Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Στην Ελλάδα είχαμε κάνει δευτέρα φύση το να μη λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, να μην κοιτάμε κατάματα το πρόβλημα, τους εχθρούς, να μην τους ονοματίζουμε, να μη συζητάμε με κοινή λογική και να δρούμε αμελλητί για να λύσουμε το πρόβλημα ή να εξαλείψουμε την απειλή.
Τον καρκίνο τον λέγαμε «η κακιά αρρώστια», κρύβαμε τις ψυχικές ασθένειες στην οικογένεια, θεωρούσαμε πως για την προβληματική οικονομία φταίνε οι κακοί ξένοι, που μας ζηλεύουν για το αρχαίο κλέος. Πολλοί πίστευαν κι ακόμη πιστεύουν πως για την τουρκική επιθετικότητα φταίνε ο «εκατέρωθεν εθνικισμός και οι ακροδεξιοί» και όχι η επιθετική και επεκτατική φύση του τουρκικού ισλαμοφασισμού. Ανεχόμασταν τη μαρξιστική Αριστερά να μας κουνάει το δάχτυλο πως υπάρχουν κακά μαχαίρια αλλά καλά πιστόλια, καλά ρόπαλα και μολότοφ, καλές κουκούλες. Ανεχόμασταν να μας βρίζουν ως «ακροδεξιούς», «νεοναζί», «φασίστες», υποστηρικτές του Κουφοντίνα, ο οποίος καταδικάστηκε σε 11 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή σε 11 ανθρωποκτονίες, σε εκρήξεις, σε ληστείες και για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, ο οποίος έχει σκοτώσει μόνος του πενταπλάσιους από τη Χ.Α., που μέλη της καταδικάστηκαν για δύο (2) ανθρωποκτονίες.
Ανεχόμασταν επίορκους δημοσίους υπαλλήλους να κάνουν πως δουλεύουν κι εμείς να τους πληρώνουμε, να διδάσκουν εξόδοις μας τα παιδιά μας να μισούν την Ελλάδα, τους ήρωές της, την καταγωγή τους και να προπαγανδίζουν τον πιο ρυπαρό και νοσηρό μηδενισμό.
Ανεχόμασταν να πληρώνουμε τεμπέληδες, ανίκανους να εκτελέσουν το έργο για το οποίο προσελήφθησαν, κλέφτες, κοπανατζήδες, πλαστογράφους πτυχίων, υπεξαιρέτες, δωροδοκηθέντες. Φάγαμε στη μάπα επί δεκαετίες καθημερινή ταλαιπωρία από άχρηστες απεργίες, που οργανώνουν συντεχνιακές μειοψηφίες, οι οποίες εκβιάζουν την κοινωνία για τη διατήρηση σκανδαλωδών προνομίων με ανυπαρξία αντίστοιχης προσφοράς. Δίναμε ασυλία σε γκρουπούσκουλα, που θεωρούν «αγώνα» τους βανδαλισμούς, τις εμπρηστικές επιθέσεις, το κυκλοφοριακό έμφραγμα και την παράλυση της οικονομικής ζωής στο κέντρο της πρωτεύουσας, για συμπαράσταση στον Χ τρομοκράτη, για τα δικαιώματα του γκέι κουτσού πιτσιλωτού καγκουρό, για τη Σουαζιλάνδη, για την υπεράσπιση της ανομίας στα πανεπιστήμια, στον δρόμο, παντού. Η πλειονότητα δέχτηκε λυσσαλέες επιθέσεις από τις πιο απίθανες μειονότητες με υπαρκτά ή και ανύπαρκτα δικαιώματα, μερικές αποκλειστική αρμοδιότητα του ψυχιάτρου.
Με λίγα λόγια, χρόνια τώρα, σηκώθηκαν τα πόδια και δέρνουν το κεφάλι, και πολλοί από εμάς, εγώ ποτέ, βρεθήκαμε να απολογούμαστε για τα αυτονόητα, γιατί αγαπάμε την Πατρίδα, γιατί θέλουμε νομιμότητα, τάξη, καθαριότητα, ισονομία, γιατί δεν θέλουμε 1.000.000 αναφομοίωτους παράνομους μουσουλμάνους, γιατί θέλουμε συντριβή κάθε βίας, οποιουδήποτε χρώματος, γιατί τα παιδιά χρειάζονται μάνα και πατέρα, διότι δεν είναι πεκινουά ή αξεσουάρ, γιατί θέλουμε κάθε ευρώ που δίνουμε να τυγχάνει ορθολογικής και παραγωγικής διαχείρισης.
