επιδείνωση που τροφοδοτούν τα αντιφατικά κυβερνητικά μέτρα, ισχυρίζονται ότι η πολιτική τους είναι επιτυχημένη και για την εξάπλωση ευθύνεται ο .. ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα ο Άδωνις Γεωργιάδης το τερμάτισε με χυδαίο τρόπο: ο Τσίπρας διασπείρει επίτηδες τον ιό.
Το πολιτικό κλίμα αλλάζει
Πολιτικοί παράγοντες από όλο το φάσμα διακρίνουν ότι η κυβέρνηση βρίσκεται πλέον σε πολύ δύσκολη θέση και επιδιώκει-με αθέμιτα μέσα- να μην αναδειχθείτο ότι η κοινωνία αντιδρά, στην ακινησία που προσπάθησε να της επιβάλει για να περάσει την πολιτική της.
Εκ παραλλήλου διαπιστώνουν ότι η αντίδραση της κοινωνίας, με την εμφανή άρνηση υποταγής στον κυβερνητικό εκφοβισμό, συναντάται με την πολιτική δράση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η αξίωση «να φύγουν» ακούγεται και από τις γραμμές τις συντηρητικής παράταξης, όσο οι μηχανισμοί του Μεγάρου Μαξίμου σκληραίνουν τη θέση τους. Έτσι όμως χάνουν περισσότερο τον έλεγχο των πραγμάτων και κάνουν πιο εύκολη τη δουλειά της αντιπολίτευσης.
Η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί τώρα να υποβάλει την ιδέα ότι η διαμορφούμενη προοπτική να φύγει ο Μητσοτάκης και να έλθει ο Τσίπρας ενέχει… «κινδύνους»!
Με αδίστακτες μεθόδους προβάλλουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν θα έλθει μόνος του, αλλά συνοδευόμενος από… τρομοκράτες και άλλους εχθρούς της πατρίδας. Τα αμερικανόφερτα «κόνσεπτ» πολιτικού μάρκετινγκ δίνουν τη θέση τους στις πρακτικές της παλιάς ΕΡΕ.
Αντίστοιχα επιχειρήματα χρησιμοποιούσε ο Μητσοτάκης και στο Μακεδονικό: ο Τσίπρας με τη συμφωνία των Πρεσπών «προδίδει» τη «Μακεδονία μας». Η συνέχεια είναι γνωστή.
Όπως είναι γνωστό πόσο υλοποιήθηκε η υπόσχεση του «θα εξαφανίσω τον Ρουβίκωνα και τους μπαχαλάκηδες που ανέχεται ο Τσίπρας». Πάρτι κάνουν με τον Χρυσοχοΐδη.
Καθώς υπό την πίεση των πραγμάτων και με την παρέμβαση της αντιπολίτευσης το πολιτικό κλίμα αλλάζει, ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ οφείλει να συντονιστεί περισσότερο με την κοινωνία χωρίς ανακοπή.
Η αντιπολίτευση είναι σαν το ποδήλατο: αν σταματήσεις πέφτεις. Σταδιακά το αίτημα τον πρόωρων εκλογών θα προκύψει από τη βάση της κοινωνίας. Εκτός αν την προλάβει η … κυβέρνηση.
