Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Στις 10/02/2021 η ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ και η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ, δι’ εμού και του Θάνου Τζήμερου, ύστερα από συζητήσεις, αποφασίσαμε και ανακοινώσαμε τη δημιουργία εκλογικού συνασπισμού, τον οποίο ονομάσαμε ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ. Επικεφαλής του συνασπισμού, ως πρώτος μεταξύ ίσων, είναι ο Θάνος Τζήμερος, όπως εγώ πρότεινα, για να θέσω τέρμα στο αιώνιο πρόβλημα του ποιος θα είναι επικεφαλής.
Οι βασικές θέσεις του συνασπισμού μας (ήδη έχουμε καταλήξει και σε πολλές άλλες συγκλίσεις, μελετώντας ο ένας τα προγράμματα του άλλου, όπως περιλαμβάνονται στην παραπάνω διακήρυξή μας) είναι οι ακόλουθες:
1. Προστασία της εθνικής μας ταυτότητας από την ισλαμική εισβολή. Για πρώτη φορά στην παγκόσμια Ιστορία κράτος που υφίσταται εισβολή χρηματοδοτεί τον εισβολέα και θέτει τις Ένοπλες Δυνάμεις στην υπηρεσία του. Ο παρανόμως εισερχόμενος πρέπει να αντιμετωπίζει τις συνέπειες του νόμου ως μονόδρομο: σύλληψη, δίκη, καταδίκη, απέλαση.
2. Σθεναρή στάση απέναντι στην τουρκική βουλιμία. Ο ενδοτισμός, που βαφτίζεται «διάθεση διαλόγου», αποθρασύνει τον «σουλτάνο» και ανοίγει την όρεξή του. Ο μόνος τρόπος αποφυγής του πολέμου είναι να καταλάβει ο αντίπαλος ότι, σε περίπτωση που εκείνος τον προκαλέσει, έχει να χάσει περισσότερα από όσα προσδοκά να κερδίσει.
3. Απαλλαγή της οικονομίας από τον βρόχο του κρατισμού. Το κράτος είναι επόπτης της οικονομικής δραστηριότητας, όχι σχεδιαστής η πάτρωνάς της, ούτε -το χειρότερο- ανταγωνιστής της.
4. Χαμηλή, γραμμική (flat tax) φορολογία μόνο σε υπαρκτά εισοδήματα, όχι σε τεκμαρτά ή μελλοντικά, με όλα τα έξοδα να αναγνωρίζονται και να εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα. Η μείωση των φορολογικών επιβαρύνσεων είναι προϋπόθεση ανάπτυξης, όχι επακόλουθό της.
5. Απλός και σταθερός φορολογικός νόμος, χωρίς υποπεριπτώσεις και ανθυποπεριπτώσεις, δόλιες απαλλαγές και φαύλες επιδοτήσεις, που ευνοούν το πελατειακό αλισβερίσι και αποθαρρύνουν τους σοβαρούς επενδυτές.
6. Δημιουργία ψηφιακού Δημοσίου, με ψηφιακή λογική στον σχεδιασμό του. Σήμερα απλώς ψηφιοποιούμε τη γραφειοκρατία.
7. Εφαρμογή του νόμου και της τάξης σε όλους, χωρίς εξαιρέσεις.
8. Πάταξη της θεσμικής ανομίας της Αριστεράς – της αντίληψης ότι ο αυτόκλητος ρόλος του «λαϊκού επαναστάτη» σε θέτει υπεράνω του νόμου.
9. Αποκλεισμός από το πολιτικό σύστημα κάθε κόμματος που διακηρύσσει και απεργάζεται την επιβολή δικτατορίας – «κόκκινης», «μαύρης» ή οποιασδήποτε άλλης «απόχρωσης».
10. Κατάργηση του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού, που έχει μετατραπεί σε κράτος εν κράτει και σε καρκίνωμα της δημόσιας ζωής.
11. Καθιέρωση παντού, στο Δημόσιο, της σχέσης κόστους – αποτελέσματος. Συνεχής αξιολόγηση δομών και ανθρώπων, και σύνδεση αμοιβών με απόδοση, απολύοντας τους επίορκους ή ανεπαρκείς.
12. Απόσυρση του κράτους από τον ρόλο του επιχειρηματία. Δημόσιο αγαθό είναι αυτό που προσφέρεται από το Δημόσιο, με χρήματα του φορολογουμένου, όχι αυτό που παράγεται από κρατικές επιχειρήσεις, το οποίο πάντα κοστίζει υπερβολικά και είναι συνήθως κακής ποιότητας.
13. Απαλλαγή της Παιδείας από την κομματική μόλυνση και σύνδεσή της με τις ανάγκες της αγοράς.
Ποιος, άραγε, σοβαρός πατριώτης διαφωνεί με τις παραπάνω θέσεις;
Αυτές και μόνο αν κατορθώσουμε να υλοποιήσουμε, όποιες τυχόν διαφωνίες μας είναι άνευ σημασίας. Δεν είμαστε κομμουνιστές, φασίστες, ούτε τεμάχια βιομηχανικής παραγωγής για να είμαστε ίδιοι, να έχουμε για όλα την ίδια γνώμη. Ούτε θέλουμε να παραμείνουμε εκτός πολιτικής ως περιθωριακοί, που κρατάνε φαντασιακές Θερμοπύλες στα κοινωνικά δίκτυα, ενώ η αληθινή εξουσία ξεσκίζει την Πατρίδα και τη ζωή μας με αποφάσεις και αληθινές πράξεις, και να ικανοποιεί καθένας το θυμικό του με άσφαιρα πυρά.