Δεν βαρεθήκατε να ανέχεστε και να απολογείστε στους αληθινούς φασίστες, στα καθάρματα που έχουν διαλύσει τη χώρα, μαρξιστές και ψευτοφιλελεύθερους Αποστόλους του Μαρασμού;
Ο Θάνος Τζήμερος κι εγώ έχουμε κι άλλα κοινά, πλην των θέσεων για την εισβολή, τον ισλαμικό εποικισμό, την αντιμετώπιση της αριστερής ανομίας, το κόψιμο των επιδομάτων των «ευπαθών», που ζουν παρασιτικά πάνω στην ήδη βαρυφορτωμένη πλάτη σας και άλλα που τα δημοσιεύσαμε. Πρώτον, ποτέ δεν υποκύψαμε στην πολιτική ορθότητα και δεν υποβάλαμε τα σέβη μας στην Αριστερά για τους αγώνες της. Δεύτερον, δεν αποστήκαμε των απόψεών μας χάριν προσωπικού οφέλους, αποδοχής από το σύστημα, πολιτικής καριέρας, αλλά επιμένουμε και θα επιμείνουμε ώσπου να σβήσει ο ήλιος. Τρίτον, και οι δύο δεχθήκαμε επιθέσεις με εμπρηστικές βόμβες, εγώ στο γραφείο μου, ενώ ήμουν μέσα και δούλευα, εκείνος στο σπίτι του, ενώ επίσης ήταν μέσα με την οικογένειά του. Τέταρτον, έχουμε δεχθεί και οι δύο και άμεση επίθεση, εκείνος στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής, εγώ μέσα στο αυτοκίνητό μου μπροστά στον Δικηγορικό Σύλλογο.
Δεν συμφωνούμε σε όλα και θα ήταν αδύνατον το αντίθετο. Αποφασίσαμε όμως να ασχοληθούμε με αυτά που συμφωνούμε, να συζητήσουμε τα υπόλοιπα για να βρούμε και άλλες κοινές θέσεις και να κρατήσει καθένας τη θέση του όπου θα έχουμε άλλη προσέγγιση στα πράγματα. Εάν όμως όλα τα κόμματα είχαν τη συναντίληψη που έχουμε εμείς οι δύο για την ανάσχεση της εισβολής των παράνομων μεταναστών, που χειραγωγεί η Τουρκία, για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας και της ανομίας με μια πολιτική Μηδενικής Ανοχής, για την υπεράσπιση της χώρας από τον τουρκικό επεκτατισμό, τον εξορθολογισμό του κράτους και της οικονομίας, και πολλά άλλα, θα ήμασταν όλοι πολύ περισσότερο ευτυχείς και θα συζητούσαμε τις διαφορετικές αντιλήψεις μας για άλλα ζητήματα χωρίς να γίνονται οι διαφορές αφορμές αλληλοϋπονόμευσης. Θέλουμε και θα πείσουμε τους πολίτες για μια άλλη κουλτούρα δημοκρατικής και παραγωγικής συνεργίας.
Ο βασικός κοινός μας τόπος είναι πως πρέπει να έχουμε ασφαλές, σύγχρονο και δίκαιο κράτος. Πριν μιλήσουμε για την Κόκκινη Μηλιά, καμία αντίρρηση, πρέπει να μπορούμε να ανακτήσουμε και να υπερασπιστούμε τα Πανεπιστήμια, το ασφαλιστικό σύστημα, τις εργασιακές και συνδικαλιστικές σχέσεις, τη Λιοσίων, τον Αγιο Παντελεήμονα, την Παιονία, τον Εβρο, τη Μυτιλήνη, να περπατάμε ασφαλείς και ελεύθεροι στη χώρα μας, το κοινό μας σπίτι, να μην επιδοτούμε ψευτοευπαθείς και την αυτοκτονία μας. Το γράφω συνέχεια, σκοπός της πολιτικής θα έπρεπε να είναι το να κάνουμε την Πατρίδα μας ισχυρότερη οικονομικά, στρατιωτικά, θεσμικά, πολιτισμικά, στο φρόνημα, να υπερασπιστούμε την ενιαία ταυτότητά μας και τις ελευθερίες μας.
