Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Από την πολιτική μου εμπειρία ως ενεργός πολίτης αλλά και από τη δικαστηριακή μου ως μαχόμενος δικηγόρος μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως το κράτος έχει δύο βρόμικα πηγάδια χωρίς πάτο: τα Πανεπιστήμια και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Εχει κι άλλες εστίες κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος και αφασιακής συμπεριφοράς το ευρύτερο δημόσιο, όπως τους δώδεκα κηπουρούς για μισό παρτέρι νοσοκομείου, όμως αυτά τα δύο, Παιδεία και ΟΤΑ, είναι χώροι όπου επί δεκαετίες γίνεται του Κουτρούλη ο γάμος. Θυμάστε εκείνη την αλήστου μνήμης ιστορία στο Πάντειο, όπου κάποιος αγόρασε μια μεταχειρισμένη Ferrari στον εραστή του και το τιμολόγιο το πλήρωσε το Πανεπιστήμιο;
Επειτα από αυτή τη θρασύτητα, που έδειχνε χρόνια πώρωση στη λεηλασία, ξετυλίχτηκε το κουβάρι και βρέθηκαν σπίτια και εξοχικά που χτίζονταν με τιμολόγια που πάλι πλήρωνε το Πανεπιστήμιο. Μέχρι τζακούζι βρήκαν οι ελεγκτές χρεωμένο. Από το Τριμελές και Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων παρήλασαν ως μάρτυρες υπεράσπισης η κρεμ ντε λα κρεμ της ΠΑΣΟΚάρας και κάτι αριστεράντζες, αλλά ήταν τόσο χοντρά κατσαπλιάδικος ο τρόπος ενεργείας που πέσανε τα ισόβια και οι πρόσκαιρες καθείρξεις σαν βροχή, στρέιτ θρου, που έλεγε και ο μέγας Ζαμπέτας. Καταστράφηκαν καριέρες, αυτοκτόνησαν υπολήψεις, έξω τώρα όλοι, όμως ήταν μια πολύ διδακτική και εμβληματική ιστορία του τι σημαίνει «αυτοδιοίκηση» των ΑΕΙ.
Εδώ ο τρόπος ήταν πολύ ακραίος, όπως και σε πολύ μεγάλο Δήμο της χώρας, όπου εκεί τα πράγματα ήταν ακόμα πιο ωραία και απλά. Με το modus operandi του Νταβέλη και του Γιαγκούλα. Ούτε υπερτιμολογήσεις ούτε χρεώσεις τιμολογίων ιδιωτών στον Δήμο ούτε τίποτα. Απλά ανοίγανε το συρτάρι και βουτάγανε τα λεφτά, τα μπικικίνια, το ντινέρο. Οχι σαν τον Κακαράπη, με φουστανέλα, γιαταγάνι, Γκρα, ομηρίες και εκβιασμούς. Ανοίγανε το συρτάρι και βουτάγανε. Στην ψύχρα. Αυτές είναι απάτες, καταχρήσεις και αρπαγή που κάνανε μπαμ. Συνεχίζονται άλλες, άλλου τύπου, με κάτι προγράμματα κ.λπ., νομιμοφανή δαγκώματα. Υπάρχουν όμως και άλλες τρύπες, νομιμότατες, από τις οποίες το χρήμα των φορολογουμένων στάζει ή χύνεται καμιά φορά και άφθονο στη διψασμένη έρημο του κρατισμού και της κομματοκρατίας. Δείτε κάτι Αναπτυξιακές, Πολιτιστικές Εταιρίες κ.λπ. στους ΟΤΑ. Το τιτανοτεράστιο έργο τους δεν το έχετε πάρει χαμπάρι και είναι λογικό, αφού με ελάχιστες εξαιρέσεις πέρασαν και δεν ακούμπησαν.
