Γράφει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος
Ίσως είναι χολωμένος: το κόμμα του αναγνωρίζει ότι «αδίκησε τη μεσαία τάξη», κάτι που εσωκομματικά κάποιοι χρεώνουν στον ίδιο…
Μπορεί να αισθάνεται αδικημένος. Παρά το βαρύ βιογραφικό του, η κομματική αρμοδιότητα επί των οικονομικών ανήκει σε μια δικηγόρο, απόφοιτο του Αριστοτελείου.
Ενδεχομένως βλέπει με τρόμο να εκπροσωπούν τη μελλοντική κυβέρνηση Τσίπρα, στο Γιούρογκρουπ και στο Συμβούλιο, πρόσωπα χωρίς άνεση διεθνούς κυκλοφορίας και επάρκεια.
Όλα αυτά μπορούν να αναγνωριστούν στον Ευκλείδη Τσακαλώτο. Κανείς, όμως, δεν πρόκειται να του δικαιολογήσει επιστροφή στον φραξιονισμό με την περίφημη «Ομπρέλα» και τους παρακμιακούς που συμπορεύονται μαζί της.
Υποτίθεται ότι το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε αυτό το κεφάλαιο. Οι ομαδοποιήσεις αποδοκιμάσθηκαν και το ρεύμα των νέων μελών κατέστησε περιθωριακές τις συσπειρώσεις, που δρούσαν στον παλαιό κομματικό ιστό.
Ότι στα όργανα εκπροσωπείται ακόμα μόνο αυτός ο ιστός – και όχι τα υπερδιπλάσια νέα μέλη των κομματικών οργανώσεων – δεν νομιμοποιεί την επιστροφή στην αμοιβαδοποίηση και τις μειοψηφικές συμπεριφορές στο όνομα της «αριστερής καθαρότητας».
Γράφτηκε ότι η «Ομπρέλα» θα δώσει δημόσια συνέχεια στην – απορριφθείσα – αντίδραση που εκδήλωσαν μέλη της στα κομματικά όργανα για τη συγκατάθεση του ΣΥΡΙΖΑ στην ένταξη της Σουηδίας – Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.
Έχουν μάλιστα και τη συγκατάθεση ορισμένων «αξιωματούχων» που διόρισε ο Τσίπρας.
Θα είναι πράξη υπονόμευσης της κυβερνητικής προοπτικής του κόμματος.
Για τον Αλέξη Τσίπρα είναι απλώς πρόκληση να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και ίσως να κατεβάσει από το τρένο όσους τραβούν συνέχεια το φρένο.
Είναι ο πρόεδρος και ο εν δυνάμει Πρωθυπουργός και οφείλει να διασφαλίζει την πορεία.
Για τον Τσακαλώτο είναι η κρίσιμη στιγμή της πολιτικής διαδρομής του, για να δείξει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει.
Η εμπλοκή του σε δημόσια διαφοροποίηση μιας ομάδας, της οποίας τού αποδίδεται η άτυπη ηγεσία, είναι αδιανόητη για κεντρικό κομματικό στέλεχος, στη φάση που βρίσκεται σήμερα το κόμμα του.
Από πλευράς ουσίας, η συγκεκριμένη διαφωνία είναι ο δρόμος της επιστροφής στο 3% και το πολιτικό περιθώριο.
Σε κάθε περίπτωση, οι δημοκρατικοί πολίτες που ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων – και προσβλέπουν στην πολιτική του για να ηττηθεί η Δεξιά του Μητσοτάκη – δεν αντέχουν άλλη ίντριγκα στο κόμμα που ψηφίζουν από τότε που εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ.
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών του Τσίπρα έχει τις προσωπικές προϋποθέσεις να παίξει τον ρόλο που του ανήκει στην εκλογική νίκη. Και κυρίως να είναι από τις «κολώνες» στη μετεκλογική προοδευτική κυβέρνηση.
Αν υπογράψει το – ιδεοληπτικό – κείμενο για το ΝΑΤΟ, θα δείξει αδυναμία να κατανοήσει την ιστορική διάσταση της συγκυρίας.
Έτσι αυτοακυρώνεται ως σύγχρονος – κοσμοπολίτης και προοδευτικός – πολιτικός.