Όπως άλλωστε ανακοινώσαμε με τη διακήρυξή μας, τα δύο κόμματα διατηρούν την οργανωτική, οικονομική και ιδεολογική τους ανεξαρτησία, ενώ στις θέσεις που διαφέρουμε συνεχίζουμε να έχουμε καθένας τη δική του αντίληψη.
Ο Θάνος Τζήμερος, ο οποίος, όπως και εγώ, τιμά τη συμφωνία μας των 13 σημείων, συν άλλες συγκλίσεις που διαπιστώνουμε, μέχρι κεραίας, έγραψε προχθές μια ανάρτηση για την Άλωση της Τριπολιτσάς, ιστορική στιγμή και βάφτισμα της Ελευθερίας μας στο αίμα των εχθρών.
Στο κείμενό του εξέφρασε την άποψη πως πρέπει να διδασκόμαστε τα πάντα, ακόμη κι ό,τι θεωρείται ακρότητα, και κατέληγε: «Ναι, οι πρόγονοί μας, που πήραν τα άρματα για την Ελευθερία, είχαν και πάθη και μίση και ελαττώματα. Το μεγαλειώδες είναι ότι ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά κατάφεραν το ακατόρθωτο: Να νικήσουν μια αυτοκρατορία. Ο διάβολος και ο άγγελος, όπως έλεγε ο Καραϊσκάκης (“Οταν θέλω γίνομαι άγγελος και όταν θέλω πάλε γίνομαι διάβολος”), ήταν οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Τότε – και δυστυχώς, και τώρα. Καλό είναι να μάθουμε τουλάχιστον να τις ξεχωρίζουμε».
Μετά την ανάρτησή του ξεκίνησε μια αντίδραση από καλόπιστους φίλους, αλλά και από κακόπιστους αντιπάλους.
Όποιος κατανοεί ένα κείμενο, ακόμη κι αν έχει ενστάσεις για τη χρονική συγκυρία, όταν ο συντάκτης για την εξόντωση των εχθρών γράφει «Βεβαίως, ο αντίλογος λέει ότι, μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς, κατά τη διάρκεια των οποίων οι υπόδουλοι είχαν υποστεί τα πάνδεινα, περίμενες να φερθούν με το γάντι στους πρώην δυνάστες τους; Όχι, δεν περίμενα. Οταν συσσωρεύεται τέτοια πίεση δεν υπάρχει ήπια εκτόνωση – μόνο έκρηξη» και καταλήγει με τον τρόπο που καταλήγει, όπως παρέθεσα παραπάνω, καταλαβαίνει πως ούτε σε γενοκτονία αναφέρεται ούτε εξισώνει εμάς, το Έθνος που έχει διαχρονικό του πρόσημο την αναζήτηση της Ελευθερίας, με το κράτος «serial killer», την Τουρκία, ενώ και αιτιολογεί και δικαιολογεί τα γεγονότα.
Η δική μου γενιά τα διδάχτηκε αυτά τα γεγονότα και ήταν χρήσιμο. Κατ’ αρχάς, μάθαμε πως κάποτε δεν ήμασταν ενδοτικά ψοφίμια.
Η δε θέση της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ είναι γνωστή: Λυπούμαστε για τους εχθρούς που ξέφυγαν από την Τριπολιτσά και τα άρματα του Κολοκοτρώνη και των συμπολεμιστών του. Τον φόβο μας να έχει ο εχθρός – ίδιος τότε, ίδιος και τώρα. Τα έθη του πολέμου, και δη της πολιορκίας μιας πόλης, τότε, που οι νικητές έστηναν πύργους με τα κομμένα κεφάλια των εχθρών, ήταν πολύ διαφορετικά από σήμερα. Τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς, εξανδραποδισμού και ατίμωσης δεν αποτινάσσονται με τσάι και συμπάθεια. Τιμούμε τον Γέρο του Μοριά και τους συντρόφους του στην Τριπολιτσά για κάθε τους πράξη, όπως και τον Κονδύλη, που ξεβρόμισε τη γη από τους Τσέτες του Μεντερές και τα χωριά τροφοδότες τους γύρω από το μαρτυρικό Αϊδίνιο, και τιμώρησε και τους Ιταλούς επίορκους συνεργούς των Γενοκτόνων. Και, ναι, θέλουμε και εμείς να διδάσκεται πόσο ανελέητοι υπήρξαμε, όταν χρειάστηκε, σε ανελέητους δυνάστες.
Αδέρφια, μη στενοχωριέστε – την Τριπολιτσά την πήραμε, είναι λεύτερη. Τώρα, όμως, πρέπει να πάρουμε πίσω την ίδια την Αθήνα, τη Λέσβο, τη Χίο, το κράτος το ίδιο. Και αυτό απαιτεί συμμαχίες με όσους συμφωνούν στις παραπάνω θέσεις της κοινής διακήρυξης της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ και της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΞΑΝΑ, του συνασπισμού ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ.
Αν κάνουμε τις 13 αυτές θέσεις εφαρμοσμένη πολιτική του κράτους, θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο για τους δωρητές της Ελευθερίας μας.
*Δικηγόρος, πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ, εταίρου του συνασπισμού ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ,
www.neadexia.gr
