Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Μετά τη σαρωτική της νίκη στις περιφερειακές εκλογές στη Μαδρίτη, η νικήτρια του Λαϊκού Κόμματος, η Αγιούσο, που έχει πλέον την απόλυτη πλειοψηφία με τη στήριξη και του ακόμη σκληρότερου VOX, δήλωσε…
«Όταν σε αποκαλούν φασίστα, τότε ξέρεις ότι τα κάνεις όλα καλά, ότι βρίσκεσαι στη σωστή πλευρά της Ιστορίας». Τον χαρακτηρισμό τον έχουμε δεχτεί πολλές φορές, μαζί με τα «ακροδεξιός», «ρατσιστής» κ.λπ. Η αριστερίλα -σταλινική, αναρχομπαρόκ, αλήτικη, σινιέ- μια κασέτα έχει να παίζει. Δεν θα λάβεις ποτέ απαντήσεις σε σαφή ερωτήματα.
Συνήθως απαντώ: «Πείτε με ό,τι θέλετε, αρκεί να μην πείτε πως είμαι σαν τα μούτρα σας. Αυτό θα με προσβάλει στ’ αλήθεια». Στη λαθρομεταναστευτική εισβολή, χειραγωγούμενη από την Τουρκία, το κράτος «serial killer», στα εθνικά θέματα, στην καθημερινή ανομία και στα εγκλήματα των ποικιλώνυμων αριστερών οργανώσεων, στο θέατρο του παραλόγου με τον κρατισμό και τη μετασοβιετική λογική της αγοράς και της κρατικής οργάνωσης, ανθρωποδιώκτες και δυνάστες της δημιουργικότητας του Ελληνα, και στα αφασιακά λάθη των αριστερόστροφων ψευτοφιλελεύθερων μόλις τους κατεβάσεις το βρακί με ψυχρή λογική σεληνιάζονται και, μαζί με τους αφρούς, παύει κάθε συζήτηση και αρχίζουν τα αριστερίστικα «γαλλικά», γιατί έτσι είχαν μάθει με κάτι ντιντήδες Κολωνακιώτες της νεοδημοκρατικής φεουδαρχίας, που καλύτερα να τους βγει το μάτι, παρά να απολέσουν τη συγκατάνευση της Αριστεράς, την οποία «σέβονται και τιμούν για τους αγώνες της». Ποιους αγώνες;
Μα, τη χωριστική κομμουνιστική ανταρσία, με στόχο την επιβολή σταλινικής δικτατορίας, την απόσπαση εθνικού εδάφους, της Μακεδονίας, ώστε τα σύνορα να πήγαιναν στον Ολυμπο, και την ολοκλήρωση της σφαγής των πολιτικών αντιπάλων, ήτοι δεξιών, κεντρώων, τροτσκιστών, αριστεριζόντων και οποιουδήποτε δεν πάθαινε ρεύση βλέποντας τη βλογιοκομμένη μάπα του Στάλιν και δεν πίστευε πως ο γάιδαρος πετάει, αν το έλεγαν ο Ζαχαριάδης, ο Γούσιας, ο Μπαρτζώτας και ο Μάρκος, που έκανε και πρόταση γάμου στη Βασιλική, τη γυναίκα του Γιαννούλη, με τον άντρα της… ζωντανό.
Οι επίγονοι αυτών πουλάνε σήμερα «δημοκρατικιά» αποτέτοια και πρόοδο – πέντε κρίκοι ένα τάλαρο και δώρο το ποίημα του Ρίτσου για τον Στάλιν. Κουνάνε το δάχτυλο σε εμάς, στη ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ και τη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ, οι υποστηρικτές της πολιτικής βίας, αυτοί που πορεύονται αγκαλιά με το περιθώριο, θεωρούν λογικές τις μαζικές πολιτικές συγκεντρώσεις μέσα στην πανδημία, συμφωνεί και ο Σκέρτσος, θεωρούν φυσιολογικό να πηγαίνουν σε πορεία με ένα χοντρό φτυαρόξυλο στον ώμο, να δέρνονται πρυτάνεις, να χτίζονται, να σαπακιάζονται καθηγητές, να γίνονται τα πανεπιστήμια χαβούζες εκφασισμού, ανελευθερίας, τραμπούκοι «αγωνισταί» να διαλύουν συνελεύσεις και συνεδριάσεις οργάνων, να προπηλακίζουν φοιτητές που διαμαρτύρονται για το σταλινικό φασισταριό και τους τραμπουκισμούς του και να προβάλλουν χωρίς τσίπα πως η Αστυνομία πρέπει να απουσιάζει από τα δημόσια πανεπιστήμια, ώστε να συνεχιστεί το καθεστώς της τριτοκοσμικής μπίχλας, των βανδαλισμένων μνημείων και κτιρίων, και το ξέμπαρκο βασίλειο της κουκούλας, του ροπάλου και της μολότοφ. Αυτοί μιλάνε για «φασισμό».