Υπάρχουν πράγματα που δεν ξέρω γιατί εξακολουθούν να υπάρχουν, εκτός ίσως από το να εργοδοτούν εκλεκτούς εκπροσώπους των Αποστόλων του Μαρασμού. Με αφορμή τη διακοπή της εκπομπής του Χρήστου Καπούτση στον 9.84, θυμήθηκα ότι υπάρχει. Ο σταθμός, όχι ο Χρήστος, με τον οποίο έχουμε κάποιες διαφορές, αλλά η εκπομπή του ήταν ελληνοκεντρική, όσο παράδοξο και εάν είναι να πρέπει να επισημαίνουμε αυτό που θα ήταν κανονικά αυτονόητο σε μια κανονική χώρα, όπου δεν σηκώνονται καθημερινά τα μηδενιστικά πόδια να χτυπούν το κεφάλι. Είναι ένας σταθμός που η ακροαματικότητά του δεν ξέρω αν ξεπερνά τα δέκατα του πυρετού και το ευρύτερο ύφος και ο προσανατολισμός του θα έκαναν τον Ερντογάν, εάν καταλάβαινε τη γλώσσα του Μεμή Μπατάκογλου, του Πόντιου εξωμότη προπροπροπάπου του από την Ποταμιά της Ριζούντας, να δακρύσει από συγκίνηση.
Ρωτώ, λοιπόν, για τον απολύτως νομίμως λειτουργούντα ραδιοφωνικό σταθμό του Δήμου Αθηναίων. Γιατί υπάρχει; Γιατί τον πληρώνουμε; Γιατί δεν έχει κλείσει, να πωληθεί και το οίκημά του να γίνει παιδικός σταθμός για εργαζόμενες χωρισμένες μανάδες, λιμνούλα με ψάρια, να νοικιαστεί για σούπερ μάρκετ, μαγαζί με αλυσοπρίονα, κάτι χρήσιμο και προσοδοφόρο; Γιατί πρέπει να πληρώνουμε και αυτούς τους Αποστόλους του Μαρασμού, πέραν τόσων άλλων που μας έχουν κατσικωθεί στην Παιδεία και στα κρατικά ΜΜΕ; Επειδή ήταν ο πρώτος, νομίζω, ελεύθερος ραδιοφωνικός σταθμός; Ωραία, ας βγουν μια αναμνηστική φωτογραφία, να τους δώσει ο Κώστας Μπακογιάννης και μια πλακέτα με την κεφαλή του καλού Μιλτιάδη Εβερτ, να τα κρατήσουν για ενθύμια. Γιατί να τους πληρώνουν οι δημότες, επειδή είναι καλά παιδιά;
Οπως έλεγε ένας ωραίος εκπαιδευτής στη Σχολή Αλεξιπτωτιστών «και μην με πάρουν να μου πουν να κάνω τα στραβά μάτια για τον τάδε, επειδή είναι καλό παιδί. Αμα είναι καλό παιδί, να του πάρουμε ποδήλατο». Δεν καταλαβαίνω για ποιον λόγο πρέπει ένας Δήμος να έχει μια ραδιοφωνική επιχείρηση, την οποία θα πληρώνουν οι δημότες με τα τέλη τους, για να δουλεύουν ως δημοσιογράφοι ο Τάκης Φαρδύλης ή η Θεοπίστη Καραμπερδέογλου – Καριολέα, που έχουν το αριστεριλίκι στην ούγια, σαν εγγλέζικα κασμίρια.
Και επειδή έχουμε εξαγγείλει τη συνεργασία της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ με τον Θάνο Τζήμερο και τη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ και με ρωτούν μερικοί φίλοι την άποψή μου για τον δημόσιο τομέα, θα πως πάντα ήμουν κατά του κράτους επιχειρηματία, διότι οι επιχειρήσεις του καταλήγουν σαν τη σχωρεμένη Olympic Catering. Επτά εργαζόμενοι ανά παρασκευαζόμενη μερίδα φαγητού. Ενας κράταγε το αλάτι, άλλος το πιπέρι, άλλως την κουτάλα, ένας έδινε οδηγίες και οι άλλοι δύο παίζανε τις λίλιζες. Δεν είμαι υπέρ του μεγάλου κράτους. Το κράτος πρέπει να είναι τόσο όσο. Είμαι υπέρ του ισχυρού κράτους, που δεν πάει με το μέγεθος και τη στρατιά των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά με τη στιβαρότητα, τη στρατηγική, την ταχύτητα επίλυσης προβλημάτων.
