Του Αλέκου Ευγενικού
Το ιστορικό ημερολόγιο έγραφε 11 Απριλίου του 1995. Έναν χρόνο μετά το φάιναλ φορ του Τελ-Αβίβ, εκεί όπου η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης κέρδισε στον ημιτελικό τον Παναθηναϊκό, για να υποστεί στον τελικό το σοκ της ήττας από τη Μπανταλόνα του Κορνήλιους Τόμσον, ο Ολυμπιακός του Γιάννη Ιωαννίδη το διέπραττε εκ νέου.
Εις διπλούν. Θα κέρδιζε και πάλι στον ημιτελικό τον Παναθηναϊκό, στον τελικό ωστόσο θα έχανε από την ανώτερη Ρεάλ Μαδρίτης. Του ασυναγώνιστου Άρβιντας Σαμπόνις.
Ο ημιτελικός λοιπόν. Τα τρίποντα μιας επικής ανατροπής. Το τελευταίο ο Μίλαν Τόμιτς. Μετά, οι δυο βολές του Γιώργου Σιγάλα. Αλλά.. ας είμαστε σοβαροί. Εκείνος ο αγώνας ήταν… ένας παίκτης. Το φαρμακερό χέρι του οποίου σφράγισε τις αναμνήσεις μιας ολόκληρης γενιάς.
Έντι Τζόνσον, κυρίες και κύριοι. Τίποτα άλλο…
Του Αλέκου Ευγενικού