Το είπα και το ξαναλέω: Σε λίγο, με δεδομένο το ποια υποκείμενα το χρησιμοποιούν και εναντίον ποιων, το «φασίστας» θα γίνει φιλοφρόνηση, συνώνυμο του νουνεχούς, φιλόνομου και δημοκράτη πατριώτη. Θα λένε στις γειτονιές; «Ο Γιάννης; Καλό παιδί, νοικοκύρης, εργατικός, πατριώτης, φασίστας».
Είμαστε η χώρα όπου ένα σταλινικό σκουπίδι δικαιολογεί το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότοφ, τη συμφωνία Χίτλερ – Στάλιν για διπλή εισβολή και διαμελισμό της Πολωνίας, αμφισβητεί το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας στο Κατίν, που έχει παραδεχτεί η ίδια η Ρωσική Ομοσπονδία και έχει τιμήσει τα θύματα, και κυκλοφορεί χωρίς να έχει γίνει κινητό πτυελοδοχείο κάθε πολίτη.
Αντιστοίχως, άλλοι ολοκληρωτικοί φασουλήδες, αγκαλιά με κοινούς δολοφόνους, ευθυγραμμίζονται με τον Ερντογάν, τους δουλεμπόρους διακινητές του, τη μαφία, το κράτος και το παρακράτος του τουρκικού ισλαμοφασισμού, και τολμούν να αποπειραθούν να λερώσουν ανθρώπους που ποτέ δεν προσκύνησαν κανέναν ολοκληρωτισμό – κόκκινο, μαύρο, εμπριμέ.
Θα έρθει η ώρα της κάθαρσης, η στιγμή όπου όλοι οι κατεργάρηδες θα πάνε καθένας στον πάγκο του, η δικτατορία της «πολιτικής ορθότητας» θα συντριβεί από την ανελέητη πραγματικότητα και τον ορθό λόγο που ευαγγελιζόμαστε επίμονα, άκαμπτα, αδιαφορώντας για τη χυδαιότητα των συκοφαντιών, τις ταμπέλες που οι πιο στυγνοί φασίστες, οι αριστερόστροφοι, προσπαθούν να κρεμάσουν στους μόνους που φοβούνται, γιατί έχουν ως κραταιά όπλα τη λογική, τη δημοκρατική νομιμότητα και την αγάπη για τον τόπο και το Έθνος, το οποίο μάχονται μάταια 103 χρόνια, από την ίδρυση του ΣΕΚΕ.
Το πρόβλημα της μηδενιστικής Αριστεράς και των χρήσιμων ηλιθίων της στον χώρο του αστικού πολιτικού κόσμου είναι πως ποτέ η προπαγάνδα δεν μπόρεσε να λύσει έστω μισό πρόβλημα. Η πραγματικότητα έχει ένα ανελέητο «ελάττωμα»: Υπάρχει. Και εκδικείται, σαρώνει όλα τα ψεύτικα είδωλα, τις χάρτινες τίγρεις, που ως μπαμπούλα επικαλούνται οι μηδενιστές. Και τότε έρχεται η ώρα της πατριωτικής λογικής, της ελευθερίας απέναντι στον ολοκληρωτισμό, πολιτικό ή της σκέψης. Τότε θα τα πούμε με τους αληθινούς φασίστες του ανθελληνικού ολοκληρωτισμού, είτε φοράνε κόκκινα είτε φοράνε μπλε…
*Δικηγόρος, πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ, εταίρου του συνασπισμού ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ,
www.neadexia.gr
