Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Στις 13 Μαρτίου 2022, αιφνιδίως ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε καλεσμένος του Ταγίπ Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη, για ένα ιδιωτικό γεύμα.
Το μενού είχε τα ελληνοτουρκικά- έτσι διέρρευσε. Αλλά κανείς δεν έμαθε ποτέ τι ακριβώς είπαν -και τι συμφώνησαν μεταξύ τους- με θέα τον Βόσπορο, τρώγοντας μελιτζάνες και λαβράκι. Ο υπουργός Εξωτερικών ήταν απών…ως συνήθως
Ο Πρωθυπουργός όμως βγήκε ενθουσιασμένος: » Σε καλό κλίμα συμφωνήσαμε …. να εστιάζουμε σε αυτά που μας ενώνουν και λιγότερο σε αυτά που μας χωρίζουν… Δώσαμε όμως έμφαση στην οικοδόμηση μιας θετικής ατζέντας … Με πολύ ειλικρινή συζήτηση βάλαμε τα θεμέλια για τη βελτίωση των σχέσεων μας και κυρίως για να συνεργαστούμε στα μεγάλα ζητήματα …».
Οι υποστηρικτές του στην Αθήνα πανηγύριζαν, με τον καλό Ερντογαν. Οι υποψιασμένοι είδαν περίεργες διεργασίες «συνεργασίας» του Αιγαίο. Οι πολιτικοί παρατηρητές, μια ακόμη γκάφα.
Με το τετ α τετ στην Κωνσταντινούπολη, «ξέπλυνε» τον Ερντογάν, ώστε να κάνει τον μεσολαβητή το Ουκρανικό.
Πώς θα μπορούσε να διαπραγματευθεί με εμπόλεμους για το διεθνές Δίκαιο, αν η Ελλάδα θύμιζε ότι η χώρα του το παραβιάζει διαρκώς – και στην Κύπρο έκανε ό,τι κάνει ο Πούτιν στην Ουκρανία;
Μετά από αυτό κλήθηκε στις ΗΠΑ όπου είδαμε όσα απίστευτα εκτυλίχθηκαν και την οικογενειακή παρουσία του στο Λευκό Οίκο και το Κογκρέσο.
Εμφανίσθηκε ως … άνθρωπός τους και τον χειροκρότησαν. Αλλά δεν έκαναν ούτε μια δήλωση προς υποστήριξη της Ελλάδας κατά της παραβατικής Τουρκίας. Την οποία ο ίδιος απέφυγε να κατονομάσει. Επίτηδες είπε ο εκπρόσωπος του, για «να μη θεωρηθεί ως μικρό παιδί που διαμαρτύρεται».
Το πνεύμα υποτέλειας και τα καψόνια του Ερντογάν
Μετά τις παραβιάσεις στην Αλεξανδρούπολη που ακολούθησαν την επίσκεψη Μητσοτάκη ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, επανέλαβε το κλισέ: συζητήστε το μεταξύ σας.
Κόκαλο οι αναλυτές που για ένα 48ωρο βομβάρδιζαν το κοινό για θρίαμβο του Πρωθυπουργού. Το θαύμα δεν κράτησε ούτε τρεις μέρες. Και ας έλεγε ο δυστυχής Οικονόμου: «Όσα έθεσε ο πρωθυπουργός στις ΗΠΑ συνολικά για την κατάσταση στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο συνάντησαν την πλήρη κατανόηση της αμερικανικής πλευράς”.
Πώς να μην τη συναντήσει αν φτάσαμε στο σημείο να αποφασίζει για τον τρόπο διατύπωσης των εθνικών θεμάτων ένας Αμερικάνος επικοινωνιολόγος.
Δημοσιεύθηκε ότι την ομιλία στο Κογκρέσο επιμελήθηκε ο περίφημος Σταν Γκρίνμπεργκ και την «έραψε» στα μέτρα των Γερουσιαστών και των βουλευτών.
Ενώ ο Μητσοτάκης αντιμετώπιζε με πνεύμα υποτέλειας τον Μπάιντεν, ο Ερντογάν έκανε καψόνια στο ΝΑΤΟ. Αντί για συγχαρητήρια που θα βάλουν στη Συμμαχία το Φινλανδία και τη Σουηδία, έβαλε στο τραπέζι καμία δεκαριά αιτήματα για να δώσει την έγκριση του.
Ο δικός μας αντίθετα έσπευσε προκαταβολικά να αποδοκιμάσει την ιδέα του βέτο– που προβλέπεται στο καταστατικό του ΝΑΤΟ ως δικαίωμα των χωρών-μελών. Τόση διαπραγματευτική ευστροφία.
