Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Οσο εμείς ασχολούμαστε με τα πουρνάρια του Μήτσου, που το ‘χει καημό να γίνει μάνα και να φορέσει νυφικό, ο γάμος λαμβάνει χώρα στην Κύπρο, όπου ο «Αττίλας» φτιάχνει οχυρωματικά έργα, αντιαρματικές τάφρους δίπλα ή και μέσα στη νεκρή ζώνη. Την ίδια στιγμή η Τουρκία βομβαρδίζει Κούρδους μέσα στο Ιράκ, στη Συρία, ενώ σιγοντάρει την αντισημιτική φιλοτζιχαντιστική εκστρατεία των ρατσιστών κλόουν που κυβερνούν τη Νότια Αφρική και που διασύρουν κάθε έννοια δικαιοσύνης, κατηγορώντας στο διεθνές δικαστήριο το Ισραήλ για δήθεν Γενοκτονία στη Γάζα.
Η δε Τουρκία παράλληλα δέχεται σφοδρότατες επιθέσεις από τα πλέον επίσημα ισραηλινά χείλη, που επικαλούνται την αληθινή Γενοκτονία ημών, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, καθώς και τις συνεχείς δολοφονίες Κούρδων, ως βασικό λόγο, ένεκα του οποίου ο Ερντογάν και οι μαφιόζοι του θα έπρεπε να το βουλώσουν και να βρουν λάκκο να χωθούν.
Τα πράγματα δεν πάνε καλά για τα αποθρασυμένα Μεμέτια του βαθέος κράτους-συμμορία. Οι σχέσεις τους με τους Αμερικανούς και το Ισραήλ, το οποίο κάποτε ήταν προνομιακός σύμμαχος της Αγκυρας, οι εποχές που εμείς ήμασταν κάθε τόσο οι ριγμένοι, για να ικανοποιήσει η Ουάσινγκτον την Αγκυρα, μοιάζει πολύ μακρινή εποχή. Μια τεράστια ευκαιρία ανοίγεται μπροστά μας, η οποία μπορεί να γίνει μοναδική και με τεράστια οφέλη, εάν κινηθούμε επίμονα, μεθοδικά και με σχέδιο. Διότι και αυτά που κάνει η Τουρκία στην Κύπρο με τη μεταφορά όπλων και τα οχυρωματικά έργα, παραβιάζοντας κάθε έννοια δικαίου, μπορούν και πρέπει να χρησιμοποιηθούν εναντίον της. Οσοι ξέρετε Ισραηλινούς και ιδίως ανθρώπους που είναι στα πράγματα και έχουν επιρροή, σας προτρέπω να κάνετε μαζί τους μια δοκιμή.
Ρωτήστε τους, μετά από την όλη στάση της Τουρκίας απέναντι στο Ισραήλ από το Νταβός και το Μαβί Μαρμαρά ως τώρα με την ανεπιφύλακτη υποστήριξη Ερντογάν στη Χαμάς, τελικά συμφέρει το Ισραήλ η παρουσία ενός ισχυρού ισλαμικού στρατού στην Κύπρο; Μήπως θα συνέφερε το Ισραήλ, το ισχυρό λόμπι του στις ΗΠΑ και τις ίδιες τις ΗΠΑ, μια Κύπρος ελεύθερη, ενιαία, ελληνική και φυσικά νατοϊκή, αληθινός σύμμαχος, σταθερός και αξιόπιστος, όπως η Ελλάδα; Το 1974, έπειτα από σειρά λαθών μας σε Ελλάδα και Κύπρο, οι ΗΠΑ, σε συνεργασία με την Αγγλία και την ανοχή πολλών άλλων, υπέθαλψαν την τουρκική επίθεση και την κατοχή του 38% της Κύπρου ως αποτέλεσμα αυτής. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει πολύ.
Είναι πλέον προφανές πως η Τουρκία διολισθαίνει σε όλο και πιο ισχυρό αντιδυτικισμό. Για τον αντισημιτισμό δεν το συζητάμε. Χρόνια τώρα πρωταθλητής πωλήσεων στην αγορά βιβλίου της Τουρκίας είναι το «Ο αγών μου», του Αδόλφου Χίτλερ. Δεν είναι φυσικά ιστορικό τυχαίο, όπως δεν είναι τυχαίοι οι μαζικοί ναζιστικοί χαιρετισμοί της Χεζμπολάχ ή των κατσαπλιάδων της Υεμένης και ο έντονος θαυμασμός της Χαμάς και πολλών Παλαιστινίων και άλλων Αράβων όπου γης για τους Ναζί και τη «δουλειά» που άφησαν στη μέση.
Τι κάνουμε εμείς γι’ αυτό; Πιάνουμε την ευκαιρία από τα μαλλιά; Επιτρέπουμε τη διείσδυση τουρκικών συμφερόντων στον αθλητισμό, στα ΜΜΕ, τη νομιμοφανή αλλά βλαπτική εθνικά διάχυση της τουρκικής προπαγάνδας και επιρροής, ενώ φυσικά το γνωστό αντηχείο ενδοτικότητας, το ΕΛΙΑΜΕΠ και οι συν αυτώ, μας εξηγούν κάθε τόσο γιατί δεν πρέπει να κάνουμε το Αιγαίο Ελληνική Λίμνη, γιατί ασφυκτιά η Τουρκία και πως η αντίσταση θα ήταν μάταιη, οπότε ας πάμε μόνοι μας για σουνέτι και τσιφτετέλι. Οι Απόστολοι του Μαρασμού είναι οι ίδιοι που σιγοντάρουν κάθε μηδενιστική ατζέντα, καθυβρίζοντας όποιον θέτει τα αυτονόητα στη δημόσια σφαίρα. Να σας το πω πιο χοντρά;
Ασχολούμαστε με σαχλαμάρες, που για κάποια παιδιά θα αποδειχθούν απειλή για τα δικαιώματα και την ευημερία τους, αφήνουμε φανερούς πράκτορες των τουρκικών συμφερόντων να αλωνίζουν μέσα στη χώρα και τον «Αττίλα», έναν ισλαμικό στρατό κατοχής, που δεν απειλεί μόνο τον Κυπριακό Ελληνισμό αλλά και το Ισραήλ και όλη τη Δύση, να κάνει νέες προκλήσεις. Πρέπει να συνέλθουμε και να σκεφτούμε και να πράξουμε με δεκαετίες, αν όχι με αιώνες, όπως αρμόζει στα σοβαρά Εθνη.
*Δικηγόρος, Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
