Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Ο μαύρος φασισμός και ο ναζισμός, αιρέσεις του μαρξισμού, τουτέστιν του κόκκινου φασισμού, ηττήθηκαν κατά κράτος το 1945. Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχουν σοβαρές πολιτικές δυνάμεις που να ευαγγελίζονται τις φονικές αντιδημοκρατικές ιδέες του Μουσολίνι, του Χίτλερ και παραφυάδων τους, όπως ο Αντε Πάβελιτς στην Κροατία, ο Κουίσλινγκ στη Νορβηγία, ο Χόρτι στην Ουγγαρία, ο Ιον Αντονέσκου στη Ρουμανία. Μόνο περιθωριακοί, με αρκετές δόσεις γραφικότητας και ανορθολογισμού στην αντιμετώπιση των σύγχρονων προβλημάτων.
Συνήθως θυμίζουν κοντούς στραβοκάνηδες Γιαπωνέζους «σωσίες» του Ελβις. Ο κόκκινος φασισμός όμως, παρά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης και όλων των υποκαταστημάτων της μιζέριας, της ανελευθερίας και της αθλιότητας του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», έχει αφήσει ακόμη εστίες μόλυνσης στον δυτικό κόσμο – μία δε από τις μεγαλύτερες, το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, την έχουμε εμείς.
Όποιος ασχολείται με τη μελέτη της ιστορικής περιόδου από την ίδρυση του ΣΕΚΕ, το 1918, μέχρι τη μεταπολιτευτική παρακμή, γνωρίζει κάποια αναντίρρητα και βασικά πράγματα. Η Αριστερά στην Ελλάδα ξεκίνησε από την αρχή ως ξενοκίνητη δύναμη στην υπηρεσία ξένης δύναμης, της τότε νεογέννητης ΕΣΣΔ, και έχοντας σχετικές εντολές υπονόμευε με πάθος τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του λαού μας στη Μικρά Ασία, όπου όλοι ξεχνούν πως πήγαμε γιατί οι Τούρκοι είχαν ήδη ξεκινήσει τη Γενοκτονία όλων των χριστιανικών λαών, μαζί και των Ελλήνων.
Το ΣΕΚΕ, με ανθρώπους όπως ο Πουλιόπουλος, που, στρατιώτης ων μαζί με άλλους, διέπραττε εσχάτη προδοσία, συνελήφθη, αλλά γλίτωσε τα έξι μέτρα λόγω της κατάρρευσης του Μετώπου, υπονόμευε με προπαγάνδα και σαμποτάζ τον αγώνα, διότι αυτή ήταν η εντολή από τον Λένιν, που είχε συμμαχήσει με τον γενοκτόνο Κεμάλ.
Στον Μεσοπόλεμο, οι Ελληνες κομμουνιστές τοποθετήθηκαν υπέρ της αυτονόμησης της Μακεδονίας, γεγονός που προκάλεσε φοβερές ταραχές στη Θεσσαλονίκη, οδήγησε δε για χρόνια στην περιθωριοποίηση του κόμματος, το οποίο με τη συνεχή αντεθνική προδοτική του δράση ανάγκασε τον Ελευθέριο Βενιζέλο να ψηφίσει το περίφημο Ιδιώνυμο, το οποίο πάντως αντιμετώπισε αποτελεσματικά τη βίαιη, ανθελληνική και αντιδημοκρατική δράση του ΚΚΕ. Επί δε Μεταξά, ο δαιμόνιος Μανιαδάκης κυριολεκτικά διέλυσε και χειραγώγησε το παράνομο ΚΚΕ, αφού είχε φτιάξει «μαϊμού» Κεντρική Επιτροπή και τύπωνε «μαϊμού» «Ριζοσπάστη». Έτσι χειραγώγησε τον Ζαχαριάδη και απέσπασε από τον γ.γ. του ΚΚΕ την περίφημη επιστολή υπέρ του πολεμικού αγώνα υπό την ηγεσία του Ι. Μεταξά, παρά το σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μόλοτοφ, τη συμμαχία Χίτλερ – Στάλιν, βάσει της οποίας τα ιδεολογικά ξαδερφάκια εισέβαλαν στην Πολωνία και την κατέσφαξαν. Μόλις όμως, τον Ιούνιο του 1941, ο Χίτλερ επιτέθηκε στο συνεταιράκι του, το ΚΚΕ πήρε νέες εντολές και, πλέον, αφού κινδύνευε το κεντρικό μαγαζί του μηδενισμού, ευθυγραμμίστηκε προς υπεράσπισή του και το μπακάλικο εν Ελλάδι υποκατάστημά του.