Όλα αυτά, Ασφάλεια, Ένοπλες Δυνάμεις, Οικονομία, Παιδεία, Υγεία, Πολιτισμός, προϋποθέτουν να έχεις χώρα, να είναι ρωμαλέα, θεσμικά και στο φρόνημα, με σύγχρονες δομές, που θα διασφαλίζουν την αξιοκρατία, την κοινωνική κινητικότητα, τον υγιή ανταγωνισμό, θα επιβραβεύουν την αριστεία. Χώρα που είναι πακτωμένη στον μηδενισμό, στην οικογενειοκρατία, όπου κάνουν κουμάντο κομματόσκυλα συνδικαλιστές, κρατικοδίαιτοι «μαικήνες», που εχθρεύεται τη δημιουργικότητα, ανταμείβει τους χείριστους και τιμωρεί τους άριστους, δεν θα πάει πουθενά. Απλά θα σαπίζαμε ως την Πτώση και θα γινόμασταν κι εμείς Χετταίοι, εκλιπών λαός στο νεκροταφείο της Ιστορίας.
Κάνει ομιλία ο Τζήμερος υπέρ της ΜΟΝΟΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ κοινωνίας, ήτοι της αφομοίωσης, αυτών που μπορούν να αφομοιωθούν, στο αξιακό σύστημα και τον Τρόπο του Ελληνισμού, μιλάει κατά της πολυπολιτισμικότητας, που δεν είναι παρά δημιουργία παράλληλων κοινωνιών, γκέτο, και οι ζηλωτές μπερδεύουν την μπέρδα τους, όχι πάντα ανυστερόβουλα. Ξένους είχαμε και πριν από την εισβολή των ψυχοπαιδιών του Ερντογάν. Χιλιάδες Ελληνες και Ελληνίδες έχουν παντρευτεί πολίτες από χώρες της Ε.Ε., τις ανατολικές χώρες, την Αφρική ή την Ασία, την Αμερική, Βόρεια, Κεντρική και Νότια, από παντού. Έχω δύο φίλους, αδέρφια, μπαμπάς Μυτιληνιός, μητέρα από το Ζαΐρ. Πλήρως αφομοιωμένοι, γλωσσικά, πολιτισμικά. Αντί γι’ αυτό τους θέλω σε «πολυπολιτισμικό» ζαϊρινό γκέτο;
Ο κουμπάρος μου παντρεύτηκε Γαλλίδα, δυο ξαδέρφια μου μια Ρωσίδα και μια Ουκρανή, φίλη μου Νορβηγό, ένας γνωστός μια κοπέλα από την Αιθιοπία, ξέρω δεκάδες μεικτά ελληνοαλβανικά ζευγάρια, Βραζιλιάνες, μια Αργεντίνα, δύο Κολομβιάνες, έναν Φιλιππινέζο, όλοι παντρεμένοι με Ελληνες πολίτες και με παιδιά ελληνότατα. Α και έναν συνταγματάρχη των Καταδρομών, γερό κομάντο, με μάνα Γιαπωνέζα και του φαίνεται.
Ας μην πολεμάμε ανεμόμυλους. Δεν κινδυνεύουν η εθνική και κοινωνική μας συνοχή και ασφάλεια από αυτούς που αριθμητικά δεν είναι μεγάλο μέγεθος, που αφομοιώνονται και ενστερνίζονται τις αξίες μας και τον τρόπο ζωής μας, αλλά από αυτούς που είναι παντελώς ασύμβατοι, θα μείνουν ξένο σώμα, μας βλέπουν ως χώρο κατάκτησης και δεν σέβονται τους νόμους μας, τη χώρα, εμάς τους ίδιους και θέλουν να είναι διακριτή και ενίοτε εχθρική μειονότητα.
Πάντα βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, η ανατροπή της παρακμής είναι εφικτή, αρκεί να συμφωνήσουμε στα βασικά, στα μεγάλα, να δράσουμε επίμονα, με συνέπεια και να συμμαχήσουμε όσοι αγωνιούμε ενάντια στους εχθρούς της λογικής, της ευημερίας και της ελευθερίας μας.