Προσωπική εξωτερική πολιτική και ιδιωτική διπλωματία
Άραγε τι θα συνέβαινε αν ο Έλληνας Πρωθυπουργός έλεγε στον Μπάιντεν ότι δεν προτίθεται να εγκρίνει την είσοδο νέων μελών στο ΝΑΤΟ αν οι ΗΠΑ δεν διαβεβαιώσουν ότι δεν θα ενισχύσουν και άλλο την τουρκική αεροπορία για να κάνει παραβιάσεις σε βάρος της Ελλάδας; Σαν επιστημονική φαντασία ακουγεται…
Αυτό που η κυβερνητική προπαγάνδα διαφήμισε ως καταλυτική παρέμβαση Μητσοτάκη που ακυρώνει τους Τούρκους, απλώς ανακυκλώνει την τουρκική επιθετικότητα στο χειρότερο. Με κάποια νέα στοιχεία που χρήζουν απάντησης από την κυβέρνηση- κάτι που αποφεύγει παρότι το ζήτησε ο ΣΎΡΙΖΑ.
Αυτό που ο ίδιος ο Μητσοτάκης διαφήμισε ως «καλό κλίμα» και ως «νέα αφετηρία» στα ελληνοτουρκικά, μετατρέπεται από τον Ερντογάν σε επίθεση που φτάνει ως το σημείο να του …. κόψει τη καλημέρα. «Για εμένα δεν υπάρχει Μητσοτάκης. Δεν θα ξανασυναντηθώ ποτέ μαζί του«.
Πρόσθεσε όμως και κάτι ενδιαφέρον: «Είχαμε συμφωνήσει να μην συμπεριλάβουμε τρίτες χώρες ανάμεσά μας«. Στο γεύμα της Κωνσταντινούπολης προφανώς.
Υπήρξε πράγματι τέτοια συμφωνία μεταξύ τους; Αν όχι οι γιατί δεν καταγγέλλει τον συνομιλητή του ως συκοφάντη ο Πρωθυπουργός; Αν υπήρξε ποιες χώρες ακριβώς συμφώνησαν να «μην αναμείξουν» και για ποιο λόγο. Και όλα αυτά τα γνώριζε ο υπουργούς εξωτερικών Νίκος Δένδιας ή ο υπουργός Άμυνας Ν. Παναγιωτόπουλος;
Τι σημαινει <δεν θα μπούμε σε αντιπαράθεση δηλώσεων με την ηγεσία της Τουρκίας, η πολιτική μας είναι πολιτική αρχών;> Δεν πρόκειται για αντιπαράθεση, αλλά για υποχρέωση διάψευσης μιας συμφωνίας που επικαλειται η αλλά πλευρά. Ποια <πολιτική αρχών> αν υπάρχουν τέτοιες συμφωνίες…ιδιωτικού χαρακτηρα;
Τα πράγματα γίνονται σοβαρά. Ως Πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει καταργήσει στην πράξη το υπουργείο Εξωτερικών και την ελληνική διπλωματία. Ασκεί προσωπική εξωτερική πολιτική και ιδιωτική διπλωματία.
Το πολιτικό σκάνδαλο που έγινε εθνικός κίνδυνος
Η παράλειψη του υπουργού Εξωτερικών από κρίσιμες συναντήσεις και η μετάθεση του κέντρου βάρους του υπουργείου στις «τρεις κυρίες», αν ως τώρα ήταν πολιτικό σκάνδαλο, τώρα είναι εθνικός κίνδυνος.
Πολλές φορές εξέθεσε τη χώρα σε κινδύνους, με χαρακτηριστική περίπτωση την υπόθεση του Τουρκο-λυβικού μνημονίου που εξελίχθηκε σε ήττα για τη χώρα.
Πολλά δείχνουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης – παριστάνοντας ενδεχομένως εντός του τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ή για άλλους λόγους, έχει βάλει τη χώρα σε ατραπούς που δεν γνωρίζουμε. Προφανώς όμως κρύβουν κινδύνους, αν κρίνουμε από τις εξελίξεις.
Ακόμη και η απειλή Ερντογάν για διακοπή της ελληνοτουρκικής επικοινωνίας είναι -πρωτοφανές- θέμα που χρειάζεται απαντήσεις.
Η αξιωματική αντιπολίτευση οφείλει να καλέσει άμεσα τον Πρωθυπουργό στη Βουλή για εξηγήσεις -πριν είναι αργά. Και με την ευκαιρια να ξεκαθαρίσει κι ενα θέμα: τι ακριβώς στέλνει στην Ουκρανία, άπω τον ελληνικό οπλισμό;