Στη διάρκεια της Κατοχής, το ΚΚΕ, κρυπτόμενο πίσω από το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, είχε ως βασικό στόχο την κατάληψη της εξουσίας, την επιβολή σταλινικής δικτατορίας και την απόσπαση της Βόρειας Ελλάδας, ώστε να δημιουργηθεί «Μακεδονικό κράτος», προς υλοποίηση του παλαιού σχεδίου της Κομιντέρν, το οποίο τόσο επιθυμούσε ο Τίτο. Για τον λόγο αυτόν, κάνοντας οικονομία δυνάμεων και υλικών μέσων, σκότωσε πολύ περισσότερους Έλληνες παρά Ιταλούς και Γερμανούς.
Αποκορύφωμα, το πραξικόπημα που αποπειράθηκε να γίνει από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην Αθήνα για κατάληψη της εξουσίας, η συντριπτική του ήττα, οι μαζικές δολοφονίες αμάχων, ανάμεσά τους και της μεγαλύτερης Ελληνίδας ηθοποιού του 20ού αιώνα, της Ελένης Παπαδάκη, και το φοβερό άγος των ομήρων που έσυραν στην οπισθοχώρησή τους, δολοφονώντας πολλούς από αυτούς, οι ηττημένοι ΕΛΑΣίτες – για τα οποία ακόμη και ο Ζαχαριάδης μισοαπολογήθηκε, όμως το χούι βγαίνει μετά την ψυχή. Το ΚΚΕ αρνήθηκε να συμμετάσχει στις εκλογές του 1946, στασίασε και ξεκίνησε την παραμονή των εκλογών από το Λιτόχωρο το τρίτο αιματοκύλισμα της Πατρίδας.
Το ΚΚΕ με τη διαβόητη Ε΄ Ολομέλεια της Κ.Ε., έχοντας απομονωθεί, αφού δεξιοί, κεντρώοι και δημοκράτες σοσιαλιστές -το σύνολο σχεδόν του Εθνους- ήταν ενωμένοι απέναντί του, έχοντας μόνη εφεδρεία πια τους προδότες αποσχιστές του ΝΟΦ, αποφάσισε και το εξής κατάπτυστο, το οποίο μαζί με την ένοπλη βία και την αθλιότητα του Παιδομαζώματος, που μόνον οι Τούρκοι είχαν ξανακάνει, είναι ο ορισμός της Εσχάτης Προδοσίας: «Στη Βόρεια Ελλάδα, ο μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός τα ‘δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν τον θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι, σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα με το αίμα του για να την αποχτήσει».
Ναι, λοιπόν, και όπλα των ναζί έπαιρναν από τον Στάλιν για να σκοτώσουν Έλληνες με αυτά και χρήμα, και ήθελαν να αποσπάσουν εθνικό έδαφος, τη Μακεδονία. Είναι, λοιπόν, καιρός αποκατάστασης της αλήθειας. Να απολογηθούν οι θρασύτατοι ιδεολογικοί απόγονοι των προδοτών και να αποκηρύξουν τα εγκλήματα και τις φασιστικές πολιτικές μεθόδους των προγόνων τους, αλλιώς δεν έχουν θέση στη σύγχρονη Δημοκρατία και την εκλογική διαδικασία.
*Δικηγόρος, πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ, εταίρους του συνασπισμού ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ,
www.neadexia.gr