Στην Ελλάδα το κράτος παράγει τα περισσότερα προβλήματα που μετά δήθεν προσπαθεί να λύσει με τον πιο γελοίο τρόπο, την πολυνομία. Φυσικά και είμαι υπέρ της Δημόσιας Παιδείας, τέκνο της είμαι, αιώνια ευγνώμων στο 6ο Δημοτικό Σχολείο Κορυδαλλού, στο Γυμνάσιο Αρρένων Κορυδαλλού, στο 1ο Λύκειο Κορυδαλλού και στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ. Θεωρώ όμως αδιανόητο η Δημόσια Παιδεία να εργοδοτεί χιλιάδες μηδενιστές, που παραβιάζουν κάθε μέρα το άρθρο 16 του Συντάγματος, οι οποίοι, αντί για να υπηρετούν την εθνική, ηθική και θρησκευτική διαπαιδαγώγηση των Ελληνοπαίδων, κοπρίζουν τον μηδενισμό της κομμουνιστίλας στα μυαλά των παιδιών. Πρέπει να απολυθούν όλοι χθες! Είναι επίορκοι, διότι ορκίστηκαν στο Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας και όχι στα λερά κιτάπια του μαρξιστικού ανθελληνισμού. Δεν μπορούν να απαιτούν να τους πληρώνουν οι Ελληνες για να κάνουν τα παιδιά τους Γενίτσαρους. Πρέπει να απολυθούν μαζί με χιλιάδες άλλους με πλαστά πτυχία και δικαιολογητικά, με αυτούς που είναι άχρηστοι, ανίκανοι να τελέσουν τα καθήκοντα για τα οποία προσελήφθησαν.
Είμαι, λοιπόν, υπέρ της πειθαρχίας, της ιεραρχίας, της αξιοκρατικής συνεχούς αξιολόγησης και της απόλυσης των ανικάνων. Είμαι επίσης υπέρ των διακρίσεων υπέρ των αξιότερων και παραγωγικότερων. Γιατί ο καλύτερος να αμείβεται το ίδιο με τον χειρότερο; Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αδικία από την ίση μεταχείριση των άνισων. Τίποτα δεν είναι τζάμπα. Και η δωρεάν Παιδεία είναι πληρωμένη από τους φόρους σας, από εσάς όλους. Και το τελευταίο Ευρώ οφείλει η ηγεσία να το μεταχειρίζεται ορθολογικά και με σύνεση. Φυσικά και πρέπει να υπάρχει μηχανισμός στήριξης των αδυνάτων μέχρι να στηριχτούν στα πόδια τους ή εξασφάλισης της ανθρώπινης διαβίωσης αυτών που δεν θα μπορέσουν ποτέ να τα καταφέρουν μόνοι τους, όπως αληθώς βαριά ανάπηροι. Δεν μπορεί όμως να υπάρχει μια ολόκληρη φυλή που να απαιτεί να ζει μια ζωή κερασμένη με επιδόματα, ακόμα και για να κάνουν αυτό που για σας είναι ποινικό αδίκημα, για να στέλνουν τα παιδιά τους σχολείο. Φυσικά και είμαι υπέρ ενός δημόσιου συστήματος υγείας, μόνο αυτό μπορεί να έχει υποδομές για αντιμετώπιση μεγάλων απειλών, όπως τώρα η πανδημία. Ομως δεν είναι τζάμπα, και δεν θα κερνάμε και αυτό σε όποιον του καπνίσει, ενώ μπήκε παράνομα ή μπορεί να δουλέψει, μπορεί να πληρώσει υπηρεσίες υγείας, τις οποίες αλλιώς θα του τις πληρώσετε εσείς.
Είμαι υπέρ ενός σύγχρονου και ισχυρού κράτους. Και τέτοιο δεν μπορεί να είναι ένα μπατιρημένο κράτος, το οποίο το λυμαίνονται παράνομοι αλλοδαποί, εγχώριοι μηδενιστές, τεμπέληδες, απατεώνες, λεηλάτες, άχρηστοι και ανίκανοι, που προσποιούνται πως εργάζονται, και επαγγελματίες επιδοματίες.
