Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Ποιοι έχουν κάνει έκτροπα σε παρελάσεις, εμποδίζοντας να παρελάσει ακόμη και η τιμημένη Σημαία της Στρατιωτικής Σχολής των Ευελπίδων; Ποιες χυδαίες βλαμμένες μαγάρισαν παρέλαση εθνικής επετείου στη Νέα Φιλαδέλφεια; Ποιοι έκαναν χουλιγκανισμούς σε δοξολογίες και καταθέσεις στεφάνων;
Ποιοι εισέβαλαν σε ναούς, διέκοψαν Θεία Λειτουργία και έκαναν ασχήμιες ή έδειξαν τον απαυτό τους στον αύλειο χώρο ναών; Ολα αυτά τα έκανε και τα κάνει η Αριστερά, ως έκφραση του κόκκινου, ροζ, εμπριμέ φασισμού, που πάει χέρι χέρι με την κτηνωδία – αναρχικοί και πάσης αποχρώσεως κομμουνιστές.
Έγραφα τότε: «Τι θα ακολουθήσει; Καφριλίκια σε κηδείες, μνημόσυνα, γάμους και βαφτίσια;» Να, λοιπόν, που έγινε στην κηδεία του Θεοδωράκη. Και σύμπασα η Αριστερά, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τον «χώρο», πλην ολίγων τιμητικών εξαιρέσεων, όπως ο Καρανίκας (!) και άλλοι, έδωσε πλήρη κάλυψη στους Μάου Μάου. Είναι οι ίδιοι που ξεκίνησαν και σιγοντάρισαν το «Μητσοτάκη, γ@μιέσαι». Αυτό, δηλαδή, είναι τώρα πολιτική; Είναι τάχα αντιπολίτευση;
Να εξηγούμαι, λοιπόν. Στην Ελλάδα που ανέθρεψε τη γενιά μου, στις γειτονιές και στα χωριά μας, μπροστά στον νεκρό μένουν όλοι σιωπηλοί, με σεβασμό και, όταν περνά η πομπή, όλοι σηκώνονται και αποκαλύπτονται κάνοντας τον σταυρό τους. Δεν κράζουν τους προσερχομένους, όσο και αν τους αντιπαθούν.
Χιλιάδες χρόνια, οι Ελληνες στεκόμαστε με σεβασμό στον θάνατο, στον πόνο των συγγενών και δεν πάμε εκεί για να επιλύσουμε άλλου είδους διαφορές. Αυτό που υπερασπίζομαι σε αυτές τις γραμμές δεν έχει σχέση με αστική ευγένεια. Είναι απλά και μόνο ο Ελληνικός τρόπος, το αμετάφραστο φιλότιμο του Ελληνα, στο οποίο δυστυχώς δεν μετέχει η ποικιλόχρωμη και διεφθαρμένη μισελληνική Αριστερά, όπως δεν μετέχει και η διεφθαρμένη και εξίσου μισελληνική ψευτοδεξιά.
Κάθε Μητσοτάκης είναι προσωρινός, όλοι προσωρινοί είμαστε, ισχύει η λαϊκή ρήση «ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει». Μια μέρα, αργά ή γρήγορα, το εκλογικό σώμα ξέρει, θα βρεθεί κι αυτός στο σπίτι του με τις παντόφλες. Τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από αναντικατάστατους.
Αυτή η οχλοκρατική καφρίλα που ζήσαμε και η απίστευτης χυδαιότητας κάλυψή της από την επίσημη Αριστερά είναι προφανές πως δεν έχει πάτο. Προσεχώς, «παρεμβάσεις» και σε βαφτίσια, σε θαλάμους ασθενών, σε στρατόπεδα.
Αυτό που δεν κατανοούν οι φορείς της βαρβαρότητας είναι πως οι μόδες και οι προσανατολισμοί του πλήθους αλλάζουν εύκολα. Η ενθάρρυνση της συμπεριφοράς αυτής είναι ένα μπούμερανγκ, που ήδη έχει φύγει και πλησιάζει στο σημείο στροφής, για να επιστρέψει με φόρα στη μάπα όσων το εξαπέλυσαν.
Ο συγκροτημένος πολιτικός λόγος, χωρίς φτιασίδια και «πολιτική ορθότητα», η ευπρέπεια, ο σεβασμός των αξιών του λαού μας είναι αυτά που αποτελούν εθνωφελή και αληθινά φιλολαϊκή συμπεριφορά. Μπορείς -και ενίοτε οφείλεις- να είσαι σκληρός και πάντα ευθύς, όμως αυτό απέχει παρασάγγας δεκατέσσερις από το να είσαι τραμπούκος αριστερός καραγκιόζης.
Θα υπάρξουν ανόητοι που θα θεωρήσουν πως υπερασπίζομαι τον Μητσοτάκη. Υπερασπίζομαι απλά τη χώρα μου, την κοινωνική της ειρήνη, τον δημοκρατικό λόγο και δράση, το Σύνταγμα και τους Νόμους της Πατρίδας μου.
Όσο απεχθείς μού είναι οι διεφθαρμένοι και ανάξιοι ψευτοφιλελεύθεροι, άλλο τόσο απεχθείς μού είναι όσοι κοπρίζουν την καφρίλα τους πάνω στη φιλοτιμία μας, αυτοί που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν οτιδήποτε και είναι ικανοί να προβούν στη μεγαλύτερη ασχήμια και βρομιά, με προσδοκία να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη.
Ο Μητσοτάκης θα φύγει, όπως έφυγαν όλοι πριν από αυτόν. Υπάρχουν κραταιοί κάποτε, που σήμερα τους σπρώχνουν στην ουρά. Η Δημοκρατία έχει κανόνες, ο λαός αποφασίζει με εκλογές. Μας αρέσει ή όχι, αυτή την ηγεσία εξέλεξε ως τις επόμενες εκλογές. Οποιοι διαφωνούμε να αντιπολιτευτούμε μαχητικά -όπου απαιτείται, αδιάλλακτα-, αλλά ας αφήσουμε μόνο τα γουρούνια να κυλιούνται στη λάσπη, που τους αρέσει και τους κάνει καλό.
