Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Όταν έγιναν τα τρομερά γεγονότα στο Μάτι, για τα οποία κανείς ακόμη δεν τιμωρήθηκε παραδειγματικά, είχα γράψει ένα άρθρο στη «δημοκρατία», την πιο αληθινά δημοκρατική εφημερίδα, που, συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τη γραμμή και το ύφος της, είναι η μόνη αλογόκριτη αντιπολιτευτική έπαλξη, γι’ αυτό και συγκεντρώνει τα πυρά των κυβερνώντων, ακόμη και με έωλες κατηγορίες κατά του εκδότη, που πήγαν στον κουβά. Το άρθρο είχε τίτλο «Κάθε παιδί και το δέντρο του» και το αρχαίο κείμενο το επανέλαβα και στο άρθρο «Αν θες ν’ ακούσεις πουλιά…».
Εγραψα τότε: «Στην εξαίρετη “Ιστορία της Κρήτης”, ο σπουδαίος Θεοχάρης Δετοράκης, στο κεφάλαιο για την αγωγή των νέων στη Δωρική Κρήτη, ανάλογη των Σπαρτιατών, όμαιμων των Κρητών Δωριέων, αναφέρει μια πολύτιμη πληροφορία από επιγραφή που βρέθηκε στην αρχαία Δρήρο: “Και ελαίαν έκαστον φυτεύειν και τεθραμμέναν αποδείξαι ός δε και μη φυτευσεί, αποτεισεί στατήρας πεντήκοντα” (IC I, Δρήρος 1). Τα μέλη των αγελών των νέων, εκτός από τη σκληραγωγία, το κυνήγι, την οπλασκία, τις γυμναστικές ασκήσεις και την έμμετρη απομνημόνευση των Νόμων, υπό τον αγελάτη τους, είχαν και ένα άλλο σημαντικό καθήκον. Να φυτέψουν ο καθένας μια ελιά και να τη φροντίσει μέχρι να αναπτυχθεί. Οποιος δεν το έκανε πλήρωνε βαρύ πρόστιμο, 50 στατήρες. Πόσο διαφορετική αντίληψη παιδείας και καθήκοντος από σήμερα, όπου οι απόστολοι του μαρασμού διδάσκουν το μίσος για την ίδια την Πατρίδα και προάγουν το ξερίζωμα, αντί για το φύτεμα, κυριολεκτικά και μεταφορικά».
Είναι καθήκον μας, μαζί με την καλοσύνη και τη φιλοπατρία, να ανατρέφουμε τα παιδιά μας διδάσκοντάς τα, στο σχολείο και το σπίτι, την τεράστια αξία της χλωρίδας και της πανίδας μας. Να τα μάθουμε να τα αγαπούν και να τα φροντίζουν.
Τεράστιο ζήτημα, που μπορεί να γίνει μια Μεγάλη Ιδέα για την αναγέννηση του φυσικού περιβάλλοντος της Πατρίδας μας είναι να μελετήσουμε, συντάξουμε και εφαρμόσουμε με την πλέον εργώδη προσπάθεια την αναγέννηση του αρχαίου δάσους που κάλυπτε ως τα πρόσφατα ιστορικά χρόνια την Ελλάδα, κομμάτι του ευρωπαϊκού αρχαίου δάσους, τμήματα του οποίου στην Ελλάδα σώζονται στην Αρκαδία, στην Ανδρο, κομμάτια της Ηπείρου και της Μακεδονίας και Θράκης, της Κρήτης, με βάση τον δρυ, τη βελανιδιά, σε διάφορες ποικιλίες, καθώς και διάφορα άλλα είδη δέντρων και θάμνων που δημιουργούν περιβάλλον μεγάλης βιοποικιλότητας. Πρέπει να σταματήσουμε την αυτοκτονική δενδροφύτευση με τον μεγάλο συνεργό των εμπρηστών, εκούσιων ή ακούσιων, τη χαλέπιο πεύκη, εισαγόμενο είδος, μελλοντικό δαυλό βουτηγμένο σε βενζίνη, που δεν επιτρέπει τη συνύπαρξη άλλων ειδών, λόγω του όξινου εδάφους που δημιουργούν. Να επιστρέψουμε στα είδη της ελληνικής χλωρίδας, όπου η πυρκαγιά και η εξάπλωσή της είναι πολύ πιο δύσκολη.
Το έλεγε κάποτε ο αείμνηστος Νίκος Μάργαρης, που προέτρεπε να φυτεύουμε δρύες, χαρουπιές, αγριελιές και άλλα δέντρα και θάμνους. Και σήμερα η τεχνολογία είναι μεγάλος σύμμαχος. Στον Καναδά υπάρχουν ήδη εταιρίες, όπως η Flash Forest στο Τορόντο, που με drones χαρτογραφούν την αναδασωτέα περιοχή και μετά, αποφεύγοντας, π.χ., βράχους, τυχόν κτίσματα, με όπλο πεπιεσμένου αέρα φυτεύουν κάψουλες που περιέχουν σπόρους και θρεπτικές ουσίες για τον πρώτο καιρό ζωής του δέντρου που θα βλαστήσει. Κόστος φύτευσης ένα (1) δολάριο για κάθε δέντρο. Μετά η επίβλεψη αλλά και το πότισμα μπορούν πάλι να γίνουν εναέρια. Μπορούν με αυτό τον τρόπο να φυτευτούν χιλιάδες δέντρα σε μία μέρα, η εταιρία έχει τη δυνατότητα να φυτεύει 10.000 δέντρα την εβδομάδα και έχει στόχο ως το 2028 να φυτέψει 100.000.000 δέντρα! Εμείς ακόμη παλεύουμε με την τσάπα και το φτυάρι. Φανταστείτε αν όλα τα γυμνά και καμένα βουνά της Αττικής, όλης της χώρας, φυτευτούν με αυτόν τον τρόπο.
Αυτό όμως προϋποθέτει και αστυνόμευση, να μη γίνεται παράνομη βόσκηση αιγοπροβάτων. Να αποκαταστήσουμε λοιπόν το αρχαίο δάσος, αυτό που για χιλιάδες χρόνια ζούσαν κοντά του οι Ελληνες. Τι αλλαγή θα είναι για τη χώρα μας, για το κλίμα της, για την οικονομία της, για την ομορφιά της και για την ποιότητα ζωής μας! Εκεί θα επιστρέψουν πλήθος είδη ζώων, πουλιών. Φανταστείτε έπειτα από χρόνια τι θα αντικρίζουν, τι θα απολαμβάνουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Αυτή είναι μια ευγενής πανεθνική αποστολή, που με τη βοήθεια της τεχνολογίας θα αλλάξει όσο τίποτε άλλο τη χώρα μας. Δεν είναι μόνο ο μικρότερος κίνδυνος για πυρκαγιά, είναι κυρίως η αιώνια ευγνωμοσύνη των απογόνων μας και ίσως και η γενιά μου, όσοι καταφέρουμε να φτάσουμε στο προσδόκιμο ζωής, να μπορέσουμε να ξαποστάσουμε στον ίσκιο αυτού του νέου αλλά τόσο αρχαίου δάσους. Και θα κλείσω με αυτό που έγραψα και τότε: «Αν θες να ακούσεις πουλιά να κελαηδούν, μη φτιάχνεις κλουβιά, φύτεψε ένα δέντρο»…
*Δικηγόρος, Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ, Αντιπρόεδρος της ΕΘΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ www.neadexia.gr
